Είναι πρωί στην παλιά πόλη του Ναυπλίου και ο ήλιος βάφει χρυσαφένια τις προσόψεις των νεοκλασικών. Στη σκιά μιας κατακόκκινης βουκαμβίλιας, οκτώ ξένοι μουσικοί παίζουν τζαζ και φολκ μελωδίες, τραβώντας το βλέμμα και το αυτί κάθε περαστικού.
Δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται μουσικοί του δρόμου στους δρόμους της ιστορικής πόλης. Έρχονται συχνά, σαν αποστολή τέχνης με ελεύθερο πνεύμα. Παίζουν με κοντραμπάσο, ακορντεόν, σαξόφωνο και μια φωνή που ξεχωρίζει ακόμα και μέσα στη φασαρία των τουριστών.
Ναύπλιο: Εκεί που τα λουλούδια γίνονται σκηνικό
Οι βουκαμβίλιες του Ναυπλίου βρίσκονται στην πιο εντυπωσιακή τους περίοδο. Τα άνθη τους σκεπάζουν εξώστες, τυλίγουν παλιά παραθύρια, και κρέμονται σαν καταρράκτες από τους τοίχους των σπιτιών. Το κόκκινο, το φούξια και το ροζ συνθέτουν ένα φυσικό σκηνικό που εντείνει την αίσθηση ενός υπαίθριου θεάτρου.
Οι μουσικοί, ντυμένοι λιτά, στέκονται σαν να είναι κομμάτι αυτού του σκηνικού. Δεν παίζουν μόνο για χρήματα — παίζουν για την εμπειρία, για την αλληλεπίδραση, για την πόλη που τους δέχεται ξανά και ξανά.
Οι περαστικοί κοντοστέκονται. Άλλοι τραβούν βίντεο με το κινητό, άλλοι ρίχνουν μερικά κέρματα στο κουτί τους, ενώ κάποιοι απλώς στέκονται σιωπηλοί. Ορισμένοι ντόπιοι τους έχουν μάθει πια με τα μικρά τους ονόματα.
Όπως λέει ένας καταστηματάρχης: «Κάνουν την παλιά πόλη να μοιάζει με πίνακα του Χόπερ με ελληνικά χρώματα».
Αυτή η συνύπαρξη της τέχνης του δρόμου με την αισθητική της παλιάς πόλης δεν είναι απλώς τουριστικό ντεκόρ. Είναι πολιτιστική εμπειρία, έστω και στιγμιαία. Στους δρόμους όπου περπάτησαν φιλέλληνες και στρατηγοί, τώρα παίζει ένα μουσικό συγκρότημα. Και πάνω απ’ τα κεφάλια τους, οι κόκκινες βουκαμβίλιες φροντίζουν να θυμίζουν πως το Ναύπλιο είναι πρώτα πόλη της τέχνης και της ομορφιάς.
Το Ναύπλιο μέσα από χρώμα και ήχο
Η εικόνα του Ναυπλίου με βουκαμβίλιες να ξεχειλίζουν από τις αυλές, σε συνδυασμό με τη μουσική που ξεπηδά απρόσμενα από μια γωνιά, είναι κάτι περισσότερο από τουριστική ατραξιόν. Είναι μια υπενθύμιση πως οι πιο αυθεντικές εμπειρίες βρίσκονται συχνά εκεί που δεν τις περιμένεις — σε μια σκιά, σ’ ένα στενό, σ’ ένα τραγούδι.
