Περικλής Κοροβέσης

“Ξέρω πως θα είναι ο θάνατος, μια βιαστική μετακόμιση γιατί η χώρα σου έπαψε να υπάρχει πια, έτσι για πλάκα και θα’ χω αφήσει τόσα πίσω μου ιδέες, αποφάσεις για μια άλλη ζωή, εγκαταλείποντας το χώρο που συγκατοικούσα ασφυκτικά με τον Μπαχ. Οι φίλοι μου θα λείπουν και ένας ακόμη άγνωστος θα μείνει με τους αγνώστους. Μπορεί και να θυμάμαι τα χέρια σου, τα μάτια σου, την πέτρα που έσκυψες και μάζεψες δίπλα απ’ τη θάλασσα. Γι’ αυτό σου λέω ξέρω πως θα είναι ο θάνατος, μια απλή βραδιά όπως οι άλλες..”