Ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται συνεχώς μετά το 2010 και η φετινή απογραφή που θα ολοκληρωθεί σε λίγους μήνες αναμένεται να το επιβεβαιώσει. Σε ότι αφορά την Πελοπόννησο τα υψηλοτέρα αρνητικά Φυσικά Ισοζύγια σε απόλυτες τιμές καταγράφονται σε Μεσσηνία και Ηλεία. Εκεί φαίνεται πως θα καταγραφεί η μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού.
Στην ίδια μοίρα η Αττική (σχεδόν -40 χιλ.), ο Νομός Σερρών (σχεδόν -15 χιλ.) και οι Νομούς, Φθιώτιδας, Αιτωλοακαρνανίας, Καρδίτσας, Τρικάλων, Ευβοίας, Καβάλας, Έβρου, Πέλλας και Μαγνησίας (-8 έως – 6 χιλ.), συμβάλλοντας, αν και σε διαφοροποιημένο βαθμό, στη μείωση του πληθυσμού τους.
Τα θλιβερά ποσοστά που καταγράφει η ΕΛΣΤΑΤ για το 2020 καλύπτουν τους περισσότερους νομούς της Πελοποννήσου, αφού οι αριθμοί γεννήσεων και θανάτων δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Στην Αργολίδα οι θάνατοι ήταν σχεδόν διπλάσιοι σε σχέση με τις γεννήσεις, 713 έναντι 1.274 αντίστοιχα. Στη Μεσσηνία καταγράφηκαν 1.130 γεννήσεις έναντι 2.084 θανάτων, στην Αρκαδία 533 γεννήσεις έναντι 1.223 θανάτων, στην Κορινθία 1.100 γεννήσεις έναντι 1.868 θανάτων, στη Λακωνία 530 γεννήσεις 1.112 θανάτων.
Σε κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν 1,5 εργαζόμενοι
Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ένα ακόμα πρόβλημα. Κι αυτό είναι ότι στην πλήρη κατάρρευση οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, ανεξαρτήτως μέτρων επίλυσης των παραμετρικών του προβλημάτων, υπό το βάρος των διαρκώς επιδεινούμενων στοιχείων του δημογραφικού προβλήματος και του υψηλού προσδόκιμου ζωής. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία – εάν δεν επιλυθεί το οξύτατο εθνικό δημογραφικό πρόβλημα – κατά το έτος 2070 κάθε ένα άτομο ηλικίας άνω των 65 ετών θα αντιστοιχεί σε ένα – ίσως και λιγότερο – άτομο σε ηλικία εργασίας, δηλαδή οικονομικά ενεργό.
Οι επανειλημμένες μειώσεις των συντάξεων και οι αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης καθίστανται ανενεργές – σε βάθος χρόνου –, εάν δε βρεθούν λύσεις στο οξυμένο δημογραφικό πρόβλημα. Σημαντική συνεισφορά στην κατάρρευση του συστήματος έχει και η εκρηκτική άνοδος των ελαστικών μορφών απασχόλησης, που προκαλούν αυξημένη απώλεια εσόδων στο σύστημα.
Η σημερινή επίσημη εικόνα της σχέσης απασχολούμενων – συνταξιούχων σε πανελλαδικό επίπεδο δείχνει ότι σε κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν 1,5 εργαζόμενοι, ενώ πριν από δεκαπέντε χρόνια η σχέση αυτή ήταν κοντά στο ένας συνταξιούχος προς δύο εργαζόμενοι.
