Με αφορμή τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, μαθητές και μαθήτριες της κατεύθυνσης Εικαστικών του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Αργολίδας με την καθοδήγηση των καθηγητριών τους, εμπνεύστηκαν από τις «Γελοιογραφίες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940», και δημιούργησαν έργα τα οποία διακοσμούν την αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου, τιμώντας με αυτό τον τρόπο τον μεγάλο αγώνα των Ελλήνων αλλά και τους σπουδαίους Έλληνες γελοιογράφους της εποχής του πολέμου.
«Η εποποιΐα του 1940, γράφτηκε με αίμα, θυσίες, κακουχίες, πείνα και δυστυχία. Στη φαρέτρα του δίκαιου Αγώνα των Ελλήνων, προστέθηκαν και μορφές τέχνης, όπως το τραγούδι, το θέατρο αλλά και το πενάκι των γελοιογράφων. Οι γελοιογραφίες που δημοσιεύονταν στον ελληνικό Τύπο καθ’ όλη τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, δεν έπαψαν στιγμή να εξυμνούν τις νίκες του ελληνικού στρατού στην Αλβανία, γελοιοποιώντας με κάθε ευκαιρία τους «κοκορόφτερους» του Μουσολίνι και τη νεορωμαϊκή φασιστική μεγαλομανία του.
Τη λέξη Γελοιογραφία, την συνθέτουν οι λέξεις γελοίος και γραφή. Γελοιογραφία λοιπόν είναι η καταγραφή τού γελοίου που οδηγεί σε κωμικές καταστάσεις και προκαλεί συχνά ευθυμία και απόλαυση στους τρίτους. Είναι εξίσου ικανή να προκαλέσει γέλιο αλλά και σαρκασμό, συγκίνηση και προβληματισμό. Η γελοιογραφία επιστρατεύθηκε προκειμένου να ανυψώσουν το ηθικό μαχομένων και αμάχων και να πλήξουν εκείνο των αντιπάλων. Οι γελοιογραφίες έγιναν όπλα υποστήριξης του μεγάλου αγώνα των Ελλήνων. Τα σκιτσάκια με πενάκι, συχνά ανατυπώνονταν σε πολλαπλά αντίτυπα και διασκορπίζονταν στους δρόμους με κάθε μυστικότητα σαν προκηρύξεις. Επίσης εικονογραφούσαν επιστολικά δελτάρια, τα οποία έφθαναν στο μέτωπο και ταξίδευαν στο εξωτερικό προβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο τον δίκαιο Αγώνα των Ελλήνων.
Τις υπέγραφαν παλιοί γελοιογράφοι, (Δημητριάδης, Καστανάκης, Βώττης, Παπαδημητρίου, Παπαγεωργίου, Αριστέας) και νέοι σκιτσογράφοι (Μπέζος, Κατσουρός, Παυλίδης, Βλασσόπουλος) αλλά και εικαστικοί (Νείρος, Χριστοφής, Βασιλείου), κ.α.
Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη εικόνα που έρχεται υποσυνείδητα στο νου της πλειονότητας του ελληνικού λαού, όταν ακούει το όνομα «Μουσολίνι», είναι η γελοιοποιημένη αναπαράσταση του Ιταλού Ντούτσε από την πένα των Ελλήνων καλλιτεχνών – σκιτσογράφων της εποχής», αναφέρει η διευθύντρια του Καλλιτεχνικού Σχολείου.
