Ένα εντυπωσιακό επιστημονικό εύρημα φέρνει στο φως διεθνής ερευνητική ομάδα, η οποία εντόπισε ένα υπόγειο κοίτασμα γλυκού νερού κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα του Κορινθιακού Κόλπου, ηλικίας περίπου 800.000 ετών. Η ανακάλυψη αυτή θεωρείται μία από τις σημαντικότερες στη Μεσόγειο, καθώς αποκαλύπτει ένα από τα παλαιότερα και πιο εκτεταμένα υπόγεια υδάτινα συστήματα της περιοχής.
Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Hydrogeology Journal της Διεθνούς Ένωσης Υδρογεωλόγων, οι ερευνητές από πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της Μάλτας και της Ιταλίας εντόπισαν νερό χαμηλής αλατότητας αποθηκευμένο μέσα σε ιζήματα, κάτω από τον πυθμένα του Κορινθιακού. Η επικεφαλής της ομάδας, Σενάι Χοροζάλ (Senay Horozal), επισημαίνει ότι η περιοχή αποτελεί ένα «φυσικό εργαστήριο» για τη μελέτη των παράκτιων υπόγειων υδάτων, καθώς πρόκειται για μια γεωλογικά ενεργή λεκάνη που έχει βιώσει σημαντικές μεταβολές της στάθμης της θάλασσας στο πέρασμα των αιώνων.
Πώς σχηματίστηκε το κοίτασμα
Οι μεγάλες πτώσεις της στάθμης της θάλασσας κατά τις παγετώδεις περιόδους επέτρεψαν στο νερό της βροχής και των ποταμών να διεισδύσει στα παράκτια και υποθαλάσσια ιζήματα, όπου ένα μέρος του διατηρήθηκε μέχρι σήμερα. Τα στρώματα χαμηλής διαπερατότητας λειτούργησαν ως φυσικές δεξαμενές, προστατεύοντας το νερό επί εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.
Το υπόγειο νερό εντοπίζεται σε βάθη από 20 έως 700 μέτρα κάτω από τον πυθμένα στην κεντρική λεκάνη του Κορινθιακού και από 15 έως 150 μέτρα στην περιοχή των Αλκυονίδων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, τα πλευρικά στρώματα ιζημάτων μπορούν να περιέχουν έως και 250 κυβικά χιλιόμετρα υπόγειου νερού χαμηλής αλατότητας.
Η μεθοδολογία της έρευνας
Η ερευνητική ομάδα εφάρμοσε μια διεπιστημονική προσέγγιση συνδυάζοντας σεισμικά δεδομένα, δείγματα από γεωτρήσεις και υδρογεωλογική μοντελοποίηση, με στόχο να χαρτογραφήσει την παρουσία και την κατανομή του νερού χαμηλής αλατότητας. Στο έργο συνέβαλε και το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), στο πλαίσιο της Αποστολής 381 του Διεθνούς Προγράμματος Ανακάλυψης Ωκεανών (IODP).
Οι υπολογιστικές προσομοιώσεις των τελευταίων 800.000 ετών κατέδειξαν ότι το γλυκό νερό αποτέθηκε κυρίως στις παγετώδεις εποχές, όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν πολύ χαμηλότερη. Η σταδιακή ανάμειξη με θαλασσινό νερό δημιούργησε ένα σταθερό σύστημα χαμηλής αλατότητας που διατηρείται μέχρι σήμερα.
Σημασία για τη διαχείριση υδάτινων πόρων
Η ανακάλυψη θεωρείται κρίσιμη για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας και τη διαχείριση των υδάτινων πόρων στη Μεσόγειο. Όπως υπογραμμίζει η κ. Χοροζάλ, «σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή και η αυξανόμενη ζήτηση νερού πιέζουν τα αποθέματα, η κατανόηση της θέσης και της δυναμικής αυτών των υπόγειων υδάτων είναι απαραίτητη για τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό».
Ωστόσο, προειδοποιεί ότι οποιαδήποτε πιθανή αξιοποίηση των αποθεμάτων αυτών πρέπει να γίνει με ιδιαίτερη προσοχή, λόγω της ευαισθησίας των παράκτιων οικοσυστημάτων.
Η μελέτη αυτή ανοίγει νέους ορίζοντες για την επιστημονική έρευνα, προσφέροντας ένα σημαντικό εργαλείο κατανόησης της αλληλεπίδρασης μεταξύ θαλάσσιων και υπόγειων υδάτων, σε μια περιοχή με έντονη γεωλογική δραστηριότητα όπως ο Κορινθιακός Κόλπος.
