Στο θεατρικό εργαστήρι του ΚΔΑΠ Ναυπλίου αναβίωσαν οι «Λαζαρίνες». Πρόκειται για ένα έθιμο που χάνεται στα βάθη του χρόνου και το συναντάται σε διάφορες παραλλαγές. Σε μία από αυτές τα μικρά κορίτσια ξεκινούσαν το Σάββατο του Λαζάρου και μάζευαν λουλούδια για να στολίσουν τα καλάθια τους.
Έπειτα περνούσαν από τον Μπέη, τον ιερέα, τον δάσκαλο και τον πρόεδρο για να πάρουν άδεια, ώστε, έπειτα, να επισκεφθούν τα σπίτια του χωριού και να πουν τα κάλαντα του Λαζάρου και να τους δώσουν χρήματα και διάφορα φαγώσιμα. Οι μικρές Λαζαρίνες, όπως και ο δάσκαλος, ο ιερέας, ο Μπέης και ο πρόεδρος ήταν υπέροχοι!
Σειρά πήρε το εργαστήρι JUNIOR CHEF στο οποίο τα παιδιά έφταξαν τα «Λαζαράκια». To Σάββατο του Λαζάρου, παραδοσιακά φτιάχνονται ειδικά κουλουράκια ή ψωμάκια προς τιμήν του νεκρού, τα λεγόμενα λαζαράκια, λαζάρηδες ή αλλιώς και λαζαρούδια. Στα λαζαράκια δίνεται το σχήμα ανθρώπου με τα χέρια σταυρωμένα όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Σύμφωνα με την παράδοση, όσα παιδιά έχει η κάθε οικογένεια τόσους «λαζάρηδες» πλάθουμε και στη θέση των ματιών βάζουμε δυο γαρύφαλλα.
Στο θεατρικό εργαστήρι έκαναν και άλλη αναπαράσταση εθίμου, αυτή τη φορά για την Κυριακή των Βαΐων. Παλαιότερα, σε πολλά χωριά της Θράκης, τα κορίτσια έφτιαχναν στεφάνια με βάγια και τα πετούσαν στη θάλασσα. Έπειτα παρακολουθούσαν ποιο στεφάνι θα έφτανε πιο μακριά και μαζεύονταν στο σπίτι του κοριτσιού που το έριξε, όπου διασκέδαζαν και τραγουδούσαν. Τα παιδιά αφού έριξαν τις βάγιες τους στο «νερό», έριξαν τα στεφάνια τους και είδαν ποιο έφτασε πιο μακριά.
Στο εργαστήρι Εικαστικών έφτιαξαν με μαρκαδόρους, τέμπερες και ξύλινα πιρούνια τα πασχαλινά κοτοπουλάκια με πολλές ευχές για τις ημέρες που έρχονται.
