Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) έριξε στο τραπέζι ένα φιλόδοξο σχέδιο που διχάζει, προκηρύσσοντας ανοικτή διαδικασία για την εκπόνηση προμελετών για τη μετατροπή των ανενεργών σιδηροδρομικών γραμμών Κορίνθου – Καλαμάτας και Κορίνθου – Μεγάρων σε ποδηλατόδρομο.
Η προμελέτη για τη διαδρομή Κόρινθος – Καλαμάτα χρηματοδοτείται από το Πράσινο Ταμείο με εκτιμώμενη δαπάνη 2.879.027,41 Ευρώ (πλέον Φ.Π.Α. 24%), ενώ για τη διαδρομή Κόρινθος – Μέγαρα η εκτιμώμενη δαπάνη είναι 784.032,06 Ευρώ (πλέον Φ.Π.Α. 24%), και στοχεύει στη δημιουργία μιας τεράστιας ποδηλατικής διαδρομής, ενισχύοντας τον ποδηλατικό τουρισμό και τη βιώσιμη κινητικότητα. Τι θα γίνει όμως με το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου;
Ο μεγάλος φόβος για το τέλος του τρένου στην Πελοπόννησο
Πίσω όμως από την «πράσινη» βιτρίνα και το όραμα του ποδηλατόδρομου, κρύβεται ένας μεγάλος και υπαρκτός φόβος, ότι δηλαδή θα χαθεί οριστικά το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου.
Η μετατροπή των γραμμών ουσιαστικά ισοδυναμεί με την κατάργηση μιας κρίσιμης υποδομής, η οποία, αν και σήμερα ανενεργή, διατηρεί την προοπτική της επαναλειτουργίας. Οι φωνές της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ήδη ηχηρές. Ειδικότερα, το Συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας Καλαμάτας ζητά άμεση επαναλειτουργία του προαστιακού σιδηροδρόμου, τονίζοντας την ανάγκη για σύγχρονες μεταφορές που θα συνδέσουν τις πόλεις και θα εξυπηρετήσουν τους κατοίκους.
Εάν η σιδηροδρομική υποδομή αντικατασταθεί από μια ποδηλατική διαδρομή, η επιστροφή του τρένου στην Πελοπόννησο καθίσταται αδύνατη και εξαιρετικά δαπανηρή για τις επόμενες δεκαετίες. Πρόκειται για ένα ιστορικό δίκτυο που θα μπορούσε να αναβαθμιστεί, προσφέροντας περιβαλλοντικά φιλική και μαζική μετακίνηση σε όλη τη χερσόνησο.
Η οριστική εκχώρηση των γραμμών προς άλλη χρήση, παρά τη χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο, εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό του κράτους στην Πελοπόννησο.
Η δημοπράτηση των προμελετών για τον ποδηλατόδρομο είναι το πρώτο βήμα. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί μια χρυσή τομή που θα επιτρέψει τη βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς την οριστική απώλεια μιας κρίσιμης εθνικής υποδομής, όπως το σιδηροδρομικό δίκτυο.
