Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δημοσιεύτηκαν πριν λίγες ημέρες για την περίοδο 2011- 2021 είναι απολύτως αποκαλυπτικά της καταστροφής του πρωτογενούς τομέα της χώρας. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι στην δεκαετία αυτή μειώθηκε ο πρωτογενής τομέας πάνω από 20% !!!.Συγκεκριμένα είχαμε μείωση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων κατά 22% και των κτηνοτροφικών 20% ενώ στα αμπέλια είχαμε τρομακτική μείωση 41 %!!!.Το γιατί δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί. Οι αγρότες δεν μπορούν να επιβιώσουν λόγω της τρομακτικής αύξησης του κόστους παραγωγής, της παντελούς στήριξης και προστασίας από το κράτος και της υποβάθμισης της ζωής στην ύπαιθρο η οποία στερείται βασικές παροχές υγείας, παιδείας και πολιτισμού. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών τις οποίες αποτελείωσε η ακραία αντιαγροτική νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
*του Θανάση Πετράκου
Αλήθεια τι έχουν να πουν μετά την απόλυτη αυτή καταστροφή όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που υπερηφανευόταν για την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών και φώναζαν “Βάστα Σόιμπλε ” , αλλά και αυτοί που έκαναν το «ΟΧΙ στα μνημόνια», «Ναι στο 3ο Μνημόνιο»;
Η μείωση του πρωτογενούς τομέα είναι προφανές, ότι μετατρέπει τη χώρα μας, σε χώρα χωρίς στοιχειώδη επάρκεια στα διατροφικά προϊόντα και την καθιστά, χώρα εισαγωγών ακόμη και στη διατροφή της. Μια χώρα όμως στην οποία μειώνεται η παραγωγική της βάση δεν έχει μέλλον. Εκτός και εάν γίνει, μια μεγάλη Ανατροπή των ασκούμενων πολιτικών. Εάν υλοποιηθεί μια σοβαρή παραγωγική ανασυγκρότηση , εάν η χώρα αποκτήσει εθνική πολιτική για τον Αγροτικό τομέα με στόχο την διατροφική επάρκεια της χώρας και την εύκολη πρόσβαση της κοινωνίας σε ποιοτικά , ασφαλή και φθηνά είδη διατροφής.
Αυτό όμως απαιτεί πολιτικές που θα εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα για τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους και τους αλιείς. Απαιτεί πολιτικές που θα μειώνουν πρώτα απ όλα το κόστος παραγωγής (γεωργικά εφόδια, ενέργεια, πετρέλαιο, ΦΠΑ). Πολιτικές που θα στηρίζουν ουσιαστικά τη Γεωργία ,την κτηνοτροφία την παράκτια αλιεία και συνολικά τον Αγροτικό κόσμο της χώρας, αλλά και κλαδικές πολιτικές ανά προϊόν. Την ενίσχυση την ουσιαστική στήριξη και δημοκρατική οργάνωση των Συνεταιρισμών. Πολιτικές εξυγίανσης της αγοράς από τα λαμόγια και τα καρτέλ βιομηχάνων και πολυεθνικών αλυσίδων διανομής. Ρύθμιση των αγροτικών χρεών στις τράπεζες. Παροχή ρευστότητας με κεφάλαια κίνησης χαμηλού κόστους στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις ώστε να διασφαλιστεί η ανεμπόδιστη συνέχιση της αγροτικής δραστηριότητας. Γενναία χρηματοδότηση της εφαρμοσμένης γεωργικής έρευνας και καινοτομίας. Ανάπτυξη νέων μορφών στις οικονομικές συναλλαγές όπως οι τοπικές δημοτικές αγορές για την διάθεση των προϊόντων, ώστε να περιοριστούν οι ενδιάμεσες παρασιτικές λειτουργίες. Αναζωογόνηση της οικονομικής ζωής υπαίθρου μέσα από την προώθηση και στήριξη της δημιουργίας βιοτεχνιών και βιομηχανιών παραγωγής και επεξεργασίας διατροφικών προϊόντων. Προστασία του περιβάλλοντος και της φύσης, που αποτελούν κοινωνικό πόρο, κρίσιμο για την ευημερία της ελληνικής κοινωνίας.
Επιπλέον απαιτούνται πολιτικές στήριξης αναζωογόνησης της ζωής στην ύπαιθρο. Αυτό σημαίνει πρώτα απ’ όλα ικανοποιητικές παροχές δημόσιας υγείας και παιδείας, αλλά και πολιτισμός, ώστε οι νέοι να μπορούν να ζήσουν και να δημιουργήσουν στην ύπαιθρο. Αν δεν υπάρξει άμεσα αυτή η μεγάλη ανατροπή, τότε η Ελλάδα θα καταλήξει σαν μια χώρα που θα περνάνε τα τελευταία χρόνια της ζωή τους οι Ευρωπαίοι συνταξιούχοι και δυστυχώς θα βγει αληθινή η δραματική κραυγή του Θανάση Βέγγου ” Η Ελλάδα πεθαίνει ” στο αριστούργημα, του Μέγιστου Θόδωρου Αγγελόπουλου “Το Βλέμμα του Οδυσσέα “.
*Ο Θανάσης Πετράκος είναι Περιφερειακός Σύμβουλος Πελοποννήσου και πρώην βουλευτής Μεσσηνίας
