Οι μεταπολεμικές δεκαετίες χαρακτηρίστηκαν από μια σταδιακή άνοδο του βιοτικού επιπέδου παρά τις προσωρινές οικονομικές κρίσεις και τα προβλήματα που δημιουργούσαν. Οι αγροτικές και οι βιομηχανικές/βιοτεχνικές παραγωγικές δραστηριότητες βοηθούσαν στη γενικότερη οικονομική άνθιση και ιδιαίτερα εκείνη του εμπορίου. Το Άργος αναδεικνύεται, μεταξύ άλλων, σε ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο. Ιδιαίτερα δε τις εορταστικές ημέρες ολόκληρη η πόλη ζούσε στους ρυθμούς ενός εμπορικού χαρούμενου πανδαιμόνιου που γέμιζε δρόμους και καταστήματα, με «παραδοσιακές» στάσεις στα καφενεία και τις ταβερνούλες. Μεταξύ των μεγάλων εορτών της Χριστιανοσύνης, το Πάσχα αποτελούσε για τον ορθόδοξο κόσμο τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη αναγεννησιακή εορτή. Όλα έπαιρναν καινούριο φρέσκο χρώμα: τα ασπρίσματα τοίχων και πεζοδρομίων, η καθαριότητα των σπιτιών, οι προετοιμασίες των παραδοσιακών γλυκών και φυσικά οι αγορές.
Ο ρουχισμός έπρεπε επίσης να ανανεωθεί και οι αγορές στα εμπορικά καταστήματα αυξάνονταν κατακόρυφα. Στη δεκαετία του ’50 τα καλά καταστήματα ένδυσης-υπόδησης διατηρούσαν την πρωτευουσιάνικη γαλλική τους φινέτσα, αλλά και στις επόμενες δεκαετίες εξαιρετικά εμπορικά καταστήματα ένδυσης δημιουργούσαν ένα ιδιαίτερο εμπορικό σήμα για την πόλη του Άργους.
Η δεύτερη μεγάλη εμπορική κατηγορία που είχε την τιμητική της το Πάσχα ήταν εκείνη των τροφίμων-ποτών. Τσουρέκια και πασχαλινά κουλούριαιδιαίτερα παρασκευάζονταν στο σπίτι και η αγορά των υλικών έπρεπε να γίνει πολύ πριν μπούμε στη Μεγαλοβδομάδα. Στη δεκαετία του 1960 λοιπόν διαβάζουμε ευρηματικές διαφημίσεις που φτιάχνουν ακόμη περισσότερο το κέφι για τις αγορές. Έτσι, το κατάστημα «Ζενίθ» καλεί τις νοικοκυρές να ψωνίσουν από εκεί τα υλικά που χρειάζονται (μεταξύ αυτών και αμερικάνικη ζάχαρη!) ώστε να «σκάσουν από τη ζήλια τους οι γειτόνισσες» με την άριστη γεύση των παρασκευασμένων παραδοσιακών γλυκών.
Όμως η διαφήμιση που κλέβει την παράσταση είναι εκείνη του Τσαμπάση που εμπορεύεται αλεύρι από την Καλαμάτα. Παραφράζοντας τη φιλοσοφική ρήση του Σωκράτη που χρησιμοποιήθηκε από το Μολιέρο στον «Φιλάργυρο» και έμεινε στην ιστορία ως : Τρώμε για να ζήσουμε, δεν ζούμε για να τρώμεˑ η διαφήμιση Τσαμπάση προσπαθεί να πείσει τις νοικοκυρές πως φτιάχνοντας τα κουλούρια τους με το αλεύρι του θα βροντοφωνάξουν «όχι πλέον μόνον τρώω για να ζω αλλά και ζω για να τρώω τα εξαιρετικά κουλούρια που γίνονται με τα ειδικά άλευρα Καλαμών».
Τα ποτά έχουν επίσης την τιμητική τους στις εορτές και ιδιαίτερα στις πασχαλινές. Ας θυμηθούμε λοιπόν καταστήματα και είδη ποτών που μάλλον έχουν ξεχαστεί αλλά αποτελούσαν … μόδα, μέχρι και τη δεκαετία του ’80. Το Βερμούτ, το Μπιάνκο και άλλα ποτά που διαφημίζει το ζαχαροπλαστείο του Άργους Tourist και, φυσικά, το κλασικό κατάστημα ποτών Μαυράκη.
Όταν μιλάμε για γιορτές εννοούμε δημόσια εμφάνιση! Εμφάνιση χωρίς κομμωτήριο δεν νοείται για τις γυναίκες αλλά και για τους άντρες! Έτσι, τα κομμωτήρια μπαίνουν κι αυτά στον εορταστικό χορό με ευχές για το Πάσχα στην πολυπληθή πάντα πελατεία τους. Από τις διαφημίσεις μαθαίνουμε για τις επιχειρήσεις που υπάρχουν την εποχή εκείνη και τις ονομασίες τους.
Τέλος, πολλές άλλες εμπορικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις υπηρεσιών, δημοσιοποιούν τις ευχές τους για το Πάσχα διατηρώντας, με τον τρόπο αυτό, τους δεσμούς με την πελατεία τους και ενισχύοντας το κοινωνικό τους πρόσωπο αναζητούν νέους πελάτες.
Ο εμπορικός κόσμος της πόλης, όπως και σε ολόκληρη τη χώρα, αγωνιζόταν σε κάθε περίοδο να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες που εμφανίζονταν. Η τελευταία δεκαετία δεν ήταν «ευγενική» με τις επιχειρήσεις. Οικονομική κρίση, κορωνοϊός, ενεργειακή κρίση, δημιούργησαν τεράστια προβλήματα επιβίωσης. Οι γιορτές αποτελούσαν πάντα και ίσως σήμερα ακόμη περισσότερο, την ευκαιρία μιας ανάσας για να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα αυτά. Γι’ αυτό και η μοναδική ευχή που ακούγεται σήμερα από τον εμπορικό κόσμο του Άργους αλλά και ολόκληρης της χώρας, εκτός από το «Καλό Πάσχα» είναι να ψωνίσουμε στον τόπο μας ώστε η Ανάσταση να είναι πραγματική για την πόλη και την οικονομία της, όπως και για όλες τις τοπικές κοινωνίες! ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
