Ίσως και να είναι η πιο όμορφα δομημένη εικαστική έκθεση (μέχρι την επόμενη που θα φέρει την υπέρβαση)…
Ο επισκέπτης δεν αξίζει να μένει στην περιήγηση και στην παρατήρηση των έργων… θεωρώ ότι ο επισκέπτης έχει «χρέος» να συζητήσει με τους καλλιτέχνες μας… να μπει σε άλλες οπτικές γωνίες… να ανακαλύψει εικόνες που «κρύβονται» μέσα και πίσω από αυτό που φαίνεται…
Τόλμησα (ανίδεος εγώ) να συζητήσω με μερικούς από τους καλλιτέχνες και η αρχική μου ερμηνεία… «ηττήθηκε»… δεν πτοούμαι όμως. Θα συνεχίσω τις επόμενες ημέρες και με άλλες ήττες… και με όλους τους καλλιτέχνες και τα έργα τους.
Η τελευταία μου ήττα ήταν σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη…
Μου την προσέφερε ο Κωνσταντίνος Αλιφέρης…
Με ένα σύνολο τεσσάρων έργων που συνθέτουν μια και μόνον ενότητα… τέσσερα έργα που συμβολίζουν την σταύρωση… τον εθελούσιο απαγχονισμό του Ιούδα… την εκδικητική έκφραση των εχθρών της αγάπης…
Κωνσταντίνε, σε ευχαριστώ για την προσφορά σου στην Τέχνη και στις διαστάσεις που μας παρασύρεις… κράτησε στο μυαλό σου ότι σ΄ αυτήν την πορεία δεν είσαι μόνος…
Θεοδόσης Σ. Σπαντιδέας
