Χθες Σάββατο 5 Ιουλίου, η καρδιά της Αργολίδας χτυπούσε στο Κρανίδι. Το προαύλιο του Γενικού Λυκείου μετατράπηκε σε ανοιχτή μουσική σκηνή, γεμάτη κόσμο, φώτα και προσμονή. Οι Πυξ Λαξ, το συγκρότημα που συνδέθηκε όσο λίγα με τις αναμνήσεις και τις νεανικές στιγμές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, έκαναν στάση στην Ερμιονίδα, στο πλαίσιο της φετινής τους πανελλαδικής περιοδείας.
Το συγκρότημα μπήκε δυναμικά, από την πρώτη κιόλας νότα. Ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος πριν καλά – καλά προλάβει να καθίσει. «Μοναξιά μου όλα», «Δε θα δακρύσω πια για σένα», «Πούλα με», «Γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις», – τα τραγούδια – σταθμοί διαδέχονταν το ένα το άλλο, μπλέκοντας το παρελθόν με το παρόν.
Ο Φίλιππος Πλιάτσικας και ο Μπάμπης Στόκας, πιο ώριμοι και συντονισμένοι από ποτέ, απέδειξαν ότι δεν είναι απλώς ένα «συγκρότημα που κάποτε μεγαλούργησε». Είναι ένα ενεργό μουσικό σχήμα που ακόμα εμπνέει, συγκινεί και ενώνει.
Το βίντεο από το φινάλε της συναυλίας αποτυπώνει την ατμόσφαιρα καλύτερα από λέξεις. Φωνές, φώτα, ένα πλήθος όρθιο, με πρόσωπα φωτισμένα από τα κινητά και τις ψυχές τους.
Δείτε εδώ το βίντεο από το φινάλε της συναυλίας:
Δεν είναι η τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ
Κάποια στιγμή, απευθυνόμενοι στο κοινό, είπαν με χαμόγελο και σαφή ειρωνική διάθεση: «Δεν είναι η τελευταία συναυλία. Συνεχίζουμε».
Οι Πυξ Λαξ, άλλωστε σε πρόσφατη συνέντευξή τους είχαν δηλώσει: «Μπουχτίσαμε από αυτό χρόνια ολόκληρα. Μπουχτίσαμε από τους ψαγμένους και τις ψαγμενιές τους και τους φασαίους και τις φάσεις τους. Και μπουχτίσαμε από τις ειρωνείες για την ‘τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ’…».
Η ατάκα έφερε κύμα γέλιου, αλλά και ανακούφισης. Οι Πυξ Λαξ είναι εδώ, παρόντες και ζωντανοί, με σχέδια και δυναμισμό. Το Κρανίδι τούς καλωσόρισε σαν δικούς του.
Ένα φινάλε με πολιτικό στίγμα: Η σημαία της Παλαιστίνης
Και ενώ η συναυλία κορυφωνόταν με χορό, επευφημίες και ενθουσιασμό, στο φινάλε συνέβη κάτι απρόσμενο: Πάνω στην εξέδρα υψώθηκε η σημαία της Παλαιστίνης. Δεν ακολούθησε κάποιο μήνυμα από μικροφώνου, δεν υπήρξε ομιλία. Η εικόνα μίλησε μόνη της – και το κοινό χειροκρότησε αυθόρμητα.
Μια σιωπηλή δήλωση, σε μια εποχή που η πολιτική εισβάλλει αναπόφευκτα ακόμη και σε στιγμές γιορτής. Οι Πυξ Λαξ δεν χρειάστηκε να πουν τίποτα. Η επιλογή όσων σήκωσαν τη σημαία, το χτύπημα της καρδιάς των παριστάμενων και το βλέμμα των μουσικών τα είπαν όλα.
Οι Πυξ Λαξ ιδρύθηκαν το 1988 και πρωτοεμφανίστηκαν δισκογραφικά το 1990 με τη βοήθεια του Μάνου Ξυδού. Αν και το 2004 διαλύθηκαν, επέστρεψαν το 2011 με περιοδεία-φόρο τιμής και από το 2018 συνεχίζουν τη διαδρομή τους.
Με περισσότερους από 12 χρυσούς και πλατινένιους δίσκους και πωλήσεις που ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο αντίτυπα, παραμένουν ένα από τα ιστορικά εναλλακτικά ροκ συγκροτήματα της Ελλάδας. Τραγούδια που άλλοι δεν ήξεραν ότι είναι δικά τους, στιγματίζουν τη συλλογική μας μνήμη.
Το Κρανίδι τους αγκάλιασε – κι αυτοί το αντάμειψαν
Η συναυλία στο Κρανίδι ήταν κάτι περισσότερο από μια καλοκαιρινή εμφάνιση. Ήταν μια ζωντανή απόδειξη πως η μουσική δεν έχει ηλικία, οι Πυξ Λαξ δεν είναι παρελθόν και το κοινό δεν σταματά να τους αγαπά.
Για όσους ήταν εκεί, ήταν μια βραδιά γεμάτη μουσική, φως και νόημα.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Λαογραφικό Εργαστήρι Δήμου Ερμιονίδας, σε συνδιοργάνωση με τον Α.Ο.Κ. Kranidi Basketball Club και τη Δημοτική Κοινότητα Κρανιδίου. Όσοι βρέθηκαν εκεί – οικογένειες, νέοι, άνθρωποι κάθε ηλικίας – έγιναν ένα. Μια φωνή. Μια ανάσα. Μια αγκαλιά μελωδιών.
