Κάνοντας βόλτα στην ελληνική επαρχία, ανακαλύπτουμε πως τα παράξενα και τα ασυνήθιστα μέρη της χώρας είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα φανταζόμαστε. Μυστηριώδεις τοποθεσίες, εγκαταλελειμμένα κτίρια και αξιοθέατα που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα, κρύβουν πίσω τους ιδιαίτερες ιστορίες, μύθους και θρύλους.
Ένα τέτοιο μοναδικό μέρος είναι και το μουσείο-παντοπωλείο «Τίμπουλις» που βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Θολό και Λέπρεο στον νομό Ηλείας. Δημιουργοί του είναι ο Ούγγρος Τίμπορ και η Γερμανίδα η Ούλι, ένα ζευγάρι που μάζευε για χρόνια αντικείμενα διαφόρων εποχών και αποφάσισε να τα αξιοποιήσει με έναν πρωτότυπο και ασυνήθιστο τρόπο. Έτσι γεννήθηκε το Τίμπουλις : ένας χώρος όπου οι κούκλες «ζουν» την καθημερινότητά τους μέσα σε ένα σκηνικό που μοιάζει βγαλμένο από θεατρική παράσταση.
Έτσι γεννήθηκε το Τίμπουλις: ένας χώρος όπου οι κούκλες «ζουν» την καθημερινότητά τους μέσα σε ένα σκηνικό που μοιάζει βγαλμένο από θεατρική παράσταση. Για κάποιους επισκέπτες μοιάζει με θέατρο, για άλλους με στοιχειωμένο σπίτι. Το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δεν μένει αδιάφορος, καθώς το Τίμπουλις κρύβει τη δική του, μοναδική ιστορία.
Το ιδιόμορφο και μυστηριώδες μουσείο όμως, εντυπωσιάζει τον επισκέπτη παρατηρώντας το καλύτερα, ιδίως όταν εισέλθει στο εσωτερικό του. Τα αντικείμενα από τα οποία είναι στημένο είναι μαζεμένα κατά κύριο λόγο από σκουπίδια, ενώ οι αντίκες που έχουν στηθεί προσδίδουν ένα ρετρό στοιχείο. Καπέλα, κασέλες, κηροπήγια, σερβίτσια, μαγειρικά σκεύη, ραπτομηχανές και τηλέφωνα παλιών δεκαετιών, μπαούλα, γιαταγάνια, κούνιες, φωτογραφίες άλλων εποχών και πιο σύγχρονες, μέχρι σπιτικές μαρμελάδες και τσίπουρο, όλα δένουν αρμονικά μεταξύ τους, όντας θα έλεγε κανείς ένα χρονοντούλαπο της ιστορίας. Όλα αυτά, δεμένα με τρόπο παράξενο αλλά αρμονικό, συνθέτουν το μυστήριο και τη γοητεία του Τίμπουλις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για χρόνια στο Τίμπουλις τίποτα δεν έμενε ποτέ ίδιο. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ο επισκέπτης,περαστικός θα συναντήσει ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό καθώς ο Τίμπορ και η Ούλις τις μετακινούν, βάζοντας μάλιστα και… πινελιές ανάλογα με την επικαιρότητα. Απόδειξη ήταν η εποχή της πανδημίας, όπου στα πρόσωπα των κατασκευών είχαν τοποθετηθεί… μάσκες. Συχνά οι κούκλες στήνονταν στα μπαλκόνια ή στα παράθυρα, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι επρόκειτο για αληθινούς ανθρώπους που παρακολουθούσαν τους περαστικούς στον δρόμο.
Για το μυστηριώδες μουσείο-καφενείο είχε μίλησε στο Περιοδικό “Περισκόπιο” o κύριος Τίμπορ. Με καταγωγή από την Ουγγαρία και περνώντας την καθημερινότητα του ανάμεσα σε γεωργικές εργασίες και στην επιμέλεια του «Τιμπούλις», ο ίδιος ανέφερε πως πρόκειται για μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε το 2004, έχοντας φτάσει 20 χρόνια μετά να αποτελεί τουριστική ατραξιόν για την περιοχή.
«Τα πράγματα που βρίσκονται στο χώρο προέρχονται από σπίτια και μαγαζιά που δεν τα χρειάζονταν, μαζεύοντάς τα τις περισσότερες φορές από τα σκουπίδια ώστε να τα αξιοποιήσω» ανέφερε, τονίζοντας πως “κατέφθασαν” από πολλές περιοχές της Ελλάδας όταν ταξίδευε, αλλά κυρίως από περιοχές της Πελοποννήσου. Ο ίδιος βρίσκεται από το 1980 στην Ελλάδα, έχοντας ζήσει όπως είπε μια λιτή αλλά όμορφη ζωή με τη Γερμανίδα σύζυγό του.
Όπως σχολίασε, ασχολείται με την ελαιοπαραγωγή, με το “Καφενείο-Παντοπωλείο Αλεξ. Τζίπρας” όπως ενημερώνει η σχετική ταμπέλα, να αποτελεί το χόμπι του. Ως προς την ονομασία, o κύριος Τίμπορ σημείωσε πως την εμπνεύστηκε όταν ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός της χώρας, έχοντας παραμείνει πλέον η επιγραφή αυτή, καθώς τα σχόλια που έχει δεχτεί από τους επισκέπτες είναι ενθαρρυντικά. Ως προς τον κόσμο που έχει επισκεφτεί τον χώρο επισήμανε πως έχουν έρθει κατά καιρούς από πολλές χώρες, λόγω κυρίως της αναγνωσιμότητας που έχει πάρει το μέρος από αναφορές στο διαδίκτυο.
Ανατρέχοντας στην υλοποίηση αυτού του πρωτότυπου χώρου, ο ίδιος εξήγησε πως όλα ξεκίνησαν από μια κούκλα, την οποία τοποθέτησε στην αυλή του σπιτιού του δίχως κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. «Παρατηρώντας τους περαστικούς, έβλεπα πως όλοι τους σχεδόν έστρεφαν το βλέμμα τους σε αυτή, οπότε σκέφτηκα πως αν αυξανόταν ο αριθμός τους, το ενδιαφέρον θα ήταν ακόμα πιο έντονο» γνωστοποίησε, διευκρινίζοντας πως κάποιες κούκλες τις έχει βρει έτοιμες, έχοντας προχωρήσει στη δημιουργία των περισσότερων μέσα από διάφορα υλικά.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Τίμπορ, το Τίμπουλις σταμάτησε να αλλάζει. Οι κούκλες έμειναν ακίνητες στις θέσεις τους και το σκηνικό παρέμεινε σταθερό, σαν να πάγωσε στον χρόνο. Έτσι, το Τίμπουλις μετατράπηκε σε ένα ιδιότυπο μνημείο μνήμης – μια θεατρική σκηνή που έκλεισε την τελευταία της πράξη για πάντα.
