Στον σημερινό κόσμο της γρήγορης πληροφόρησης και της υπερκατανάλωσης ειδήσεων, η επιστολή της κας Μαρίας Συναδινού αναδύεται ως μια κραυγαλέα φωνή, μια αληθινή ματιά στη ζωή μιας «κατοίκου μιας μάλλον ξεχασμένης περιοχής της Ελλάδας». Μέσα από τις γραμμές της επιστολής, η κα Συναδινού μοιράζεται τις περιπέτειες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά στην Ασίνη Ναυπλίου, αποκαλύπτοντας έναν κόσμο μακριά από τα φώτα της πρωτεύουσας, με τα όνειρα, τις αγωνίες και την αγανάκτησή της.
Η επιστολή της κας Μαρίας Συναδινού αναδεικνύει την πραγματικότητα της ζωής σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ελλάδας. Από την επιλογή να επιλέξει την Ασίνη ως τον τόπο της νέας ζωής της, μέχρι τις απρόσμενες δυσκολίες που συναντά στην καθημερινότητά της, η κα Συναδινού μας ταξιδεύει μέσα από τις εμπειρίες της.
Διαπιστώνοντας το πρόβλημα της ύδρευσης και της αποχέτευσης, αποκαλύπτει τον κόσμο πίσω από την ρομαντική ιδέα της εξοχής. Με ειλικρίνεια και χιούμορ, περιγράφει τις προσπάθειές της να προσαρμοστεί σε έναν τόπο όπου οι προκλήσεις είναι αληθινές και η καθημερινή ζωή αποκτά μια ξεχωριστή σημασία.
Μέσα από τη γλαφυρή αφήγηση της, η κα Συναδινού αναδεικνύει την αγανάκτηση, αλλά και την επιμονή της να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της καθημερινότητας. Με μια δόση σαρκασμού και αισιοδοξίας, δίνει τη φωνή της σε μια κοινωνία που αγωνιά, αλλά δεν σταματά να ονειρεύεται και να προσπαθεί για ένα καλύτερο αύριο.
Η επιστολή της κας Συναδινού αποτελεί μια υπενθύμιση ότι οι πραγματικές ιστορίες της ζωής μας είναι συχνά περισσότερο συναρπαστικές από κάθε φαντασία. Και παρόλο που ο κόσμος αυτής της ιστορίας μπορεί να είναι μακριά από την προσοχή των μεγάλων πόλεων, η αναφορά της κας Μαρίας Συναδινού μας δίνει μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε τις αληθινές αξίες της ζωής στο χωριό και της ανθρώπινης ανθεκτικότητας.
Δείτε τη ζωή μέσα από τα μάτια της κας Μαρίας Συναδινού, μιας γυναίκας που δεν φοβάται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα με ειλικρίνεια και αυθεντικότητα. Η ιστορία της αποτελεί μια υπενθύμιση για εμάς όλους, να εκτιμούμε και να σεβόμαστε τις πολλαπλές πτυχές της ζωής, ακόμα και αν βρίσκονται πίσω από την απλότητα της καθημερινότητας.
Η επιστολή Συναδινού για την Ασίνη
Η επιστολή της κας Συναδινού, Συμβολαιογράφου Άργους, που υπογράφει ως «Κάτοικος μιας μάλλον ξεχασμένης περιοχής της Ελλάδας», με τίτλο: «Περιπέτειες στην Ασίνη», είναι ένα κραυγή αγωνίας από μια γυναίκα που έχει απογοητευτεί από την έλλειψη ενδιαφέροντος των αρχών για την βελτίωση της ζωής των κατοίκων της Ασίνης. Ελπίζουμε ότι η δημοσίευση της επιστολής της θα βοηθήσει να δοθεί λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή::
«Το 2006 αποφάσισα οριστικά να εγκαταλείψω την μεγάλη πόλη και να εγκατασταθώ στην Αργολίδα λόγω του γάμου μου και της αλλαγής επαγγέλματός μου σε συμβολαιογράφο Άργους. Με την αφέλεια και τον ρομαντισμό της Αθηναίας (βλ. «Αμερικανάκι») ήθελα να είμαι στην εξοχή, σε ένα σπίτι με κήπο που να βλέπω την εναλλαγή των εποχών κλπ., κλπ. Αυτά που συνήθως λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις. Επέλεξα την Ασίνη Ναυπλίου. Είναι κοντά στην θάλασσα και την θεώρησα ως προάστιο αυτού. Έκτοτε και μέχρι σήμερα είμαι κάτοικος Ασίνης. Φυσικά, όπως όλοι οι Έλληνες καταχρεώθηκα για ν’ αγοράσω το σπίτι που μένω. Δηλαδή δεν το βρήκα από τους γονείς μου ή από κανέναν παππού. Είναι πληρωτέο από τη δουλειά μου.
Από τότε και μέχρι σήμερα ανακάλυψα τα εξής γαργαλιστικά που δεν είχαν καμμία θέση στην αστική λογική μου:
Α) Μην περιμένεις να έχεις πόσιμο νερό. Το νερό στην περιοχή δεν πίνεται! Συνεπώς, πρέπει να πληρώνεις και να κουβαλάς σαν τον χαμάλη εξάδες νερά ή στην καλύτερη περίπτωση να βρεις κανένα μαγαζί και κανένα πρόθυμο υπάλληλο να στα φέρνει!
Β) Δεν είναι σίγουρο ότι θα έχεις πάντα νερό (;). Ειδικά τα καλοκαίρια κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα το νερό κόβεται για άγνωστο λόγο (sic)! Έχουμε αναλωθεί όλοι στην αγορά πιεστικών, δεξαμενών νερού κλπ., ήτοι πρόσθετα έξοδα πάντα. Επίσης, δεν έχεις πουθενά να αναγγείλεις την βλάβη, στην αρμόδια Υπηρεσία δεν σηκώνουν ποτέ το τηλέφωνο και τελευταίως που όλοι «εξευρωπαϊστήκαμε» η επίσημη «οδηγία» είναι να στείλεις ηλεκτρονικά το μήνυμα βλάβης και …όταν το δουν το είδαν!
Γ) Ανακάλυψα την ξεχασμένη για τα αστικά κέντρα λέξη «βόθρος» και τα παράγωγα αυτής «βοθρατζής» κλπ. What is this εν έτει 2006 έως και 2023; Μετά λύπης μου αντιλήφθηκα η αφελής ότι το σπίτι που μετά κόπων απέκτησα δεν έχει αποχέτευση, βρίσκομαι στην δυσμενή θέση να καλώ τους αρμοδίους κάθε τρις και λίγο να αδειάζουν το βόθρο του σπιτιού μου, να τους πληρώνω και το χειρότερο… είμαι πλέον πεπεισμένη ότι ίσως στα βαθιά μου γεράματα αυτό το σπίτι συνδεθεί με δίκτυο αποχέτευσης!
Δ) Στην Αθήνα η κύρια συζήτηση πριν φύγω σε όλα τα σπίτια ήταν αν θα βάλουμε φυσικό αέριο ή θα παραμείνουμε στο πετρέλαιο. Εδώ πλέον μου λύθηκε αυτή η απορία είμαι βέβαιη και πάλι ότι ίσως τα παιδιά μου σε μέση ηλικία μάλλον δουν φυσικό αέριο στην περιοχή!
Ε) Στο σπίτι μου κάνω ανακύκλωση και βάζω και τα παιδιά μου να κάνουν. Για το δικό τους καλό, για το δικό τους μέλλον. Μέχρι που ανακάλυψα ότι και τα σκουπίδια από τους μπλέ κάδους περισυλλέγονται από το ίδιο αυτοκίνητο του Δήμου όπως και από τους πράσινους! Άρα, άγνωστη λέξη και η ανακύκλωση που έχει αφεθεί πλέον μόνο σε ιδιωτικές εταιρείες!
Για όλα τα παραπάνω που δυσκολεύουν την ζωή μου, καθόλου δεν μ’ ενδιαφέρουν τα μικροκομματικά παιχνίδια και οι αντεγκλήσεις μεταξύ των μελλοντικών υποψηφίων, όσα και να πούνε, όσα και να γράψουν, τα προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν. Μένει μόνο το show off.
Αυτά τα ολίγα για σήμερα από μια πραγματικά αγανακτισμένη κάτοικο, καθώς τουλάχιστον την τελευταία εβδομάδα μαλώνουμε στο σπίτι ποιος θα προλάβει να πλύνει τα δόντια του με τις σταγόνες νερού που μας αναλογούν!»
