Στον «πάγο» βρίσκονται οι φοιτητές της Νοσηλευτικής του Πρώην ΤΕΙ Ηπείρου (νυν Πανεπιστημίου Ιωαννίνων), αφού η πολιτεία έχει διακόψει την πρακτική τους άσκηση, εδώ και δύο μήνες, λόγω των μέτρων κατά της μετάδοσης του κορωνοϊού.
Το Νοέμβρη 2020 έγινε αναστολή της πρακτικής άσκησης και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία οριστική απόφαση, με αποτέλεσμα η οικονομική και ψυχολογική βλάβη των φοιτητών να είναι μεγάλη.
Η επιστολή
Με επιστολή τους προς τη Σύγκλητο Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και το υπουργείο Παιδείας, προσπαθούν να βρουν μία απάντηση για να συνεχίζουν ομαλά τις σπουδές τους.
Από τη φοιτήτρια Μαρία Δήμα η οποία έχει ως μόνιμη κατοικία της την Αργολίδα λάβαμε την επιστολή που ήδη έχει φτάσει στη Σύγκλητο και το αρμόδιο υπουργείο:
«Στις 7/11/2020 έγινε αναστολή της πρακτικής άσκησης μέχρι τις 30/11/2020, η οποία επρόκειτο να ολοκληρωθεί αρχικώς για τους περισσότερους 30/11/2020 και για κάποιους 14/12/20. Εν τέλει, μετά από συνεχείς παρατάσεις προς αόριστη κατεύθυνση, βρισκόμαστε ακόμα σε παράταση μέχρι τις 8/2/2021, χωρίς καμία οριστική απόφαση και χωρίς καμία αποκατάσταση της οικονομικής και ψυχολογικής βλάβης που έχουμε υποστεί μετά από τόση καθυστέρηση για την ομαλή διεξαγωγή των σπουδών μας.
Γνωρίζουμε ότι σε άλλα Πρώην ΤΕΙ που έγιναν Πανεπιστήμια, οι φοιτητές που βρίσκονταν στην ίδια θέση με εμάς έχουν ήδη ολοκληρώσει την πρακτική τους άσκηση με λιγότερες ημέρες, προκειμένου να προχωρήσουν στη λήψη πτυχίου ΤΕΙ ή στη συνέχιση του πανεπιστημιακού επιπέδου. Το ερώτημα που σας θέτουμε είναι για ποιο λόγο δε συμβαίνει και με εμάς το ίδιο. Έχουμε παραδείγματα από τη σχολή του Ηρακλείου, της Λάρισας, της Λαμίας, της Πάτρας. Υπάρχει επίσημο ΦΕΚ γι’ αυτό. Η δική μας σχολή γιατί δεν έχει πράξει ανάλογα;
Στον πάγο οι φοιτητές
Σας ζητάμε να σεβαστείτε τον κόπο που καταβάλλαμε τόσα χρόνια για να φτάσουμε μέχρι εδώ. Να λάβετε υπόψη σας τα χρήματα που δαπανήσαμε σε καιρούς κρίσης για να επενδύσουμε στις σπουδές μας και το αποτέλεσμα είναι να μην μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω χωρίς να γνωρίζουμε το λόγο. Ξοδέψαμε χρόνο, χρήμα, οι οικογένειές μας στερήθηκαν και ένα βήμα πριν το τέλος, βρισκόμαστε επί ξύλου κρεμάμενοι.
Δυστυχώς, η εμπιστοσύνη μας προς κάθε υπεύθυνο έχει κλονισθεί ανεπανόρθωτα και κανείς δε θα μας αποζημιώσει ηθικά ή οικονομικά για το χρόνο που χάσαμε. Τουλάχιστον, φροντίστε να μην παραμείνουμε άλλο στον “πάγο”. Δεν υπάρχουν άλλα αποθέματα υπομονής αλλά και χρημάτων από κανέναν μας».
