«Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει» ή μια post politics επίκληση στην αξιοπρέπεια.
Αν μέσα σε όλα τα πρωτόγνωρα που ζούμε χωρίς καν να προλάβουμε να τα επεξεργαστούμε πλήρως, σταθούμε λίγο, προσποιηθούμε πως δεν μας αφορούν και τα παρατηρήσουμε με σχετική ηρεμία, θα αντιληφθούμε πως η καρδιά του συντηρητικού αφηγήματος και υποδείγματος κοινωνικής οργάνωσης, του κορμιού της (ευρωπαϊκής κυρίως) Δεξιάς που με λύσσα υπερασπίζεται και εφαρμόζει και η τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ είναι το εξής αξίωμα:
«Φταις εσύ»
Σήμερα είδαμε τον πρωθυπουργό να μας διαφημίζει την ανάσχεση του brain drain βραβεύοντας έναν νέο άνθρωπο που μετά από σπουδαίες σπουδές στην Εσπερία, επέλεξε να γυρίσει στην Ελλάδα όπου θριάμβευσε και βρήκε μια πολύ καλή δουλειά ως ανώτατο στέλεχος πασίγνωστης εταιρείας εμφιαλώσεως.
Με μια πρώτη τηλεοπτική ανάγνωση του συγκεκριμένου success story πυροδοτούνται παβλοφικά συνειρμοί στο βιασμένο από το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Κι αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο από το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού.
Ποιοι είναι ίσως αυτοί οι συνειρμοί;
«Ορίστε, μια χαρά δουλειά βρήκε. Μόνο οι τεμπέληδες δε βρίσκουν να δουλέψουν»
«Τι παραπονιούνται οι νέοι πως δεν πληρώνονται αρκετά; Αυτός δηλαδή χαζός ήταν που δεν έκατσε στην Αμερική;»
«Στα ελληνικά πανεπιστήμια μόνο κατάληψη και αραλικι. Πήγε έξω και έγινε άνθρωπος κι ορίστε πως πέτυχε.»
«Είσαι άνεργος ή κακοπληρωμένος; Φταις εσύ»
Αυτό που με περισσό θράσος και χωρίς ντροπή ο πρωθυπουργός απέκρυψε ώστε να παραχθούν στη κοινή γνώμη οι παραπάνω συνειρμοί, ήταν πως ο συγκεκριμένος νέος τυχαίνει να ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΕΜΦΙΑΛΩΣΗΣ ΝΕΡΟΥ «ΒΙΚΟΣ».
Και το έκανε με χωρίς ντροπή ή φόβο να τον πει κάποιος ψεύτη αφού ελέγχει σχεδόν το σύνολο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της χώρας ενώ προσφάτως άρχισε τη λογοκρισία και στα ξένα ΜΜΕ.
Δε ντρέπεται να κοροϊδεύει τον κοσμο. Άλλωστε ποιος να του πει τι;
Η ίδια συνταγή ενοχοποίησης αυτού που υφίσταται τις συνέπειες των δεξιών πολιτικών χρησιμοποιείται πάντοτε από το συντηρητικό στρατόπεδο με απεύθυνση πάντα στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας και με ύφος που συνοδεύεται από σηκωμένο δάχτυλο και σε όλα τα επίπεδα όπου η νεοφιλελεύθερη μούργα μας διαλύει τις ζωές:
«Κόλλησες κορωνοϊό; Δεν πρόσεχες, πήγαινες να διασκεδάσεις κι έκανες πάρτυ άμυαλε νέε. Τι εννοείς πως στοιβάζεσαι σαν σαρδέλα κάθε μέρα στα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πας δουλειά; Φέρε μου την έρευνα που αποδεικνύει πως κόλλησες γι αυτό το λόγο τωρα να τη δω»
«Δε βρίσκεις ΜΕΘ και θα ξεψυχήσεις σε κάποιο διάδρομο; Να είχες κάνει εμβόλιο. Είχες κάνει εμβόλιο; Τα παράπονά σου στους ανεμβολίαστους, αυτοί φταίνε για τη κακή σου μοίρα»
«Η επιχείρησή σου λόγω των τεκτονικών αλλαγών που συμβαίνουν στην αγορά με την πανδημία και το ανύπαρκτο σχέδιο για την αντιμετώπισή τους πάει για φούντο; Κάνε συγχώνευση με άλλες. Άμα δε μπορείς σου αξίζει να τη κλείσεις και να πεινάσεις.»
«Σε σκοτώνει/πυροβολεί/συλλαμβάνει/δέρνει μέσα στο σπίτι σου και στήνει κατηγορητήρια εις βάρος σου η αστυνομία; Ε κάτι θα έκανες. Ακόμα κι αν δεν έκανες όμως,ε πολλοί κάνουν οπότε κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά και δε τρέχει μια, σε λα βι»
Κάθε μέρα με ύφος χιλίων καρδιναλίων κοροϊδεύουν στα ίσα τον κόσμο με τέτοια χυδαία τεχνάσματα ώστε να τον γεμίσουν ενοχές και να κατηγορεί τον εαυτό του για την άσχημη κατάσταση την οποία βιώνει. Αν όχι τον εαυτό του έστω τον διπλανό του που είναι στην ίδια μοίρα. Και να λουφάζει συλλογικά υπό το βάρος της ατομικής του ευθύνης.
Και έτσι ο κόσμος που υφίσταται τα όσα να ξεχνάει την πολιτική. Να σκέφτεται post politics με συνθήματα τύπου «όλοι τα ίδια είναι» και να μην επικεντρώνεται στον πραγματικό φταίχτη που δεν είναι άλλος από το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα.
Αυτή η χυδαιότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας, εκτός από την διάλυση του επιπέδου ζωής, τους αφαιρεί και κάθε ικμάδα αξιοπρέπειας.
«Φταις εσύ!»
Η ιστορία έχει δείξει πως μεγάλες ανατροπές στις κοινωνίες έχουν συντελεστεί όταν οι λαοί αποφασίζουν πως η αλαζονεία της εξουσίας έθιξε αρκετά την αξιοπρέπειά τους και τραβάνε μια γραμμή σαφή και έντονη που εννοεί «μέχρι εδώ σας ήταν.»
Ελπίζω αυτή τη γραμμή να μην την πηδήξουμε.
Ελπίζω στην συλλογική οργάνωση.
Ελπίζω στην συλλογική αντίδραση.
Ελπίζω στην συλλογική μνήμη της αξιοπρέπειας.
