home design 800x400
home design 1170Χ320

Πάνω από τους μισούς άνδρες θέλουν σαν τρελοί ομαδικό σεξ στην Ανατολική Πελοπόννησο

Η φαντασίωση γίνεται πραγματικότητα – Τι δείχνει έρευνα για τα δύο φύλλα σε σχέση με το ομαδικό σεξ.
erotiko

Μπορεί οι Ελληνίδες να φημίζονται για το γεγονός ότι είναι «δύσκολες» γυναίκες σε σχέση με τις υπόλοιπες, ωστόσο οι φαντασιώσεις τους αποδεικνύουν ότι είναι καταπιεσμένες. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς ότι σε ένα από τα πιο διαδεδομένα και συνηθισμένα ταμπού στις σεξουαλικές σχέσεις, το ομαδικό σεξ, οι γυναίκες αποδείχτηκε ότι το φαντασιώνονται και το θέλουν περισσότερο από τους άνδρες.

Όπως δημοσιεύεται στην online πλατφόρμα του BlindChat:

Οι εκπλήξεις:

  • Ενώ περιμέναμε οι άντρες που δε θα ήθελαν τρίο να είναι πολύ λίγοι, τα νούμερα μας διέψευσαν. 2 στους 5 άντρες σε όλη την Ελλάδα έχουν αρνητική στάση πάνω στο θέμα.
  • Οι διαφορές ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες στις ίδιες διοικητικές περιφέρειες είναι αρκετά μεγάλες δημιουργώντας μεγάλο χάσμα στις επιθυμίες τους. Οι περιφέρειες με τις μικρότερες διαφορές είναι η «Ανατολική Μακεδονία & Θράκη» και η «Ήπειρος»
  • Τα δύο άκρα στις προτιμήσεις των αντρών από περιφέρεια σε περιφέρεια έχουν διαφορά 18% ενώ στις γυναίκες είναι 71%

Τι λένε οι άντρες;

Διαπιστώνεται ότι τα υψηλότερα ποσοστά ανδρών που θέλουν ομαδικό σεξ είναι στην Στερεά Ελλάδα και στην Ανατολική Πελοπόννησο. Το υψηλότερο ποσοστό, 54,93%, είναι στην Ανατολική Πελοπόννησο.

Τι λένε οι γυναίκες;

Η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα από τη Στερεά Ελλάδα και την Δυτική Μακεδονία προτιμά το ομαδικό σεξ με 3 ή περισσότερα άτομα. Για την ακρίβεια, το 96,15% και το 94,44% από την Δυτική Μακεδονία και την Στερεά Ελλάδα προτιμούν το ομαδικό σεξ.

Σχόλια

2 απαντήσεις

  1. Ευάγγελος Αλεξανδρής

    Όχι ακριβώς “πολλά ζευγάρια” χάνουν τον ερωτισμό τους.
    Το σωστό κι επιστημονικά επιβεβαιωμένο είναι “όλα τα ζευγάρια”.
    Κι όχι μόνο του ανθρώπινου είδους, που βιολογικά οφείλει την επιβίωσή του στην εξελικτική πολυγαμικότητα, αλλά και όλου του ζωικού βασιλείου που η πολυγαμικότητα είναι ο απόλυτος κανόνας. Ακόμα και τα αιώνια ζευγάρια, οι κύκνοι που πεθαίνουν μαζί, κατά το 35% των τοκετών προέρχονται από διασταυρώσεις εκτός του ζεύγους. Χωρίς αυτό το προνόμιο συνεχών διασταυρώσεων η γονιμότητα θυσιάζεται και εμφανίζεται η παραφθορά, γενετική νοσηρότητα της αιμομιξίας που φέρνει μοιραία την εξαφάνιση του είδους. Τα είδη με μικρό δείκτη πολυγαμικότητας είναι καταδικασμένα στην εξαφάνισή τους και όντως, αυτό συνέβη με πάμπολλα εξαφανισμένα είδη στο παρελθόν, μεταξύ των οποίων και πολλά ανθρωποειδή, όπως ίσως συνέβη και στον Homo Neanderthal ή και Denisova.
    Η αναπαραγωγή των ειδών αυξάνει την πιθανότητα προσαρμογής στο περιβάλλον με τον αριθμό γενετικών διασταυρώσεων και κανένα βιολογικό είδος δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τον κανόνα αυτόν, παρά τα όποια ηθικολογικά βρακιά που θέλουν να ντύσουν με το ζόρι την αρχέγονη γυμνή φύση μας.
    Η μονογαμία προέκυψε ως ηθική επιταγή στην αγροτική φάση οργάνωσης της κοινωνίας, όταν ο κλήρος έπρεπε να κληρονομηθεί στον νόμιμο κληρονόμο, τον πρωτότοκο γεωργό, Γεώργιος το όνομα. Μόλις πριν 10.000 χρόνια περίπου οι κοινοτικές οικογένειες όπου σε μια σπηλιά συγκατοικούσαν 30 περίπου άτομα, όλων τα παιδιά ήταν της κοινότητας και όχι ενός ζευγαριού. Τότε η ισχύς της γυναίκας ήταν μέγιστη, η μητριαρχία επέτρεπε στην πιο “όμορφη” να δέχεται δώρα από τους τροφοσυλλέκτες, κυνηγούς, κλέφτες, με αντάλλαγμα τη συνουσία. Αλλά δεχόταν πολλές προσφορές η όμορφη, πολλές φορές γονιμοποιημένη από πολλούς άνδρες την ίδια στιγμή, ενώ οι “άσχημες” δεν είχαν το προνόμιο να διαχειρίζονται τόσο υλικό πλούτο προσφορών. Γι’ αυτό οι γυναίκες είναι φτιαγμένες για πολλαπλούς οργασμούς στη σειρά χωρίς διακοπή, ενώ ο άνδρας “καταδικασμένος” στην ανάπαυση…
    Έτσι οι όμορφες γίνονταν και οι γόνιμες γυναίκες με πολλά παιδιά που έκαναν κουμάντο και ζούσαν πολλά χρόνια στην ασφαλή σπηλιά, ενώ οι άνδρες πέθαιναν από τις κακουχίες και κινδύνους έξω από τη σπηλιά…
    Δεν υπήρχε ζήτημα κληρονομιάς, μόνο διαχείριση κοινών αγαθών και εμπειρία οικιακής οργάνωσης, η “παραγωγή” ήταν θέμα τύχης και θάρρους, ανδρείας, για να έχει ο άνδρας το δικαίωμα να αναπαραχθεί πρώτος με την πιο ισχυρή, γόνιμη, διότι γονιδιακά “όμορφη” του ανοιχτού χαρεμιού της σπηλιάς.
    Ο συμβολισμός του πολύτιμου υλικού δώρου στη γυναίκα για να ενδώσει στην ηδονή της συνουσίας, ήταν και είναι το αρχαιότερο επάγγελμα της φυσικής οργάνωσης για επιβίωση. Η γυναίκα διατηρεί πάντα το προνόμιο της διαλογής συντρόφου για την αναπαραγωγή, έναντι τιμήματος που δείχνει και την ικανότητα του ανδρός να αναθρέψει το παιδί έως ότου αυτό απογαλακτιστεί.
    Στη σύγχρονη μεταβιομηχανική κοινωνία αυτοί οι βιολογικοί κανόνες υπάρχουν στο ασυνείδητο του είδους, στη βιολογική κατασκευή μας και μας επιβάλλουν συμπεριφορές στις οποίες η κοινωνία αντιδρά με το ηθικό και νομικό πλαίσιο ώστε να την αναδιοργανώσει σε νέα βάση δικαίου, όχι φυσιολογικού πλέον, αλλά πολιτισμικού, με κανόνες ισοτιμίας νομικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
    Ο ερωτισμός στη σύγχρονη κοινωνία ορίζεται με στενά νομικά πλαίσια “ελευθεριών” και τιμωρείται η ελευθεριάζουσα, φυσική αυθόρμητη εκδήλωση εφόσον δεν είναι συναινετική η εκδήλωσή του και η ερωτική πράξη από τα δυο ή περισσότερα μέρη του ερωτικού σχήματος. Κι όσο το νομικό πλαίσιο στενεύει, τόσο ο ερωτισμός χαροπαλεύει… και μετατρέπεται από φυσική λειτουργία σε αγοραία συμπεριφορά χυδαίας ανταλλαγής υπηρεσιών, έναντι υλικών ή άυλων προνομίων και προκαθορισμένων κοινωνικών ρόλων με status ανάλογα τη χρησιμότητα της συμπεριφοράς στην οργάνωση της κοινωνίας. Ο αστός κάνει κουμάντο στην αγορά και στην κοινωνία και οι μικροαστοί οφείλουν υποταγή στους εμπορικούς κανόνες της αγοράς μέσω του μιμητισμού, του επιδεικτικού καταναλωτισμού προτύπων της αστικής αγοραίας τάξης του πλούτου, που γίνεται το όραμα ζωής υποπρολετάριων, λούμπεν στοιχείων της rap, της βίας και χλιδής. Υποκουλτούρα που αγκαλιάζει αυτάρεσκα την προβολή ακραίων σεναρίων ερωτικών σχέσεων που δεν έχουν τίποτα απολύτως το ερωτικό, αλλά όλα παραμορφώνονται στη βία της ασχήμιας μιας νέας εικονικής ζούγκλας χωρίς πολιτισμικό βάρος, χωρίς ιστορική συνέχεια, μέσα στην αφασία των κοινωνικών θεσμών και συνοχής που καταρρίπτονται στο όνομα μιας δηθενιάς ελευθερίας και σεξουαλικής επιβολής με την άγρια πρωτόγονη βία, στη σχέση που γοητεύει το υποσυνείδητο, θύτη και θύματος, με τίμημα υλικές απολαβές ανεξάρτητα από οποιοδήποτε πλαίσιο αναφοράς, στην απόλυτη αφασία της ισοπεδωμένης και σε αποσύνθεση νεοβάρβαρης κοινωνίας.

    Ευάγγελος Αλεξανδρής
    Εκπαιδευτικός, Κοινωνιολόγος, Δημοσιογράφος.
    Κυριακή 13 Μαρτίου 2022

  2. Εδώ η είδηση είναι η Στερεά Ελλάδα και η Δυτική Μακεδονία! 🤣 90άρια έπιασαν.

alexandrion carpathian 300x300cm(13.2.24)
coffee berry
ΛΟΓΟΣ
newsletter banner anagnostis