Σε τραγική κατάσταση έχει περιέλθει το μοναδικό σωζόμενο μυκηναϊκό φράγμα της Τίρυνθας στην Αργολίδα, ένα σπουδαίο τεχνολογικό επίτευγμα του 13ου αιώνα π.Χ. που προστάτευε επί αιώνες την Αργολική πεδιάδα από πλημμύρες. Παρά την αρχαιολογική και ιστορική του αξία, το φράγμα παρουσιάζει σήμερα εικόνα εγκατάλειψης και ντροπής: άναρχη βλάστηση, σκουπίδια, έλλειψη πρόσβασης, και σχεδόν μηδενικά μέτρα προστασίας.
Το μνημείο, που βρίσκεται περίπου 5 χλμ. από την αρχαία ακρόπολη της Τίρυνθας, δεν είναι επισκέψιμο για το κοινό, καθώς μεγάλο τμήμα του βρίσκεται εντός περιφραγμένης ιδιωτικής έκτασης. Παρά την ανακήρυξή του ως αρχαιολογικού χώρου από το 1967, δεν έχει ακόμα κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο, ενώ δεν έχει γίνει καμία απαλλοτρίωση του χώρου.
Οι εικόνες που έρχονται στο φως προκαλούν αγανάκτηση: το φράγμα πνίγεται σε θάμνους και αγριόχορτα, γεμάτο απορρίμματα, με μηδενική σήμανση και καμία μέριμνα για την ανάδειξή του. Το άλλοτε εντυπωσιακό τεχνολογικό έργο, συγκρίσιμο με τα αποστραγγιστικά έργα της Κωπαΐδας, μοιάζει σήμερα με χωματερή.
Ανδρέας Πουλάς: «Η Πολιτεία οφείλει να αποκαταστήσει την τιμή του μνημείου»
Απέναντι σε αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα, ο βουλευτής Αργολίδας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Ανδρέας Πουλάς, κατέθεσε ερώτηση προς την Υπουργό Πολιτισμού. Ο βουλευτής ζητά απαντήσεις για την αδράνεια των αρμόδιων υπηρεσιών, καθώς και άμεση λήψη μέτρων απορρύπανσης και καθαρισμού του χώρου.
Παράλληλα, θέτει το ζήτημα της μη κήρυξης του φράγματος ως διατηρητέου μνημείου και της αδικαιολόγητης καθυστέρησης στην απαλλοτρίωση της ιδιωτικής έκτασης. Ρωτά επίσης αν υπάρχει επίσημη μελέτη από την προηγούμενη έρευνα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου – και γιατί δεν εφαρμόστηκε.
Από τεχνολογικό θαύμα σε διεθνή ντροπή
Το φράγμα της Τίρυνθας, με τη συνδυασμένη χρήση ογκόλιθων, τεχνητών αναχωμάτων και υδραυλικών καναλιών, αποδεικνύει το υψηλό επίπεδο τεχνικής γνώσης των Μυκηναίων. Παρόλα αυτά, αντί να αναδειχθεί σε πρότυπο επισκέψιμο μνημείο και διεθνές παράδειγμα πρόληψης φυσικών καταστροφών στην αρχαιότητα, έχει μετατραπεί σε τόπο αδιαφορίας και εγκατάλειψης.
Η Πολιτεία καλείται να αναλάβει τις ευθύνες της για την προστασία ενός σπάνιου μνημείου που συνδέει την πολιτιστική μας κληρονομιά με τη βιώσιμη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος.
