Συ Κιατανιώτη, τι θέλεις «μ’ αυτούς» εκεί πάνω; Δείτε απλά:
Την ενασχόλησή μου για χρόνια μ’ αυτό το ευλογημένο διονυσιακό προϊόν όπως είναι το κρασί [πτυχιακή μελέτη-έρευνα στον κλάδο της οινοποιίας-αριστίνδην εγγραφή στην Ανωτ. Γεωπονική Σχολή Αθηνών και συμμετοχή μου ως εκπροσώπου του υπουργείου μου ως μέλους στην Κεντρική Επιτροπή Αμπελοοινικής Προστασίας (ΚΕΠΟ)].
Το δημοσίευμα, πρωτοσέλιδα στην εφημερίδα «ΚΟΡΙΝΘΙΑ» πάνω στα προβλήματα της Νεμέας 60 και πλέον χρόνια πριν – φ. 338/1.12.62 – με τα εκλεκτά φημισμένα κρασιά και το τεράστιο παραγωγικό ενδιαφέρον…, ζωτικό είναι το ζήτημα αξιοποίησης… Συνεταιριστικά-νερό (άρδευση)-οδικό δίκτυο… Ναι, μισός αιώνας πέρασε και είμαστε ακόμη εκεί!
Και σίγουρα η τόση προκλητική αδιαφορία-αδυναμία περισσότερο, θα ‘λεγα, όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων που πέρασαν και που χιλιοϋποσχέθηκαν, ιδιαίτερα παραμονές εκλογών χωρίς ν’ ανταποκριθούν στη συνεχή επίλυση έστω και κάποιων αιτημάτων του αμπελοοινικού κόσμου της Νεμέας.
Βρήκα το κουράγιο πρωτοχρονιάτικα, τώρα στο τέλος της ζωής μου, να γράψω και πάλι για τη θλίψη-απογοήτευση που νιώθω, όπως πιστεύω και όλοι εκείνοι οι Νεμεάτες που ενδιαφέρονται για το μέλλον του τόπου τους, τη ζωή τους την ίδια, στην τελευταία απέλπιδα προσπάθειά τους να κρατήσουν τα παιδιά τους σ’ αυτή την ευλογημένη γη που δυστυχώς τα περί αποκέντρωσης και ενδυνάμωσης της επαρχίας, δεκαετίες τώρα, είναι κούφια, κενά λόγια, ειδικά το διάστημα πριν από τις εκλογές.
Σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν η παρουσία υπουργών, βουλευτών και πολιτικάντηδων στις «Μεγάλες Μέρες της Νεμέας», οι ημερίδες πάνω στα «V.Q.P.R.D.» και τα προϊόντα «ΠΟΠ», τα προβλήματα αλλαγής ποικιλιών (από κόκκινες σε άσπρες), όπως και τα όποια σύγχρονα πράγματι οινοποιεία στη μεγαλύτερη αμπελουργική ζώνη της χώρας.
Μέσα στη λαίλαπα της διεθνοποίησης, της ελεύθερης και αδυσώπητης αγοράς επιτέλους όλοι οι Νεμεάτες που τόσο σκληρά μέρα-νύχτα δουλεύουν μέσα σ’ αυτές τις αντιξοότητες της πρωτόγνωρης κλιματικής κρίσης, πρέπει να ψάξουν και δυναμικά ν’ αγωνιστούν, να βρουν ποιοι και πώς είναι πίσω από τα συμφέροντα που φρενάρουν π.χ. τη μεταφορά μιας πανεπιστημιακού επιπέδου σχολής-ινστιτούτου (σ’ όλες τις αμπελουργικές χώρες αυτά είναι έξω από τις πόλεις), έναν δρόμο «εργαλείο» και όχι «καρόδρομο» εν έτει 2024 (!) που θα συνδέει την παραγωγή με το εξαγωγικό (ο Θεός να το κάνει, μόνο αιγυπτιακή πατάτα βλέπουμε τόσα χρόνια!) εμπορικό λιμάνι του Κιάτου.
Ωραία η προτομή του ανυπέρβλητου φιλέλληνα Μίλερ, αλλά η Νεμέα κάποτε πρέπει να γίνει ξακουστή στα πέρατα της Γης με το αξεπέραστο, «άγιασμα» θα το αποκαλούσα, κόκκινο Αγιωργίτικο (τι Bordeaux και Beaujolais μού λες) και τη σταφίδα της. Γιατί μόνο η Ελλάδα κάπως έτσι (πρωτογενής παραγωγή-εργοστάσια) θα μπορέσει να κρατηθεί όρθια κόντρα στην επέλαση της φτωχικής προσφυγιάς και μετανάστευσης από απέναντι! Μπας και αισθανθούμε και λίγο αναβάθμιση γιατί η άλλη, άσ’ τα!…
Γιάννης Κορδής (efsyn.gr)
