Το πιο εύκολο στην Ελλάδα είναι να σκοτώνεσαι για να δείξεις την Αλληλεγγύη σου προς τον κάθε καταπιεσμένο και εξαθλιωμένο πέρα από την χώρα σου. Να βγάζεις καταγγελίες και να ονειρεύεσαι επαναστάσεις σε χώρες που όταν επικρατήσουν οι “καταπιεσμένοι” θα δημιουργήσουν νέους “καταπιεσμένους” αν δεν στραφούν και εναντίον σου, όταν αισθανθούν δυνατοί.
Βεβαίως κάθε πολίτης θα έπρεπε να βγει στον δρόμο φωνάζοντας Λευτεριά στην Παλαιστίνη σε διμέτωπη κατεύθυνση, όπως και Λευτεριά στο Ισραήλ από τους φασίστες που το διοικούν με συνασπισμό, αλλά πάνω από όλα θα έπρεπε να φωνάξουν “Σταματήστε τον Πόλεμο”.
Πράγματι θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το Ισραήλ πραγματοποιεί γενοκτονία, αφού πρώτα δολοφόνησε τον ίδιο του τον πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν για τις παραχωρήσεις στους Παλαιστινίους του Αραφάτ. Τραγική σύμπτωση ο ξαφνικός και αδιευκρίνιστος μέχρι σήμερα θάνατος του Αραφάτ, ο οποίος είχε κατηγορηθεί από τους φανατικούς εθνικιστές και τους φιλοσοβιετικούς αριστερούς της Παλαιστίνης σαν προδότης.
Και οι δύο νεκροί είχαν τότε οδηγήσει σε ειρήνη της δύο πλευρές και ίσως αυτό ενοχλούσε. Όμως οι εκκαθαρίσεις και οι γενοκτονίες στην Μέση Ανατολή δεν σταμάτησαν ποτέ με ή χωρίς την συμμετοχή του Ισραήλ. Κυρίως Σιίτες Μουσουλμάνοι εναντίων Σουνιτών Μουσουλμάνων. Στον Λίβανο, στο ΙΡΑΚ, στην Ιορδανία, στην Παλαιστίνη οι εμφύλιοι σκορπούν θάνατο στο όνομα του Προφήτη.
Κι αυτοί οι εμφύλιοι είναι πιο σκληροί από τις εθνοκαθάρσεις του Ισραήλ, αφού σκοτώνει αδελφός τον αδελφό! Φυσικά όπως πίσω από τους πολέμους, έτσι και πίσω από τους εμφυλίους κρύβονται συχνά ξένες δυνάμεις. Πολλές από αυτές, όπως η CIA ή MOSAD χρηματοδότησαν οργανώσεις προκειμένου να ανατρέψουν αρχές που ήταν μη συμβατές με τις επιδιώξεις τους στην περιοχή, άσχετα αν οι χρηματοδοτούμενες από αυτούς οργανώσεις στράφηκαν κάποια στιγμή εναντίων των “ευεργετών τους”.
Αλήθεια ποιον στεναχωρούσε η οικονομική άνθηση του Λιβάνου πριν το ξέσπασμα του εμφυλίου;
Ο εμφύλιος πόλεμος του 1975-1990 μεταξύ φαλαγγιτών (δεξιών Χριστιανών) και αριστερών Μουσουλμάνων Παλαιστινίων έβλαψε σοβαρά την οικονομία της χώρας, μείωσε την εθνική παραγωγή στο μισό και εκτροχίασε η θέση του Λιβάνου ως τραπεζικού κόμβου της Μέσης Ανατολής. Α, ναι άνοιξε και τον δρόμο κατοχής του από τους Ισραηλινούς για ένα μεγάλο διάστημα.
Αν τότε στον Λίβανο παιζόταν το Τραπεζικό Σύστημα, οι Ενεργειακές Πηγές αποτελούν σήμερα αιτία νέων πολέμων πίσω από την μάσκα του πιστού Μουσουλμάνου, του φανατικού Σιωνιστή που νοσταλγεί την παραστρατιωτική οργάνωση Ιργκούν που δρούσε στην Παλαιστίνη από το 1931 μέχρι 1948.
Οι αιματοχυσίες από την εποχή των Ρωμαίων μέχρι σήμερα δεν λένε να σταματήσουν στην περιοχή. Το ΙΡΑΝ των Μουλάδων δικτατόρων συμπαρασύρθηκε στον χορό από τους Ισραηλινούς και όλα δείχνουν προς τον κόσμο της Δύσης ότι όλοι αλληλομισούνται και πως ο πόλεμος αποτελεί το μοναδικό μέσο επίλυσης των διαφορών.
Την λογική αυτή ασπάστηκαν δεξιές και αριστερές ομαδούλες κηρύσσοντας μαζί με χριστιανούς τον “πόλεμο κατά των Εβραίων” άλλοι για να πάρουν εκδίκηση για την Σταύρωση του Ιησού, άλλοι για να δικαιολογήσουν τα Ναζιστικά Ολοκαυτώματα και άλλοι για να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε μια χώρα που αντιμάχεται μια ισχυρότερη εισβολέα, λες και πρόκειται για ταξική σύγκρουση. Ένας αχταρμάς ιδεών και συναισθημάτων. Ένα μπουλούκι αυτοπροσδιοριζόμενων αλληλέγγυων που ο καθένας ξεχωριστά επέλεξε στην πλάτη των λαών να χτίσει θίασο επαναστάσεων.
Το πως βλέπουν οι ίδιοι οι λαοί της περιοχής τους πολέμους δεν το νοιάστηκε κανείς. Ακόλουθοι της κάθε προπαγάνδας χτίσανε το πολιτικό μαγαζί τους αλλά οι φωνές των “πολιορκημένων” τους διαψεύδουν. Μια Ιρανή αναρχική με επιστολή της σε γαλλική ιστοσελίδα, περιγράφει την φρίκη των βομβαρδισμών αλλά το κυριότερο, την ανάγκη στήριξης των πληθυσμών και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών των αντιμαχομένων κρατών:
“Αν έχετε επαφές, επιρροή, διασυνδέσεις σε συλλογικότητες, συνδικάτα, συλλόγους ή δομές υγείας: κινητοποιήστε τους. Ζητήστε επείγουσα ιατρική βοήθεια, αυξημένη επαγρύπνηση για τις παραβιάσεις, διεθνή παρέμβαση που να ξεφεύγει από την κρατική λογική.
Αλλά πάνω απ’ όλα, απορρίψτε τις απλοϊκές αφηγήσεις. Δεν είμαστε ούτε πιόνια του Ισραήλ, ούτε πιόνια του ισλαμικού καθεστώτος. Δεν πιστεύουμε ούτε στις «απελευθερωτικές» βόμβες, ούτε στους «αντιστασιακούς» μουλάδες. Είμαστε παγιδευμένοι ανάμεσα σε δύο μηχανές θανάτου – και προσπαθούμε, όπως πάντα, να χτίσουμε κάτι άλλο.
Δεν υπάρχει ακόμη μαζική έξοδος. Αλλά αν ο πόλεμος εξαπλωθεί, οι συνέπειες θα είναι φρικτές. Επομένως, σύντροφοι, ας ξεσηκωθούμε μαζί. Όχι για να υποστηρίξουμε τη μία πλευρά εναντίον της άλλης, αλλά για να ακουστεί μια άλλη φωνή: η φωνή της ζωής, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, ενάντια σε όλα τα κράτη, όλα τα σύνορα, όλους τους πολέμους”.
Άκης Ντάνος.
