Μια γνώριμη και αγαπητή φυσιογνωμία του Ναυπλίου, ο Ανδρέας Σιββύλιας, έφυγε από τη ζωή, σκορπίζοντας θλίψη σε συγγενείς, φίλους και σε ολόκληρη την τοπική κοινωνία που τον γνώριζε και τον εκτιμούσε.
Ο Ανδρέας δεν ήταν απλώς ένας ακόμα κάτοικος της πόλης. Ήταν ένας ζωντανός θρύλος της παλιάς πόλης του Ναυπλίου. Μέχρι και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, παρέμενε δραστήριος, κοινωνικός, ένας πραγματικός άνθρωπος της παρέας που ήξερε να χαίρεται τη ζωή “με το μεδούλι”.
Γνώριζε σχεδόν τους πάντες και σχεδόν όλοι είχαν να πουν μια ιστορία από τις αμέτρητες κουβέντες και τα πειράγματα στα στέκια της πόλης. Ήταν από εκείνες τις φυσιογνωμίες που δίνουν χαρακτήρα σε έναν τόπο.
Με μακρά πορεία στον ΟΤΕ, ο Ανδρέας Σιββύλιας είχε διακριθεί ως ενεργός συνδικαλιστής. Πάντα στην πρώτη γραμμή για τα δικαιώματα των εργαζομένων, με λόγο τεκμηριωμένο και μαχητικό πνεύμα. Δεν φοβήθηκε να πει τη γνώμη του και να πάρει θέση – ειδικά σε εποχές που η σιωπή ήταν ο εύκολος δρόμος.
Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν ως δημοκράτης, και αυτή του η πολιτική ταυτότητα δεν ήταν απλώς θεωρητική. Είχε αναμειχθεί στα κοινά με αξιοπρέπεια, χωρίς ποτέ να επιδιώξει προβολή ή αξιώματα. Ήταν εκεί, πάντα, όταν χρειαζόταν.
Η καθημερινή παρουσία του στα στενά της παλιάς πόλης, όπου και διέμενε, είχε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του τοπίου. Οι βόλτες του, τα καφέ, οι κουβέντες του στις πλατείες και στις γειτονιές έδιναν ζωή στον αστικό ιστό. Ήταν ένας άνθρωπος που κουβαλούσε μέσα του την αυθεντικότητα του Ναυπλίου.
Η είδηση του θανάτου του Ανδρέα Σιββύλια έγινε γνωστή μέσα σε λίγες ώρες σε όλη την πόλη, προκαλώντας συγκίνηση.
Αναμνήσεις, ατάκες και ιστορίες γύρω από το πρόσωπό του θα συνεχίσουν να ακούγονται για καιρό ακόμη – γιατί ο Ανδρέας δεν ήταν μόνο ένας συμπολίτης, αλλά ένα ζωντανό κομμάτι της μνήμης της πόλης.
