Μέσα από το νοσοκομείο στο Άργος, αρχίζουν να φαίνονται χρώματα. Χρώματα φωτεινά, αισιόδοξα, από αυτά που σε κάνουν να ξεχνάς για λίγο ότι βρίσκεσαι σε νοσοκομείο. Και δίπλα στα χρώματα, παρατηρούμε ανθρώπους με βούρτσες, την Διοικήτρια του νοσοκομείου κ. Μαρία Σαρίδη κι έναν άνθρωπο που δίνει οδηγίες λέγοντας «τα παιδιά πρέπει να νιώθουν όσο πιο όμορφα γίνεται εδώ»!
Ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Μάκαρη, τον επιχειρηματία της Αργολίδας που αποφάσισε να δωρίσει την νέα παιδιατρική πτέρυγα στο νοσοκομείο ως «ένα έργο για κάθε παιδί, μία ασφάλεια για κάθε οικογένεια».
Η δωρεά στην Παιδιατρική
Η κ. Σαρίδη, μαζί του, επιβλέπει τις εργασίες. Μιλά στον τύπο και εκφράζει διττά συναισθήματα… Η Παιδιατρική ολοκληρώνεται, πιο γρήγορα από όσο είχε αρχικά προβλεφθεί. Μένει Όμως να δούμε πόσο γρήγορα θα στελεχωθεί από γιατρούς. Πάντως, θα λειτουργήσει και ως μοχλός πίεσης και αυτό είναι καλό.
Βλέποντας μία ανάγκη ετών να υλοποιείται, και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αναρωτιέται κανείς ποιος τελικά είναι ο απαιτούμενος χρόνος για να γίνει ένα έργο τόσο σημαντικό. Σε άλλες περιπτώσεις παίρνει χρόνια η υλοποίηση και σε άλλες γίνεται σε λιγότερο από 3 μήνες.
Η ογκολογική
Ο Κωνσταντίνος Μάκαρης δεν σχολιάζει όμως καμία άλλη περίπτωση πέρα από αυτήν που αναμειγνύεται ο ίδιος και απαντά ότι για κάθε έργο όλο το βάρος πρέπει να δοθεί στον σχεδιασμό, στην καλή επικοινωνία με τους αρμόδιους και στην δύναμη ψυχής όσων βοηθούν στην υλοποίηση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που με την ολοκλήρωση της νέας Παιδιατρικής πτέρυγας ξεκινούν οι εργασίες για την Ογκολογική.
Ο Κωνσταντίνος Μάκαρης υπογράφει αρκετά πλέον έργα στην αγαπημένη του Αργολίδα. Όχι έργα που φωνάζουν «ζήτω» ή φαίνονται. Έργα που βιώνονται. Ο οικογενειάρχης που έχει επιλέξει να δραστηριοποιείται μεταξύ Αθήνας και Αργολίδας προκειμένου τα παιδιά του να μην φύγουν από την περιοχή, αφήνει παρακαταθήκη στα παιδιά όλων μας.
Δωρεές
Την ίδια στιγμή που οι επιχειρήσεις του στον τομέα των κατασκευών χρειάζονται την αμέριστη προσοχή του, αποφασίζει να προχωρήσει σε έργα που οι περισσότεροι όχι μόνο περιμέναμε, αλλά στην πράξη χρειαζόμασταν για κάποιο μέλος της οικογένειάς μας.
Η Αργολίδα, με το πέρασμα των χρόνων, αλλάζει μορφή. Το ζητούμενο είναι προς ποια κατεύθυνση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συμμετοχή ανθρώπων με αληθινή διάθεση για προσφορά, μπορεί να προσθέσει τεράστιο όφελος στην ποιότητα ζωής του συνόλου των κατοίκων. Και αυτό, είναι ανεκτίμητο.
