Στην καρδιά της Μεσσηνίας, εκεί όπου η θάλασσα ακουμπά ήσυχα τις νοτισμένες από ήλιο αμμουδιές, βρίσκεται μια παραλία που οι περισσότεροι ντόπιοι γνωρίζουν καλά αλλά δεν την κρατούν μόνο για τον εαυτό τους: η παραλία της Βελίκας.
Χωρίς να φέρει ακόμη τη «γαλάζια σημαία», η Βελίκα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις βραβευμένες ακτές της περιοχής. Αντιθέτως, υπερέχει σε κάτι πολύτιμο: την ανθρώπινη ζεστασιά και τη φυσική αυθεντικότητα.
Απλωμένη σε μήκος που χωρά βόλτες, ποδήλατα, ρακέτες και οικογένειες, η παραλία της Βελίκας είναι καθαρή, ήσυχη και φιλόξενη. Τα νερά της είναι ρηχά και καθαρά – κατάλληλα για παιδιά, αλλά και για ώρες ξεγνοιασιάς κάτω από τον ήλιο. Οι ντόπιοι, άνθρωποι απλοί και εγκάρδιοι, φροντίζουν με μεράκι την ακτή, με αποτέλεσμα ο επισκέπτης να νιώθει πως δεν επισκέπτεται έναν τουριστικό προορισμό, αλλά έναν φυσικό τόπο συνύπαρξης.
Δεν υπάρχουν ούτε πολυκατοικίες ούτε πολυκοσμία. Ένα χωριό που δεν έχασε την ψυχή του. Η πρόσβαση είναι εύκολη, ο δρόμος άνετος, και η απόσταση από τη Μεσσήνη ή την Καλαμάτα μικρή – όμως η απόσταση από το άγχος και το τσιμέντο, τεράστια.
«Είναι παραλίες σαν κι αυτή που μας θυμίζουν πως δεν χρειάζονται μεγάλες επενδύσεις για να γίνει ένας τόπος αγαπητός. Αρκεί το φως, η καθαρότητα του νερού, και οι άνθρωποι που ξέρουν τι σημαίνει ‘καλώς όρισες’.»
Η Βελίκα είναι μια παραλία ανοιχτή, προσβάσιμη, αυθεντική. Δεν θα τη δεις σε έγχρωμους τουριστικούς οδηγούς αλλά θα τη βρεις στις καρδιές αυτών που τη γνώρισαν. Αν βρεθείς στη Μεσσηνία το καλοκαίρι, μην την προσπεράσεις. Η Βελίκα δεν φωνάζει – περιμένει. Και αυτό κάνει τη διαφορά.
Γιάννης Λασκαρης
