Μια μαγική βραδιά χάρισε στους χιλιάδες φίλους του στο Ναύπλιο ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, αποδεικνύοντας πως η αγάπη του για τη μουσική και τον κόσμο δεν κάμπτεται ούτε από έναν τραυματισμό. Παρά το πρόσφατο ατύχημά του στη Θεσσαλονίκη, που τον ανάγκασε να χρησιμοποιήσει πατερίτσα, ανέβηκε στη σκηνή το βράδυ της Τετάρτης 7 Αυγούστου και έδωσε τον καλύτερό του εαυτό.
Παρά την ανησυχία του κοινού, ο ίδιος φρόντισε να διευκρινίσει αμέσως:
«Είχα ένα ατύχημα, αλλά σε λίγο καιρό θα είμαι μια χαρά…» και αστειεύτηκε: «Ε, είμαι και 75 ετών. Ήταν από… πέσιμο!».
Η αντίδραση του κοινού ήταν θερμή, με γέλια, χειροκροτήματα και αποθέωση.
Μηνύματα ζωής από έναν μεγάλο καλλιτέχνη
Ο κόσμος, από όλες τις ηλικίες, τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό, φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά του και τραγουδώντας κάθε στίχο των τραγουδιών του. Η συναυλία ξεκίνησε με το εμβληματικό τραγούδι “Χαιρετίσματα“, ενώ δεν έλειψαν οι συναισθηματικές στιγμές. Όταν ερμήνευσε το «Μικρές νοθείες», το αφιέρωσε στα παιδιά που δεν τα κατάφεραν στις Πανελλήνιες, στέλνοντας μήνυμα ελπίδας και δύναμης:
«Μπορούν να βρουν τον εαυτό τους σε χιλιάδες άλλα μέρη…».
Η συναυλία εξελίχθηκε σε μια μεγάλη γιορτή, με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να διατηρεί την χαρακτηριστική του ενέργεια και αυθεντικότητα, μιλώντας στο κοινό ανάμεσα στα τραγούδια και εκφράζοντας την ανάγκη για ουσιαστική επαφή με τον κόσμο:
«Έχουμε καιρό να τα πούμε, μου λείψατε…»
Σχολίασε με τόλμη και συγκίνηση την επικαιρότητα
Πιστός στο πολιτικό και κοινωνικό του ήθος, δεν δίστασε να σχολιάσει την παγκόσμια και ελληνική πραγματικότητα.
«Έτσι ξεκινάει ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος», είπε αναφερόμενος στην γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, προκαλώντας συγκίνηση και έντονα χειροκροτήματα.
Στη συνέχεια, δεν παρέλειψε να σχολιάσει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, λέγοντας με νόημα: «Η Ελλάδα έχει μεγαλώσει κατά χιλιάδες στρέμματα…».
Χθες το βράδυ, στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο (ΔΑΚ) Ναυπλίου, ο Παπακωνσταντίνου δεν ήταν μόνο τραγουδιστής. Ήταν καλλιτέχνης, άνθρωπος, πολίτης με άποψη.
Τραγούδια-σύμβολα και αφιερώσεις σε σπουδαίους δημιουργούς
Το ρεπερτόριο περιλάμβανε φυσικά τις μεγάλες προσωπικές του επιτυχίες όπως, ο Μαύρος Γάτος, Φοβάμαι, Πριν το τέλος, Γουίλι, Να Κοιμηθούμε Αγκαλιά.
Αλλά και τραγούδια σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως του Μάνου Λοΐζου και του Άλκη Αλκαίου, δείχνοντας τη βαθιά του εκτίμηση σε όλη την ελληνική μουσική δημιουργία.
Το κοινό συγκινήθηκε, χόρεψε, τραγούδησε και άναψε καπνογόνα
Η ατμόσφαιρα ήταν εκρηκτική αλλά και συγκινητική. Ο κόσμος τραγουδούσε κάθε στίχο, φώναζε ρυθμικά «Βασίλη ζούμε για να σ’ ακούμε!», άναβε καπνογόνα και χόρευε ασταμάτητα. Παρά τον τραυματισμό του, για δύο ώρες ο ίδιος δεν έχασε στιγμή τη σύνδεσή του με το κοινό.
«Πάλι θα ξανάρθουμε… με τα δυο πόδια!»
Με μια συγκινητική υπόκλιση, ο Βασίλης έκλεισε τη συναυλία υποσχόμενος:
«Πάλι θα ξανάρθουμε, και με τα δυο πόδια!»
Και πριν κατεβεί από τη σκηνή, άφησε και μια ακόμη καυστική ατάκα για τη σημερινή εποχή:
«Εδώ και 15 χρόνια που έκλεισαν τα δισκοπωλεία, εμείς δεν το βάλαμε κάτω…».
Η εικόνα του να τραγουδά με πατερίτσα θα μείνει αξέχαστη
Η εικόνα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, στηριζόμενος στην πατερίτσα, να τραγουδά με πάθος και καθαρή φωνή, να επικοινωνεί με το κοινό και να μην το βάζει κάτω, ήταν ίσως η πιο δυνατή στιγμή της βραδιάς. Ήταν μια γιορτή αλήθειας, ψυχής και αντίστασης, όπως κάθε συναυλία του.
