Το τελευταίο αντίο είπαν σήμερα συντετριμένοι συγγενείς, συνάφελφοι και φίλοι στο 37χρονο καθηγητή μουσικής και σολίστα Ηλία Δημόπουλο, ο οποίος έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή, παραμονές του γάμου του, σκορπίζοντας τη θλίψη στο Ναύπλιο όπου διέμενε και όχι μόνο.
Στην εξόδιο ακολουθία βρέθηκαν μαθητές του με τα μουσικά τους όργανα και η Δημοτική Φιλαρμονική του Δήμου Ναυπλιέων αποδίδοντας φόρο τιμής.
Μουσικός με πολλές διακρίσεις, ιδιαίτερα στην τρομπέτα που ήταν το αγαπημένο του όργανο, ενώ παράλληλα είχε σπουδάσει και πιάνο.
Πριν λίγο καιρό είχε δώσει συνέντευξη στο περιοδικό Polis όπου είχε πει τα εξής:
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση;
Μαζευτήκαμε οικογενειακώς να δούμε ταινία στην τηλεόραση, λέγοντας μου ο πατέρας μου τον τίτλο της ταινίας νομίζεις ότι θα δεις μια πολεμική ταινία. Δεν ήταν έτσι όμως. Ο Θρύλος του 1900, ταινία που αξίζει να την δείτε.ο πρωταγωνιστής της ταινίας, πιανίστας που ζει όλη του τη ζωή μέσα σε ένα κρουαζιερόπλοιο, ζώντας τον έρωτα, την απόρριψη, την επιτυχία μέσα στο πλοίο. Ο φίλος του τρομπετίστας.
Όταν άκουσα πρώτη φορά τον ήχο της τρομπέτας, είπα μέσα μου: Αυτό είναι! Αυτό θέλω να το μάθω, θέλω να το νιώσω, θέλω να κάνω αυτό το μουσικό όργανο να έχει ζωή με τον δικό μου τρόπο!
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής;
Όχι με κάποιον συγκεκριμένα. Αρκεί να έχει την ίδια «τρέλα» με εμένα τον ήχο και τη μουσική. Με οποιοδήποτε μουσικό βρεθώ στην σκηνή δεν έχει σημασία αν είναι ερασιτέχνης. επαγγελματίας ή απλά δημιουργεί και πλάθει τον ήχο, είναι εμπειρία ζωής και μάθημα για εμένα. Ειμαι σίγουρος ότι θα δημιουργηθούν υπέροχες στιγμές που θα τις βάλουμε στην βαλίτσα της πορείας μας μέχρι να ξανασμίξουν οι δρόμοι μας.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές;
Την μέχρι σήμερα πορεία μου στην μουσική θα Μπορούσα κάλλιστα να την χαρακτηρίσω με μια και μόνο λέξη, Μαγική! Ένας καθημερινός περίπατος με τον Πατέρα μου, το άκουσμα της πρόβας της Φιλαρμονικής Ναυπλίου ήταν το έναυσμα να γίνω μέλος της Δημοτικής Φιλαρμονικής όπου μέσα από εκεί ξεκίνησαν όλα… Η αυστηρότητα του Αείμνηστου Κ. Βασίλειου Χαραμή, Δασκάλου και αρχιμουσικού της Φιλαρμονικής, η υπομονή και επιμονή του με τα διαφορά λεκτικά «στολίδια» για κάποιους άσχημα για άλλους αστεία. Απλά, καθαρά χρόνια που σαν παιδί τα ζεις και σαν μεγάλος τα αναπολείς. Ακολούθησε το Ωδείο Αθηνών. Άλλο ένα μεγάλο σχολείο άνοιξε την πόρτα του για εμένα. Μουσικη παντού, άλλωστε αυτό αναζητούσα αυτό ήθελα!
Η συνεχής και καθημερινή πολύωρη μελέτη… Πιστέψτε με πολύ μελέτη! Συναυλίες, Συνεργασίες με Συμφωνικές ορχήστρες, Σπουδές, Σεμινάρια… Μαγεία!
Οι πολλές επιρροές από καθηγητές, Συμμαθητές, Συναυλίες που με τόση μεγάλη λαχτάρα έτρεχα να ακούσω, θετικές ή αρνητικές γαλούχησαν την μουσική μου πορεία.
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία;
Αυτό που με ”τρομάζει” είναι το να σταματήσει κάποιος να προσπαθεί για το καλύτερο, είτε αυτό λέγεται επιτυχία ή αποτυχία. Αυτές οι δύο έννοιες είναι τόσο καλά “παντρεμένες” μεταξύ τους που “γεννούν” την προσπάθεια. Χωρίς την προσπάθεια δύσκολα θα υπάρξει αποτυχία και χωρίς την αποτυχία πολύ πιο δύσκολα θα υπάρξει επιτυχία.
Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι στρωμένος με τις αποτυχίες μας. Αν δεν κοπιάσουμε, αν δεν αγωνιστούμε και αν δεν αποτύχουμε τότε δεν θα είναι γλυκιά η απόλαυση της επιτυχίας μας.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show;
Τα Τηλεοπτικά talent show έχουν μια δική τους “ιδεολογία”. Η βασική ιδεολογία είναι αυτή της ισότητας ευκαιριών, ότι όποιος και αν είσαι, αν δουλέψεις σκληρά, βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους και (κυρίως!) αρπάξεις την ευκαιρία που σου παρουσιάζεται, τότε μπορείς να γίνεις κάτι σημαντικό. Αυτή η ιδεολογία περνάει φανερά στους ίδιους τους διαγωνιζόμενους που γεμίζουν τις οντισιόν αναζητώντας μια ευκαιρία. Οι ευκαιρίες βρίσκονται παντού γύρω μας και όχι μόνο σε κάποιο είδους Talent Show. Εύχομαι όσοι λαμβάνουν μέρος σε κάποιο είδους show, να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, το ταλέντο τους και μέσα από αυτό την συνεχή κι αδιάκοπη προσπάθεια.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε;
Η μεγαλύτερη συνεργασία που ανυπομονώ τόσο να πραγματοποιηθεί, είναι με τους μαθητές μου όταν τα χρόνια περάσουν και ο κάθε ένας και η κάθε μια έχουν κατασταλάξει στην μουσική τους πορεία ή σε ότι άλλο έχουν βάλει ως στόχο στην ζωή τους.
Όταν προσπαθείς να καθοδηγήσεις και να εμπνεύσεις έναν άνθρωπο που σε εμπιστεύεται, μαθαίνεις μέσα από αυτό. Η Μουσική δεν έχει τέλος και όρια και επειδή είμαι άνθρωπος που μαθαίνει κάθε δευτερόλεπτο που περνά θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ στο μέλλον με μαθητές μου που μαζί “χτίσαμε” την μουσική τους πορεία.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού;
Όπως σε όλους τους τομείς των τεχνών και των επαγγελμάτων, έτσι και στην μουσική το management βοηθά και ανοίγει δρόμους για κάποιο μουσικό που ίσως μόνος του για διάφορους λόγους δεν μπορεί να καταφέρει. Βεβαίως και υπάρχουν αξιόλογοι Μάνατζερ στον χώρο αυτό στην Ελλάδα που μπορούν να εκτοξεύσουν την καλλιτεχνική πορεία ενός μουσικού, αρκεί να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη μεταξύ τους.
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Πολλές συναυλίες …και θα το ξαναπώ πολλές συναυλίες!
Ο κόσμος έχει ανάγκη από μουσική. Άλλωστε η μουσική εμπνέει, διδάσκει, μεγενθύνει την χαρά, απαλύνει τον πόνο εξωτερικεύοντας συναισθήματα και εικόνες που δεν γνωρίζεις ότι έχεις μέσα σου. Έτσι λοιπόν τα σχέδια μου είναι μελέτη και πολλές πολλές συναυλίες!
Ποιος ήταν ο Ηλίας Δημόπουλος
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984 και ζούσε στο Ναύπλιο. Έλαβε τα πρώτα μαθήματα μουσικής και τρομπέτας στη δημοτική φιλαρμονική Ναυπλίου. Πήρε το δίπλωμά τρομπέτας του από το Ωδείο Αθηνών με άριστα παμψηφεί και 1ο βραβείο με καθηγητές τους Κ. Νικόλαο Ξανθούλη, Κ. Σωκράτη Άνθη και Κ. Παναγιώτη Καίσαρη. Σπούδασε Μπαρόκ και σύγχρονη τρομπέτα στην Ακαδημία Ferenc Liszt στην Βουδαπέστη όπου έλαβε Master με τιμητική διάκριση.
Σπούδασε πιάνο στο ωδείο Ωρφείο Αθηνών και Ωδείο Αθηνών από όπου έλαβε το πτυχίο πιάνου με βαθμό Άριστα παμψηφεί. Είχε λάβει μέρος σε πολλά σεμινάρια και Master class με διακεκριμένους Έλληνες και ξένους καθηγητές όπως τους: Κωνσταντίνο Νόνη, Νίκο Ξανθούλη, Σωκράτη Άνθη, Παναγιώτη Καίσαρη, Ιωάννη Καραμπέτσο, Bo Nilson, Timothei Dokshizer, Fritz Dammrow, Otto Shauter, Fred Mills αλλά και στην μουσική ακαδημία της Κέρκυρας. Είχε συμπράξει ως σολίστ με την Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, Συμφωνική Ορχήστρα Ωδείου Αθηνών και Συμφωνική Ορχήστρα Νέου Ψυχικού.
Είχε εργαστεί ως πρώτη τρομπέτα στο θέατρο Ακροπόλ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επί τρείς συνεχείς χρονιές όπως και στη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Μεσογείου το 2010. Είχε επίσης εργασθεί ως έκτακτος μουσικός με την Κρατική Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών καθώς και με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ε.Ρ.Τ. Ακόμα είχε συμπράξει ως σολίστ με την Πειραματική Ορχήστρα και Όπερα Δωματίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Είχε αποσπάσει για τρεις συνεχείς χρονιές το πρώτο βραβείο στους Πανελλήνιους διαγωνισμούς χάλκινων πνευστών του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας. Σημαντική συνεργασία ως σολίστ με την Ορχήστρα Εγχόρδων Πατρών με το περίφημο έργο, Β-minor mass του Johann Sebastian Bach, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης όπως και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Από το 2010 εργαζόταν ως καθηγητής στο μουσικό Σχολείο Αργολίδος και Αρχιμουσικός στην Φιλαρμονική ορχήστρα πνευστών Άργους.
