Σε μια εποχή όπου η ελληνική ύπαιθρος παλεύει να κρατηθεί ζωντανή, μια ομάδα ανθρώπων από τη Μεσσηνία επιλέγει έναν διαφορετικό δρόμο: όχι με μεγάλα λόγια ή πρόσκαιρες εκδηλώσεις, αλλά με σταθερό περπάτημα, βιωματική παρουσία και ουσιαστική αφήγηση. Η πεζοπορική βιωματική ομάδα «Τα Γεράκια» έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να στρέψει το ενδιαφέρον στο σύμπλεγμα των χωριών των Κοντοβουνίων, αναδεικνύοντας έναν τόπο που κινδύνευε να μείνει εκτός χάρτη.
Τα Κοντοβούνια -μια αλυσίδα χωριών με έντονο φυσικό ανάγλυφο, ιστορικό βάθος και σιωπηλή ομορφιά- δεν είχαν ανάγκη από εξωραϊσμό. Είχαν ανάγκη από ανθρώπους που θα τα περπατούσαν, θα τα άκουγαν και θα τα παρουσίαζαν όπως είναι. Αυτό ακριβώς έκαναν τα «Γεράκια».
Πεζοπορία με νόημα, όχι απλή αναψυχή
Οι δράσεις της ομάδας ξεφεύγουν από την κλασική λογική της οργανωμένης εκδρομής. Κάθε διαδρομή στα Κοντοβούνια συνοδεύεται από αφήγηση: ιστορίες κατοίκων, τοπωνύμια που χάνονται, παλιά μονοπάτια, ξεχασμένες βρύσες, ερειπωμένα σχολεία, εκκλησιές και αγροτικά ίχνη μιας ζωής που κάποτε έσφυζε.
Μέσα από πεζοπορικές διαδρομές, βιωματικά αφιερώματα, φωτογραφικά και κειμενικά ντοκουμέντα, η ομάδα δεν «πουλά» το χωριό – το συστήνει.
Και αυτό γίνεται με σεβασμό, χωρίς υπερβολές και χωρίς να αγνοείται η πραγματικότητα: τη γήρανση του πληθυσμού, την εγκατάλειψη, αλλά και την αξιοπρέπεια όσων παραμένουν.
Από την τοπική δράση στη δημόσια συζήτηση
Αξιοσημείωτο είναι ότι το έργο των «Γερακιών» δεν έμεινε εντός των ορίων της πεζοπορίας. Μέσα από συνεχείς αναρτήσεις, αφιερώματα και κείμενα που φέρνουν στο προσκήνιο τα Κοντοβούνια, η ομάδα κατάφερε να δημιουργήσει ενδιαφέρον πέρα από την περιοχή.
Άνθρωποι που αγνοούσαν την ύπαρξη των χωριών άρχισαν να ρωτούν, να επισκέπτονται, να περπατούν. Νέοι πεζοπόροι, εκπαιδευτικοί, ερευνητές, αλλά και άνθρωποι με καταγωγή από την περιοχή, επανασυνδέθηκαν με τον τόπο τους. Χωρίς χρηματοδοτήσεις, χωρίς «επίσημους» μηχανισμούς προβολής, μόνο με συνέπεια και αυθεντικότητα.
Ένα παράδειγμα ήπιας και αληθινής ανάδειξης
Το επίτευγμα των «Γερακιών» βρίσκεται ακριβώς εδώ: στο ότι δεν επιχείρησαν να μετατρέψουν τα Κοντοβούνια σε τουριστικό προϊόν, αλλά σε ζωντανό αφήγημα. Έδειξαν ότι η πεζοπορία μπορεί να είναι πράξη πολιτισμού, κοινωνικής μνήμης και ήπιας ανάπτυξης.
Σε μια περίοδο όπου η συζήτηση για την αναγέννηση της υπαίθρου συχνά εξαντλείται σε γενικόλογες εξαγγελίες, η δράση της ομάδας αποτελεί χειροπιαστό παράδειγμα: η επαφή με τον τόπο, η καταγραφή, η επανάληψη, η παρουσία δημιουργούν αποτέλεσμα.
Τα Κοντοβούνια ξανά στο προσκήνιο
Χάρη σε αυτή την πολυετή προσπάθεια, τα Κοντοβούνια δεν είναι πια «άγνωστα χωριά στο βάθος του χάρτη». Είναι τόποι που περπατιούνται, ακούγονται και συζητιούνται. Και αυτό, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται σε μια ομάδα ανθρώπων που επέλεξε να κοιτάξει τον τόπο από χαμηλά – με τα πόδια στη γη και το βλέμμα ψηλά.
Τα «Γεράκια» απέδειξαν ότι ο αγώνας για την ανάδειξη της ελληνικής περιφέρειας δεν χρειάζεται μεγάλα μέσα, αλλά σταθερά βήματα. Και αυτά τα βήματα, στα μονοπάτια των Κοντοβουνίων, αφήνουν ήδη αποτύπωμα.
