Η θερινή περίοδος 2025 βρίσκει τον τουρισμό στην Αργολίδα να ακροβατεί ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες: από τη μια, το Ναύπλιο και τα τουριστικά θέρετρα της περιοχής σφύζουν από ζωή – τουρίστες παντού, παραλίες γεμάτες, φωτογραφίες, αφίξεις, κινητικότητα. Από την άλλη, οι επαγγελματίες της εστίασης, της φιλοξενίας και του εμπορίου κοιτάζουν τα ταμεία και αναρωτιούνται: «Πού πήγαν τα χρήματα;»
«Η σεζόν ξεκίνησε νωρίς, το Ναύπλιο δεν έχει μέρα χωρίς κίνηση, αλλά εμείς βλέπουμε μείωση στον τζίρο. Και δεν είμαι ο μόνος», τονίζει με ανησυχία ο Γιώργος Κ., ιδιοκτήτης εστιατορίου.
Οι επαγγελματίες της Αργολίδας, αλλά και άλλων περιοχών της Πελοποννήσου, όπως η Μάνη, το Γύθειο και η Πύλος, ζουν τη φετινή σεζόν με μια πρωτοφανή εικόνα: τουρισμός υπάρχει, αλλά δεν συνοδεύεται από κατανάλωση.
Γεμάτο το μαγαζί, αλλά ο τζίρος σαν Δευτέρα
Αυτό που αποτυπώνεται καθημερινά στα μαγαζιά του Ναυπλίου και των παράκτιων οικισμών της Αργολίδας είναι ένα μοτίβο χαμηλής κατανάλωσης: ο κόσμος υπάρχει, αλλά παραγγέλνει τα απολύτως απαραίτητα.
«Ταβέρνα με γεμάτα τραπέζια, αλλά στο τέλος της ημέρας ο λογαριασμός είναι στα 18-20 ευρώ το τραπέζι. Παλιά, με τέτοιο κόσμο, θα είχαμε 35-40 ευρώ μέσο όρο», σημειώνει ο Λάμπρος, ταβερνιάρης κοντά στην Πλάκα Δρεπάνου.
Το φαινόμενο δεν αφορά μόνο φαγητό. Στα καφέ της Παλιάς Πόλης, όπως και στους πεζόδρομους του Ναυπλίου, επαγγελματίες αναφέρουν πελάτες που μένουν επί ώρες με έναν καφέ, χωρίς δεύτερη παραγγελία.
Πίτσες και σουβλάκια στο δωμάτιο
Ξενοδόχοι και διαχειριστές καταλυμάτων αναφέρουν με σαφήνεια μια νέα καταναλωτική πραγματικότητα. Το φαγητό δεν καταναλώνεται πλέον έξω. Αντίθετα, μεταφέρεται μέσα.
«Στα δωμάτια βρίσκουμε κουτιά από πίτσες, σακούλες με σουβλάκια, πλαστικά από fast food. Ο πελάτης έρχεται για 3 διανυκτερεύσεις και δεν πατάει ούτε μια φορά σε εστιατόριο», εξηγεί η κα Αντωνία Σ., ιδιοκτήτρια συγκροτήματος διαμερισμάτων κοντά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στο Ναύπλιο.
Η κατάσταση αυτή αφορά όχι μόνο φθηνά ή μέσης τιμής καταλύματα, αλλά ακόμη και μικρά boutique hotels.
Το φαινόμενο είναι έντονο και σε περιοχές της υπόλοιπης Πελοποννήσου, όπως η Κυπαρισσία ή το Καλό Νερό, με τουρίστες να παραγγέλνουν από mobile apps και να τρώνε στο μπαλκόνι, αποφεύγοντας πλήρως τα εστιατόρια.
Πολλοί από τους τουρίστες που γεμίζουν καθημερινά το Ναύπλιο, την Καραθώνα και το Παλαμήδι, δεν διαμένουν καν στην πόλη. Έρχονται για ημερήσια εκδρομή, περνούν τη μέρα, ίσως πιουν έναν καφέ ή φάνε κάτι πρόχειρο, και επιστρέφουν σε φθηνότερους προορισμούς.
«Πολλοί μένουν σε καταλύματα κοντά στο Άργος, την Αγία Τριάδα, ακόμα και κοντά στο Κουτσοπόδι, και πηγαίνουν στο Ναύπλιο και τις υπόλοιπες περιοχές μόνο για μπάνιο και βόλτα. Οι ίδιοι λένε ότι προτιμούν να πληρώσουν 40 ευρώ τη βραδιά εκεί και να πάνε με το αμάξι, παρά να δώσουν 100 ευρώ στο Ναύπλιο», αναφέρει επαγγελματίας της εστίασης.
Καλοκαίρι 2025: Ο τουρίστας είναι πιο «λογιστής» από ποτέ
Η τάση δεν περιορίζεται στην Αργολίδα. Σε Πύλο, Καλαμάτα, Μονεμβασιά, ακόμα και στην Κυνουρία, το φαινόμενο επαναλαμβάνεται.
Ο τουρίστας του 2025 κάνει έρευνα τιμών, παραγγέλνει με φειδώ, δεν παρασύρεται από την ατμόσφαιρα. Το φαγητό δεν είναι πλέον εμπειρία, αλλά έξοδος που πρέπει να ελεγχθεί.
«Έχουν κινητό στο χέρι και υπολογίζουν τις τιμές και τον λογαριασμό πριν καθίσουν. Άλλοι ζητούν το μενού πριν μπουν. Δεν υπήρχε αυτό παλιά. Τώρα μετράνε και το νερό», λέει ιδιοκτήτης οικογενειακής ταβέρνας στο Παράλιο Άστρος.
Οι επαγγελματίες αναζητούν τρόπους να επιβιώσουν:
- Μείωση τιμών σε μεμονωμένα πιάτα
- «Πακέτα» με σταθερό κόστος ανά άτομο
- Νέες υπηρεσίες takeaway και street food
- Μείωση μενού και εξόδων λειτουργίας
- Αναβάθμιση εμπειριών για να δικαιολογείται το κόστος
«Δεν μπορούμε να ρίξουμε τις τιμές αν δεν μειωθεί ο ΦΠΑ ή το κόστος ενέργειας. Άρα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που δουλεύουμε. Δεν είναι μόνο θέμα τιμοκαταλόγου, είναι θέμα ολόκληρης στρατηγικής», λέει με ειλικρίνεια ο Γιώργος, επιχειρηματίας με καταστήματα σε Ναύπλιο και Ερμιόνη.
Η Αργολίδα σε κρίσιμο σημείο: Ποια τουριστική ταυτότητα θα επιλέξει;
Το καλοκαίρι του 2025 ίσως αποδειχθεί κομβικό για τον τουρισμό της Αργολίδας και της ευρύτερης Πελοποννήσου.
Το ερώτημα δεν είναι μόνο αν θα αντέξουν οι επιχειρήσεις. Είναι αν η περιοχή θα συνεχίσει να επενδύει στον μαζικό τουρισμό χαμηλής απόδοσης, ή αν θα περάσει σε ένα νέο μοντέλο ποιότητας, βιωσιμότητας και εμπειρίας.
Ο κόσμος αλλάζει. Ο ταξιδιώτης αλλάζει. Η Αργολίδα – θα προσαρμοστεί;
Με πληροφορίες από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
