Να το βλέπεις και να μην το πιστεύεις. Ένα ορεινό χωριό, δίπλα από τον Αρκαδικό Ποταμό, που τόσα έχεις ακούσει. Το Καλογερέσι λοιπόν σου συστήνεται και σε μαγεύει από την πρώτη στιγμή.
Προσωπικά, μου θύμισε χωριά του Ταϋγέτου. Όχι μόνο γιατί η φτέρη εδώ «πολιορκεί» το τοπίο, αλλά και γιατί οι δασικοί δρόμοι που διατρέχουν την καρδιά του χωριού μοιάζουν τόσο πολύ με εκείνους του Ταϋγέτου. Και φυσικά, κακώς παραξενεύτηκα∙ αφού κι εδώ, βρισκόμαστε σε ορεινή γη.
Ο Αλέξανδρος Αποστολόπουλος, μας κέρασε στο μοναδικό καφενείο του Καλογερεσίου και μας μίλησε με ειλικρίνεια για τα ωραία και τα δύσκολα., το καλοκαίρι το χωριό ζωντανεύει, γεμίζει ανθρώπους και προσφέρεται ιδανικά για παραθερισμό.
Σ’ έναν δασικό δρόμο, κοντά στις πηγές, συναντήσαμε την κυρά Βασιλική να επιστρέφει από τον απογευματινό της περίπατο. Πόσο ενθαρρυντικό είναι να βλέπεις ανθρώπους στα ορεινά να ελπίζουν, να θυμούνται και -το κυριότερο- να μη λησμονούν και να μην εγκαταλείπουν τα χωριά τους.
Η ομορφιά μπορεί να χάνεται σιγά-σιγά, αλλά το Καλογερέσι είναι ακόμη εδώ. Σε περιμένει να το ανακαλύψεις.
Αν πας Καλογερέσι
Πολύ θα σου αρέσει!
Να το θυμάστε!
Γιάννης Λάσκαρης
