Το Mediterranean Yacht Show, η κατά τα άλλα εντυπωσιακή διεθνής έκθεση σκαφών στο Ναύπλιο, έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι μια γιορτή της πόλης. Από ένα γεγονός που κάποτε δημιουργούσε προσμονή και συμμετοχή σε κατοίκους, επισκέπτες και τοπικούς επαγγελματίες, έχει μετατραπεί σε μια “κλειστή λέσχη” επαγγελματιών του yachting, όπου η τοπική κοινωνία παρακολουθεί πλέον από απόσταση – κυριολεκτικά και μεταφορικά.
του Άκη Γκάτζιου
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα πλωτά παλάτια, που κάθε άνοιξη δένουν στον μόλο του λιμανιού του Ναυπλίου, προσφέρουν ένα εντυπωσιακό θέαμα. Η συμμετοχή όμως αφορά αποκλειστικά επαγγελματίες – brokers, operators, επενδυτές και λιγοστά ΜΜΕ.
Αυτό που παλιότερα παρουσίαζε στοιχεία εξωστρέφειας και άνοιγμα στην τοπική κοινωνία, σήμερα μοιάζει να λειτουργεί ως μια εσωστρεφής, αυστηρά επαγγελματική ζώνη, με σαφώς καθορισμένα όρια. Και αυτά τα όρια αποκλείουν ολοένα και περισσότερο τον κόσμο που ζει και κινείται γύρω από την πόλη.
Για τους κατοίκους του Ναυπλίου, το «θέαμα» των σκαφών στο λιμάνι έχει πάψει να εντυπωσιάζει. Όταν η έκθεση επαναλαμβάνεται με την ίδια δομή και χωρίς καμία πρόβλεψη για συμμετοχή ή αλληλεπίδραση με τον απλό επισκέπτη, είναι λογικό να προκαλεί αδιαφορία. Η εικόνα πολυτελών γιοτ δε φτάνει για να προσελκύσει μαζικά το κοινό – ιδίως όταν η έκθεση λειτουργεί σαν «κλειστό club».
Χαμηλή συμμετοχή, χαμηλός αντίκτυπος
Η καθιερωμένη πλέον έκθεση σκαφών στο Ναύπλιο, που πραγματοποιήθηκε και φέτος στη μαρίνα της πόλης, έδωσε το «παρών» της με μια οργανωμένη παρουσίαση επαγγελματικών σκαφών και υπηρεσιών yachting, κυρίως για brokers και επενδυτές του θαλάσσιου τουρισμού. Ωστόσο, δεν έλειψαν τα σχόλια – και οι απορίες – για τη χαμηλή προσέλευση επισκεπτών, από την πλευρά του ευρύτερου κοινού και των κατοίκων της περιοχής.
Παρατηρείται λοιπόν μια εμφανής κάμψη στο ενδιαφέρον των ντόπιων. Οι εικόνες των παλιότερων χρόνων, με οικογένειες να περπατούν στον μόλο, νέους να φωτογραφίζονται μπροστά στα γιοτ και τους ντόπιους επιχειρηματίες να «ποντάρουν» σε αυξημένη κίνηση, δείχνουν να έχουν περάσει. Πολλοί στην πόλη αναρωτιούνται: τι μένει τελικά στην τοπική οικονομία και κοινωνία από αυτή τη διοργάνωση;
Η απάντηση, ολοένα και πιο ξεκάθαρη, είναι: πολύ λιγότερα απ’ όσα θα περίμενε κανείς. Η επισκεψιμότητα στους εμπορικούς δρόμους δεν αυξάνεται σημαντικά, τα ξενοδοχεία γεμίζουν κυρίως από επαγγελματίες του κλάδου και όχι τουρίστες, ενώ οι περισσότεροι εστιάτορες και οι μικροί έμποροι δεν βλέπουν διαφορά στην καθημερινότητά τους.
Ακόμα και εάν η έκθεση φέρνει χρήμα μέσα από τις επαγγελματικές επαφές, αυτό δεν γίνεται εύκολα ορατό ή μετρήσιμο στην καθημερινότητα του πολίτη. Χωρίς δράσεις ανοιχτές στο κοινό, χωρίς παιδευτικό ή ψυχαγωγικό χαρακτήρα, η διοργάνωση αφήνει την αίσθηση μιας «ξένης υπόθεσης» που δεν αφορά τον τόπο.
Ένα γεγονός με υψηλό κόστος και αμφίβολη ανταποδοτικότητα
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επισημαίνουν πως μια διοργάνωση τέτοιας εμβέλειας, η οποία δεσμεύει τον δημόσιο χώρο για ημέρες, επιβαρύνει τη λειτουργία της πόλης και απαιτεί υποδομές και ασφάλεια, θα έπρεπε να είναι περισσότερο ενταγμένη στον ιστό του Ναυπλίου – όχι αποκομμένη από αυτόν.
Προς το παρόν, το Mediterranean Yacht Show μοιάζει να προορίζεται «για λίγους και εκλεκτούς», ενώ η ίδια η πόλη –και ιδίως οι κάτοικοί της– δεν καλούνται πραγματικά να συμμετάσχουν. Ούτε να ωφεληθούν ουσιαστικά.
Αυτό που λείπει δεν είναι η φιλοξενία ή η διάθεση του Ναυπλίου να στηρίξει μια τέτοια διοργάνωση. Είναι η πρόθεση για πραγματική σύζευξη της διοργάνωσης με την πόλη και τους ανθρώπους της. Γιατί το διεθνές event δεν “αγκαλιάζει” πλέον την κοινωνία που το φιλοξενεί.
Ο δημόσιος διάλογος πρέπει να ανοίξει:
- Θέλουμε το Mediterranean Yacht Show να συνεχίσει στο Ναύπλιο; Αν ναι, υπό ποιους όρους;
- Ποιος ωφελείται και ποιος μένει εκτός;
Γιατί στο τέλος της ημέρας, το βασικό ερώτημα που πλανάται –και όχι άδικα– είναι ένα:
Από γιορτή της πόλης, σε ιδιωτικό club επαγγελματιών – πού πήγε ο κόσμος;
Η φετινή χαμηλή προσέλευση δεν ήταν ούτε τυχαία, ούτε αποτυχία. Ήταν αποτέλεσμα της ίδιας της φύσης της διοργάνωσης. Η έκθεση σκαφών στο Ναύπλιο έχει επαγγελματικό χαρακτήρα – και ως τέτοια παραμένει μακριά από το ενδιαφέρον του απλού κόσμου. Αν επιθυμούν οι διοργανωτές να έχουν μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή, ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσουν τη σύνδεσή της με την τοπική κοινωνία, ώστε να μην αντιμετωπίζεται ως ένα «κλειστό πάρτι» πληρωμένο από τον δημότη.
