Κανείς δεν αμφιβάλει για την παραβατικότητα των Τσιγγάνων στην περιοχή της Νέας Κίου, όμως η γενίκευση η οποία αγγίζει όλους τους Ρομά είναι άκρως επικίνδυνη και δεν βοηθά στην αντιμετώπιση του προβλήματος παρά μόνο στην αστυνόμευσή του.
Είναι δύσκολο τόσο στους μη Τσιγγάνους πολίτες όσο και στους Τσιγγάνους Έλληνες πολίτες να κατανοήσουν την ανάγκη συνύπαρξης διαφορετικών πληθυσμών σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία.
Η αλήθεια είναι ότι το Ελληνικό κράτος άργησε πολύ να αναγνωρίσει τους Τσιγγάνους ως Έλληνες πολίτες κι ας ζούσαν αιώνες στην χώρα μας διασώζοντας ακόμα και μέρος της μουσικής κληρονομίας της. Παρά την επίσημη αναγνώρισή τους ως Έλληνες πολίτες από το 1979 η κοινωνική περιθωριοποίηση των Τσιγγάνων στην Ελλάδα όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε. Υπολογίζεται ότι ζουν 200.000–300.000 Ρομά στην Ελλάδα. Κύριες περιοχές εγκατάστασης: Αγία Βαρβάρα, Άνω Λιόσια, Θράκη, Πελοπόννησος και άλλες αστικές και ημιαστικές περιοχές.
Το μεγαλύτερο λάθος ήταν η πολιτική αφομοίωσης που επιχείρησε το ΠΑΣΟΚ την δεκαετία του `80. Από την μια μεριά αναγνώριζε τον κίνδυνο που προερχόταν από την καταναγκαστική ανεργία που οδηγούντο οι Τσιγγάνοι, λόγω της ανάπτυξης του καπιταλιστικού τρόπου συγκεντρωτικής παραγωγικής διαδικασίες που έβαζε στο περιθώριο, τεχνίτες ψαθών και αγανωτές- σιδεράδες που ήταν κατ` εξοχή τα επαγγέλματα που ασκούσαν γυρολόγοι Τσιγγάνοι.
Μια φυλή που περιεφέρετο σε όλη την Ελλάδα, έπρεπε πλέον να κατοικήσει μόνιμα σε διάφορες περιοχές της χώρας. Ήταν προφανείς οι δυσκολίες ένταξης. Η φτώχεια, η ανεργία και η εξάρτηση από εποχιακές εργασίες ή τη μουσική, ήταν και συνεχίζουν να είναι ανασταλτικοί παράγοντες ακόμα και της ένταξής του στις τοπικές κοινωνίες. Ένα μέρος των εδώ Τσιγγάνων κατάφερε τη μετεξέλιξή του από πλανόδιους σε μεταπράτες εμπόρους στις λαϊκές αγορές του Άργους και του Ναυπλίου καθώς και σε εμπόρους χαλιών και πλαστικών καρεκλών. Η παρουσία των Ρομά στην Αργολίδα είναι παλιά και πολυεπίπεδη, με ρίζες που φτάνουν τουλάχιστον στον 19ο αιώνα. Αν και δεν υπάρχουν πολλές επίσημες ιστορικές καταγραφές, η προφορική παράδοση και τα τοπικά δεδομένα αποκαλύπτουν μια κοινότητα που έχει ζήσει στο περιθώριο αλλά και στο επίκεντρο της τοπικής ζωής, ανάλογα με την εποχή και τις κοινωνικές συνθήκες.
Η πολιτισμική ποικιλομορφία τους, με την πλειονότητα να ανήκει στην Ορθόδοξη Εκκλησία και περίπου 25.000 στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.
Πως όμως μπορείς να αφομοιώσεις μια φυλή με μια μακρά και πολυσύνθετη ιστορία που ξεκινά από την βορειοδυτική Ινδία, κυρίως από τις περιοχές Ρατζαστάν, Παντζάμπ και η γλώσσα τους, η Ρομανί, παρουσιάζει έντονα στοιχεία συγγένειας με τις ινδικές γλώσσες;
Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι Ρομά δεν αποτελούν ομοιογενή ομάδα. Υπάρχουν διαφορετικές «φυλές» και υποομάδες με ξεχωριστές παραδόσεις, επομένως έχουμε ακόμα ένα σοβαρό εμπόδιο στην αφομοίωση του πληθυσμού τους. Πόσο μάλλον με την αστυνόμευσή τους που επιχειρείται στην Νέα Κίο, όταν μια δυό φατριές ελέγχουν τους υπόλοιπους Τσιγγάνους και τους καθοδηγούν στην παραβατικότητα, αλλά και στην
