Σαν πλοίο που ναυάγησε
σαν νούφαρο που μάδησε
στης λίμνης μέσα το θολό νερό
Με ελπίδες λιγοστές
έστω και απατηλές
να γυρίσεις περιμένω
ίσως βγει αληθινό
τ’ όνειρό μου το τρελό
τ’ όνειρό μου το ναυαγισμένο.
Αυτοί είναι οι στίχοι μίας από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που ερμήνεψε ο πολύ γνωστός τραγουδιστής των δεκαετιών 60 και 70 Σταμάτης Κόκοτας.
Για την ακρίβεια αυτοί οι στίχοι είναι γραμμένοι από την πιο επιτυχημένη ελληνίδα στιχουργό Παπαγιαννοπούλου Ευτυχία και η σύνθεση της μουσικής ανήκει στον Καλδάρα Απόστολο
Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι αυτοί οι στίχοι έμελλε να είναι και προφητικοί καθώς 10 χρόνια σχεδόν αργότερα (το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε το 1967) η ζωή μέσα από ένα περίεργο παιχνίδι θα επιβεβαίωνε τους στίχους αυτού του σπουδαίου τραγουδιού για τον ερμηνευτή του.
Stacoco: Η ιστορία του βυθισμένου ονείρου του Staμάτη Cocoτα
Το μεγαλύτερο παράσημο στην πολύ επιτυχημένη ούτως ή άλλως καριέρα του Σταμάτη Κόκοτα είναι ο θαυμασμός σε πρώτη φάση και η μετέπειτα φιλία του με τον Αριστοτέλη Ωνάση.
Ο Ωνάσης αγαπούσε πολύ τα τραγούδια του λαϊκού ερμηνευτή πήγαινε πολύ συχνά να τον ακούσει live στα νυχτερινά κέντρα που εμφανιζόταν και δεν άργησε πολύ όλο αυτό να εξελιχθεί σε μια δυνατή φιλία μεταξύ των δύο. Λέγεται μάλιστα πως η στενή του σχέση με τον Έλληνα μύθο των ναυτιλιακών του κόλλησε και το μικρόβιο με τα καράβια και τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις.
Το πρώτο και μοναδικό εμπορικό πλοίο που απέκτησε ο Σταμάτης Κόκοτας στην μικρή σταδιοδρομία του ως πλοιοκτήτης είναι το STACOCO. Πρόκειται για ένα πλοίο μεταφοράς ξηρού φορτίου. Οι καταστηματάρχες της παραλιακής περιοχής του Ασπροπύργου όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα μισοβυθισμένο πλέον θυμούνται τον Κύριο Σταμάτη όπως και μας τον προσφώνησαν να επισκέπτεται τις ταβέρνες τους προκειμένου να προμηθευτεί φαγητο για το πλήρωμα του πλοίου μέχρι να βρεθεί λύση στο πρόβλημα που καθήλωσε μέχρι και σήμερα το πλοίο στην συγκεκριμένη θέση. Τελευταίο φορτίο που φορτώθηκε στο συγκεκριμένο πλοίο ηταν τσιμέντο το οποίο λογικά θα έχει γίνει πέτρα στις μέρες μας.
Nα συμπληρώσουμε και μερικά στοιχεία του πλοίου.
Ηταν Κατασκευής 1952 και ναυπηγήθηκε στη Γερμανία με πρώτο όνομα το ST. MICHAEL. Τα Επόμενα ονόματα του πλοίου ήταν τα εξής: CHRISTINA VINNEN (1960), BRISINGA (1965), ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΤΡΙΝΤΖΗΣ (1970), ΑΝΝΑ Μ (1970)
Αξίζει να αναφερθεί επίσης πως το φουγάρο του πλοίου κοσμούσε ένα μουσικό όργανο (πιθανότατα μπουζούκι) το οποίο όμως δεν είναι εμφανές στις μέρες μας λόγο της διάβρωσης.
Η οικολογική καταστροφή που καραδοκεί
Το πλοίο όπως αναφέραμε και νωρίτερα ήταν φορτωμένο με τσιμέντο και έτοιμο να ταξιδέψει αυτό σημαίνει πως σε αυτό υπήρχαν καύσιμα, λιπαντικά κτλ.
Το δρομολόγιο όμως αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και αυτό έχει ως αποτέλεσμα το επικίνδυνο υλικό να βρίσκεται μέχρι και τις μέρες μας στο εσωτερικό του τόσο ταλαιπωρημένου πλέον σκαριού.
Η απόφαση για ανέλκυση του πλοίου
Ο Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας μάλιστα είχε εξεδώσει και απόφαση όπου τιμωρούσε με πρόστιμο τον γνωστό καλλιτέχνη ενώ είχε παρθεί και η απόφαση να διαγραφεί αυτο αν ο ίδιος προχωρούσε στην ανέλκυση του πλοίου, αλλά το υπουργείο στη συνέχεια ανακάλεσε την απόφαση του.
Αυτή είναι και η απόφαση:
«Το Δ.Σ του ΟΛΕ ΑΕ, αφού έλαβε υπόψη του την ως άνω εισήγηση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου και μετά από διαλογική συζήτηση
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Ομόφωνα
Άρει την υπ’ αριθμ. 27/239/31-07-2014 Απόφαση του Δ.Σ./ΟΛΕ ΑΕ, περί απαλλαγής από τα οφειλόμενα τέλη ναυαγίου ΑΝΝΑ Μ, ιδιοκτησίας κου Κόκκοτα Σταμάτη και εγκρίνει την εκ μέρους του ΟΛΕ ΑΕ, επικαιροποίηση των διαδικασιών, όπως αυτές προβλέπονται στον ν.2881/2001 «περί ναυαγίων», λόγω της παρόδου έξι (6) ετών από την προηγούμενη διαδικασία και σε εφαρμογή της με αριθμ. Πρωτ. 183/1-10-2014 επιστολής, που μας απέστειλε ο Γενικός Γραμματέας Λιμένων Λιμενικής Πολιτικής του ΥΝΑ».
Βίντεο: Up Stories.
