Ειλικρινά, παραξενεύομαι, τουλάχιστον με προσεγγίσεις που παρουσιάζουν τον πρόεδρο ΤΡΑΜΠ ως γραφικό, αλλοπρόσαλλο, ακραία παρορμητικό, αμόρφωτο και πολλά άλλα όμοια.
Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για ασυνήθη πολιτική προσωπικότητα, που επιβάλλει ασυνήθεις για τα πολιτικά και οικονομικά κατεστημένα πρακτικές, με ορατό προς το παρόν αποτέλεσμα τη σύγχυση και την αναταραχή στην διεθνοποιημένη – παγκόσμια οικονομία.
Η αιτία για όλα αυτά δεν είναι τόσο η προσωπικότητα του προέδρου Τραμπ, αλλά η προβληματική πραγματικότητα για την Αμερική και η σταδιακή αμφισβήτηση της οικονομικής δύναμης και του διεθνούς ρόλου της. Έτσι, το δυσθεώρητο χρέος (αγορασμένο κυρίως από την Κίνα), το τεράστιο έλλειμμα του ισοζυγίου της, η αποβιομηχάνιση, η απώλεια καλοπληρωμένων θέσεων εργασίας, η φτωχοποίηση σημαντικού μέρους του πληθυσμού έχουν θαμπώσει το αμερικανικό όνειρο.
Από την άλλη, η σταδιακή εγκατάλειψη του δολαρίου στις διεθνείς συναλλαγές έχει προκαλέσει καίριο πλήγμα στο κύρος, στην ισχύ και την Αμερικανική παντοκρατορία.
Επιπλέον, η παγκοσμιοποίηση, με την απελευθέρωση των αγορών, την επιβολή της νοοτροπίας του υπερκαταναλωτισμού, τη συστηματική προσπάθεια εξαφάνισης παραδόσεων, ηθών, εθίμων και νοοτροπιών και οπωσδήποτε οι πόλεμοι, φαίνεται να αποκηρύσσεται από την πλειοψηφία ως βλαπτική για τα συμφέροντα της Αμερικής.
Δηλαδή, στο μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων υπάρχει συνείδηση των συνεχώς αυξανόμενων αδυναμιών της Αμερικής, μαζί με την ανασφάλεια για το αντίπαλο δέος, που είναι η Κίνα, η νέα υπερδύναμη, με τη συνεχώς αυξανόμενη επιρροή στον πλανήτη.
Όλος αυτός ο κόσμος υιοθέτησε το «τραμπικό» σύνθημα «η Αμερική να ξαναγίνει μεγάλη» και αγωνίσθηκε για τη νίκη του Τραμπ.
Και η ΕΛΛΑΔΑ μας; Στην εποχή της αναδιάταξης του κόσμου και των νέων πόλων επιρροής, στην εποχή της αβεβαιότητας, της έλλειψης εμπιστοσύνης και των αντιφατικών ενεργειών, στην εποχή του παγκόσμιου χάους, του πολέμου των δασμών και του νέου μερκαντιλισμού, τα προβλήματα φθάνουν ή θα φθάσουν και εδώ και θα επηρεάσουν σημαντικά τη ζωή μας.
Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα που αναπότρεπτα έρχεται.
Συγκεκριμένα, οι αυξανόμενες, τα τελευταία χρόνια, εξαγωγές στην Αμερική αγροτικών προϊόντων, όπως είναι για την Πελοπόννησο κυρίως το λάδι, οι ελιές, το μέλι, το κρασί και τα τυριά, θα πληγούν, όποια προσπάθεια και να γίνει απορρόφησης των Αμερικανικών δασμών από παραγωγούς και εμπόρους.
Από την άλλη, πλήγμα θα υπάρξει και για τον τουρισμό, που αποτελεί τον πιο ευαίσθητο δέκτη των διεθνών οικονομικών προβλημάτων και ανακατατάξεων, με τη μείωση τουριστών και του πολύτιμου για την χώρα μας συναλλάγματος.
Ας ετοιμασθούμε λοιπόν και για αυτό. Το χειρότερο βέβαια που ενδέχεται να συμβεί είναι η γεωπολιτική αναβάθμιση της Τουρκίας και η αναμόχλευση εθνικών διεκδικήσεων στα Βαλκάνια, με όλα τα δεινά που αυτά συνεπάγονται για την Ελλάδα..
Νομίζω πως η ανταπόκριση στις προκλήσεις των καιρών και η αντιμετώπιση των πρωτόγνωρων διεθνών προβλημάτων επιβάλλουν την εθνική συστράτευση για την αναζήτηση νέων αγορών, την αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα, την επιδίωξη της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας σε προϊόντα και υπηρεσίες και κυρίως την καινοτομία, την ειδίκευση και τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης.
Δηλαδή ό,τι δεν κάναμε μέχρι τώρα. Προφανώς, η αντιμετώπιση της παγκόσμιας αυτής τρικυμίας δεν μπορεί να γίνει χωρίς την Ευρώπη, η οποία καλείται τώρα να διαδραματίσει τον παγκόσμιο ρόλο της, με την οικονομία της, το νόμισμα, τον πολιτισμό της και την πίστη των λαών της στις δημοκρατικές και πανανθρώπινες αξίες.
Συμπερασματικά, η Αμερική βρίσκεται σε φάση σταδιακής αποδυνάμωσης, όπως όλες οι αυτοκρατορίες στο παρελθόν. Νέοι πόλοι παγκόσμιας εξουσίας και νέες σφαίρες επιρροής δημιουργούνται.
Προφανώς, ο Πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να αποσοβήσει αυτή την εξέλιξη, προτάσσοντας τα συμφέροντα της χώρας του. Ανάλογα πρέπει να πράξουμε και εμείς, με ενότητα και συνείδηση τωνμ μεγάλων κινδύνων που μας απειλούν.
Παναγιώτης Νίκας
