Τα Κοντοβούνια. Ένα σύμπλεγμα χωριών της Μεσσηνιακής γης που μπορεί για πολλούς να φαντάζει ξεχασμένο στον χάρτη, μα για εμάς είναι μια ανοιχτή σελίδα ελπίδας. Είναι το σταυροδρόμι ανάμεσα στην πέτρα του χτες και στον σπόρο του αύριο.
Στους δρόμους αυτούς, όπου το χώμα έχει πατηθεί από τα πόδια παππούδων και παιδιών, βλέπουμε κάτι περισσότερο από μνήμες. Βλέπουμε δυνατότητες. Όχι σε μακέτες και επενδύσεις, αλλά στη ζωή την ίδια. Στον κήπο που ξανασκάβεται. Στο παιδί που παίζει με χώμα. Στο καφενείο που μπορεί να ξανανοίξει.
Η ερημιά δεν είναι το τέλος – είναι σιωπή πριν την απόφαση
Αυτό που ζούμε στα Κοντοβούνια δεν είναι απλώς εγκατάλειψη. Είναι μια παύση. Μια αναμονή. Το ερώτημα δεν είναι «γιατί ερήμωσε», αλλά «ποιος θέλει να του δώσει ξανά φωνή;».
Η δική μας απάντηση είναι καθαρή: Εμείς. Τα Γεράκια. Όσοι αγαπούν τον τόπο όχι για το παρελθόν του, αλλά για το μέλλον που μπορεί να έχει.
Οι προοπτικές δεν είναι όνειρα – είναι σχέδιο με ρίζες
Τα Κοντοβούνια δεν θα γίνουν Μύκονος. Δεν πρέπει. Αλλά μπορούν να γίνουν παράδειγμα για μια άλλη Μεσσηνία.
Μπορούν:
- Να φιλοξενήσουν εργαστήρια αγροδιατροφής, με νέους που καλλιεργούν και τυποποιούν.
- Να προσφέρουν περιπατητικές διαδρομές στους λόφους τους, για ανθρώπους που αναζητούν γαλήνη και φυσική ομορφιά.
- Να γίνουν τόπος για τηλεκπαίδευση και τηλεργασία, με μια απλή αλλά σταθερή σύνδεση στο διαδίκτυο και έναν ζεστό χώρο.
- Να επαναφέρουν το παλιό σχολείο ως πολυχώρο – για μαθήματα, αφηγήσεις, ντοκιμαντέρ, τοπική ιστορία.
- Και πάνω απ’ όλα, μπορούν να κρατήσουν τις αυλές τους ανοιχτές. Για φίλους, για επισκέπτες, για όσους γύρισαν ή σκέφτονται να γυρίσουν.
Δεν περιμένουμε το κράτος – ξεκινάμε εμείς
Η ομάδα μας δεν περιμένει θαύματα. Πιστεύει στα μικρά. Στον καθαρισμό ενός μονοπατιού. Στην αφήγηση μιας ιστορίας. Στη φροντίδα ενός σπιτιού που αλλιώς θα γκρεμιζόταν.
Συζητάμε με ντόπιους, καταγράφουμε μνήμες, σχεδιάζουμε δράσεις που δεν κοστίζουν πολύ αλλά σημαίνουν πολλά.
Τα Κοντοβούνια είναι καθρέφτης μας
Όπως τα δούμε, έτσι θα γίνουν. Αν τα δούμε ως ερείπιο, θα μείνουν έτσι. Αν τα δούμε ως ευκαιρία, θα ξαναγεννηθούν.
Δεν πρόκειται για ανάπτυξη με τυμπανοκρουσίες. Πρόκειται για αναγέννηση με ρίζες. Με φροντίδα. Με αλήθεια.
Κι εμείς, τα Γεράκια, είμαστε εδώ. Όχι για να σώσουμε το χωριό. Αλλά για να το ακούσουμε, να το αφουγκραστούμε και να περπατήσουμε μαζί του προς ένα μέλλον ανθρώπινο.
Τα Κοντοβούνια δεν είναι παρελθόν. Είναι αφετηρία. Και αυτή τη φορά, δεν θα φύγουμε όλοι – κάποιοι θα μείνουμε.
Τα Γεράκια – Γιάννης Λάσκαρης
