Το Μίλα Μεσσηνίας είναι ένα μικρό, ήσυχο χωριό που κερδίζει τον επισκέπτη χωρίς θόρυβο. Ένας τόπος φροντισμένος, με περιποιημένα σπίτια, τρεχούμενα νερά και μια ησυχία που μοιάζει σχεδόν ξεχασμένη. Ιδανικός τόσο για μόνιμη κατοικία όσο και για παραθερισμό, ειδικά για όσους αναζητούν ποιότητα ζωής μακριά από την ένταση της πόλης.
Η εγγύτητά της στον Μελιγαλά το καθιστά πρακτική επιλογή για καθημερινή διαβίωση, καθώς εξασφαλίζει άμεση πρόσβαση σε υπηρεσίες, καταστήματα και βασικές υποδομές. Παράλληλα, το καφενείο του χωριού λειτουργεί ως σημείο συνάντησης, με τους λιγοστούς αλλά ζεστούς κατοίκους να δίνουν ζωή στον τόπο και να επιβεβαιώνουν τη φιλόξενη φύση τους.
Χτισμένο δυτικά του Μελιγαλά, σε υψόμετρο περίπου 300 μέτρων, κουβαλά ιστορία που απλώνεται βαθιά στον χρόνο. Το όνομά του συναντάται ήδη από τον 17ο αιώνα, ενώ τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν ανθρώπινη παρουσία από τη Μυκηναϊκή εποχή.
Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, στην περιοχή υπήρχε ο οικισμός Ράμα ή Ραμοβούνι. Σύμφωνα με την παράδοση, κάτω από μια βελανιδιά εδώ γεννήθηκε το 1770 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης – μια λεπτομέρεια που προσδίδει ιδιαίτερο ιστορικό βάρος στον τόπο.
Λίγα μέτρα πιο πέρα, το λιτό εκκλησάκι της Βραχοπαναγίτσας στέκει σιωπηλό, με την πηγή να αναβλύζει από τα θεμέλιά του, δημιουργώντας ένα σκηνικό γαλήνης. Και λίγο έξω από το χωριό, προς τα βορειοανατολικά, το Κάστρο του Μίλα, σε καλή κατάσταση ακόμη, προσφέρει θέα που σε αναγκάζει να σταθείς, να πάρεις ανάσα και να κοιτάξεις γύρω – όπως κάνουν όσοι περπατούν τον τόπο με ανοιχτά μάτια.
Το χωριό δεν υπόσχεται εντυπωσιασμούς. Προσφέρει όμως κάτι πιο ουσιαστικό: ησυχία, μνήμη και μια απλή, ανθρώπινη καθημερινότητα.
Τα Γεράκια – Γιάννης Λάσκαρης, μέλος της ομάδας
