Το Ίδρυμα Βασίλη Παπαντωνίου είναι σήμερα φτωχό. Όπως αναφέρει για το θάνατο του Χρήστου Κωστούρου: «Χάνει το φίλο του, τον συνοδοιπόρο του, τον υποστηρικτή του, τον λαμπρό συνεργάτη του.
Τον αγαπημένο μας Χρήστο, που ήξερε σε κάθε βήμα να τολμά μαζί μας, να ενθαρρύνει, να συναρπάζει…
Έναν φίλο ξεχωριστό που σε πλησίαζε με την αγάπη του να σου μιλήσει, να σε βοηθήσει, να σου μεταφέρει μία χρήσιμη είδηση, αλλά πάνω απ’ όλα να σου φωτίσει τη δική του φιλοσοφία ζωής.
Τον Χρήστο όλοι θα ήθελαν να τον έχουν φίλο. Ποιος δεν θα ήθελε να έχει φίλο του ένα παιδί έντιμο, αξιοπρεπέστατο, ανιδιοτελές.
Ο Χρήστος χαιρόταν όταν οι άλλοι πετύχαιναν. Μιλούσε πάντα για τους άλλους, ποτέ για τον εαυτό του. Αγαπούσε την Πατρίδα του, τον Τόπο του και ήταν παθιασμένος με τις συλλογές του.
Το Ίδρυμα Βασίλη Παπαντωνίου ξεκίνησε την ανανεωμένη του πορεία με τη δική του έκθεση που σύντομα έγινε διάσημη σε όλη την Ελλάδα. Μια αρχή για εμάς γεμάτη όμορφους συμβολισμούς…
Χρήστο μας, αγαπημένε μας φίλε, συνεχίζουμε στα όνειρα που χαράξαμε παρέα. Η «Γωνιά του Συλλέκτη μας» θα γίνει, θα είναι δική σου. Ο χώρος για τις εκθέσεις σου θα υπάρχει πάντα και θα κρατά τη μνήμη σου ζωντανή. Το λεύκωμά σου θα προχωρήσει…
Θα είσαι πάντα δίπλα μας και εμείς πάντα δίπλα στην αγαπημένη σου αδελφή και στους ξεχωριστούς σου γονείς που πάντα μας ανέφερες με τόση αγάπη.
Το όνομά σου θα συμβολίζει για όλους εμάς τις αξίες της φιλίας, της προσφοράς και της αλληλεγγύης.
Ας είναι ελαφρύ το Αναπλιώτικο χώμα που θα σε σκεπάζει…».
