Ο ήλιος του Αυγούστου έριχνε τις τελευταίες του ακτίνες πάνω στα κύματα των παραλιών της Αρκαδίας. Ο Νίκος και η Ελένη είχαν φορτώσει τα μπαγκάζια στο αυτοκίνητο και ξεκινούσαν για τον Πειραιά, όπου θα έπαιρναν το πλοίο για τη μαγευτική Μήλο. Η ατμόσφαιρα στο αυτοκίνητο ήταν βαριά, φορτισμένη από μια σιωπηλή προσμονή, αλλά και μια ανεξήγητη ένταση που φαινόταν να τους ακολουθεί από το πρώτο λεπτό.
Η Ελένη έγειρε ελαφρά προς τον Νίκο, και τα χέρια τους συναντήθηκαν πάνω στο λεβιέ ταχυτήτων. Κάθε άγγιγμα ήταν ηλεκτρικό, κάθε βλέμμα μυστήριο και υπόσχεση. Το ταξίδι τους είχε ήδη αρχίσει σαν ρομαντική απόδραση αλλά σύντομα μεταμορφώθηκε σε ένα παιχνίδι πάθους, έντασης και μυστηρίου.
Ξαφνικά, ένα μήνυμα στο κινητό της Ελένης διέκοψε τη σιωπή: «Μην ξεχνάς ότι κάποιος σε παρακολουθεί». Η ανάσα της κόπηκε. Ο Νίκος ένιωσε την ένταση να ανεβαίνει σαν κύμα, αλλά και την ανάγκη να την προστατεύσει. Η εγγύτητα μέσα στο αυτοκίνητο έγινε αμέσως η μόνη τους ασφάλεια. Το πάθος πυροδοτήθηκε από την αγωνία, και τα χέρια τους ενώθηκαν με τρόπο που έκανε κάθε άγγιγμα απαραίτητο και επικίνδυνα γλυκό.
Καθώς πλησίαζαν μια παραλιακή στροφή, ένα μεγάλο φορτηγό εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά τους. Ο Νίκος πάτησε φρένο απότομα και η Ελένη σχεδόν πετάχτηκε από τη θέση της. Η αγωνία ανέβασε την αδρεναλίνη, ενώ η εγγύτητα του ζευγαριού ενίσχυε τον αισθησιακό τους δεσμό. Με ψίθυρους γεμάτους φόβο και επιθυμία, η Ελένη αποκάλυψε το μήνυμα. «Νίκο… κάποιος μας παρακολουθεί».
Ο Νίκος αποφάσισε να αλλάξει διαδρομή και να επιταχύνει, αλλά η αίσθηση της παρακολούθησης τους συνόδευε σε κάθε στροφή. Τα κύματα της θάλασσας γίνονταν φόντο για την ένταση που κορυφωνόταν. Τα παραλία της Αρκαδίας, με το φως του ήλιου να ανακλάται στα κύματα, μετέτρεψε το τοπίο σε ένα σκηνικό αισθησιακής κορύφωσης και επικινδυνότητας.
Σε μια απομονωμένη παραλιακή στάση, μακριά από τα βλέμματα των περαστικών, η Ελένη ένιωσε τα χέρια του Νίκου να τρέχουν απαλά κατά μήκος της πλάτης της, ενώ τα δάχτυλα τους ανακαλύπταν νέες γραμμές επιθυμίας. Τα φιλιά τους ήταν γεμάτα πάθος και φόβο ταυτόχρονα, καθώς η ιδέα της παρακολούθησης έκανε κάθε άγγιγμα πιο επικίνδυνο και πιο γλυκό.
Όταν έφτασαν στον Πειραιά, η επιβίβαση στο πλοίο ήταν η μόνη τους διέξοδος. Κρατώντας ο ένας τα χέρια του άλλου, ένιωθαν την ένταση να μετατρέπεται σε αμοιβαία προστασία και επιθυμία. Καθώς το πλοίο ξεκίνησε προς τη Μήλο, η νύχτα έπεσε πάνω στη θάλασσα, και το φεγγάρι άρχισε να χρωματίζει τα κύματα, δημιουργώντας ένα σκηνικό μυστηρίου και πάθους.
Η απειλή δεν είχε τελειώσει. Στη Μήλο, καθώς το πλοίο έπιασε λιμάνι, η σκιά ενός άντρα εμφανίστηκε στη προβλήτα, τον οποίο η Ελένη αναγνώρισε. Η καρδιά της πάγωσε, αλλά ο Νίκος την τράβηξε κοντά του. «Μείνε δίπλα μου», ψιθύρισε. Η ένταση μετατράπηκε σε καθαρό σασπένς, και η αγωνία έγινε η κινητήρια δύναμη για την ερωτική τους έκρηξη.
Απομονωμένοι σε μια παραλία με το φως της σελήνης να αντανακλάται στα κύματα, η Ελένη και ο Νίκος αντιμετώπισαν την απειλή. Ο άντρας που τους παρακολουθούσε πλησίαζε, αλλά η ένταση και το πάθος τους έκαναν κάθε κίνηση συντονισμένη, κάθε άγγιγμα γεμάτο αποφασιστικότητα και επιθυμία. Με μια ξαφνική κίνηση, ο Νίκος κατάφερε να αποτρέψει την επαφή, και ο άντρας υποχώρησε στη σκιά των βράχων. Η απειλή είχε εκμηδενιστεί, αλλά η αδρεναλίνη είχε φτάσει στο ζενίθ.
Η Ελένη και ο Νίκος, πλέον ελεύθεροι, άφησαν την ένταση να μετατραπεί σε φλογερό πάθος. Τα κύματα χτυπούσαν απαλά την ακτή, αλλά τα χέρια τους, οι ανάσες τους και τα βλέμματά τους δημιούργησαν μια δική τους θάλασσα επιθυμίας. Η επικινδυνότητα είχε ανάψει το πάθος τους σε πρωτοφανή ένταση, και κάθε φιλί, κάθε άγγιγμα, ήταν απελευθέρωση και εκδίκηση μαζί.
Καθώς η νύχτα προχωρούσε, η Μήλος μετατράπηκε σε σκηνικό μιας κινηματογραφικής ιστορίας αγάπης και σασπένς. Ο Νίκος και η Ελένη, δεμένοι με πάθος και εμπιστοσύνη, συνειδητοποίησαν ότι το ταξίδι τους από τα παράλια της Αρκαδίας στον Πειραιά και τελικά στη Μήλο είχε μεταμορφώσει την αγάπη τους σε κάτι πιο δυνατό από ποτέ: μια εμπειρία πάθους, απειλής, σασπένς και απελευθέρωσης που θα τους συντρόφευε για πάντα.
Το φως της αυγής έπεφτε πάνω στη Μήλο, τα κύματα έσπαγαν απαλά, και το ζευγάρι στεκόταν στην παραλία, σφιχτά δεμένο, έτοιμο να ζήσει την υπόλοιπη καλοκαιρινή τους περιπέτεια με τη συνείδηση ότι είχαν νικήσει τον φόβο, ενώ η αγάπη και το πάθος τους είχαν φτάσει σε αξεπέραστα ύψη.
Μυρτώ
