Ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά, διάττοντας μέσα από πεύκα, πουρνάρια και θυμάρια. Η άσφαλτος του χωματόδρομου στροβιλίζεται μπροστά στο αυτοκίνητο· ο αέρας μεταφέρει αμυδρά αρώματα αλατιού και ρίγανης.
Ένα road trip ξεκινά – όχι προς έναν συνηθισμένο προορισμό, αλλά προς τις σιωπές πίσω από τις κορυφές των Αδέρων, στην καρδιά της Τροιζηνίας με προορισμό την Αργολίδα.
Η άγνωστη οροσειρά των Αδέρων
Οι Αδέρες είναι μια χαμηλή οροσειρά που καταλαμβάνει το νοτιοανατολικό τμήμα της χερσονήσου της Αργολίδας, εκτείνονται κατά μήκος της Τροιζηνίας, με κατεύθυνση από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά, όπου καταλήγουν στο ακρωτήριο Σκύλλαιο. Το μέγιστο υψόμετρό τους φτάνει περίπου τα 726 μέτρα νότια του Γαλατά.
Παρά το μικρό τους ύψος, οι Αδέρες διαθέτουν έντονο ανάγλυφο, με ραχούλες, μικρές χαράδρες και πυκνή θαμνώδη βλάστηση — ένα οικοσύστημα όπου η βλάστηση αλλάζει γρήγορα καθώς ανεβαίνεις, από φρύγανα και θυμάρι στα χαμηλά, έως μαύρη πεύκη και μεσογειακά θάμνα προς τις κορυφές.
Στα Βόρεια, η οροσειρά συνορεύει με την πεδιάδα της Τροιζηνίας, στα Βορειοδυτικά αγγίζει το όρος Δίδυμο, ενώ προς τα νότια και δυτικά πέφτει σε πιο ήπια υψώματα της Ερμιονίδας.
Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο: στην περιοχή των Νότιων Αδερών / Τσελεβινιών εντοπίζονται δεκάδες παλιές στάνες – περίπου 110 σύμφωνα με περιηγήσεις – που μαρτυρούν ότι η περιοχή υπήρξε όαση για ποιμένες και καλλιεργητές επί αιώνες.
Ένα εντυπωσιακό φυσικό φαινόμενο καταγράφηκε το 2024: κάτοικοι του Πόρου και του Γαλατά παρατήρησαν στην κορυφή των Αδέρων ένα ισχυρό, κιτρινωπό φως που τρεμόπαιζε για αρκετά λεπτά. Υπάρχουν υποψίες ότι πρόκειται για φωτοβολταϊκό τόξο – ένα ατμοσφαιρικό / ηλεκτρικό φαινόμενο – αν και τέτοια θεάματα προσδίδουν στην περιοχή μια σχεδόν μαγική αύρα.
Το «μονοπάτι» του ταξιδιού
Η αφήγηση του βίντεο που μετέτρεψες σε ρεπορτάζ μας οδηγεί, όπως και οι ντόπιοι συμβουλεύουν, να ξεκινήσουμε από το χωριό Γαλατάς. Ξεφυλλίζοντας τον παραλιακό δρόμο, αφήνουμε πίσω μας τις ρηχές αμμουδιές, τα μικρά νησάκια του Αργοσαρωνικού και τα σκηνικά του Λεμονόδασους.
Στο ύψος της Σαρωνίδας ή λίγο πριν, υπάρχει μια πινακίδα που σε καλεί να ανηφορίσεις: «Προς ΟΤΕ» – ένας χωματόδρομος που κρύβει το μυστικό πέρασμα προς τον ορεινό κόσμο των Αδέρων.
Κάθε στροφή της ανόδου ανοίγει ένα νέο πανόραμα: μπροστά ο Πόρος και η Ύδρα, πλέουν αργά στο πέλαγος, οι ελαιώνες και τα πορτοκαλιές δημιουργούν πολύχρωμα μοτίβα στο έδαφος, ενώ το άρωμα της ρίγανης και του θυμαριού γεμίζει τα ρουθούνια. Η κορυφή “Πολυκάρπη” (~ 600 μ.) είναι ένα σημείο αναφοράς, όπου το μονοπάτι που ακολουθεί τις γραμμές της ράχης προσφέρει θέα της χαράδρας Διαβολογέφυρου και των γύρω κορυφών.
Υπάρχει και κυκλική διάσχιση: Επισκοπή – Διαβολογέφυρο – Αδέρες – Επισκοπή, που ενώνει μονοπάτια, παλαιά οχυρωματικά τείχη και γραμμές των ραχών σε μια απαιτητική αλλά εντυπωσιακή διαδρομή.
Από την κορυφή στη θάλασσα
Αφού αγγίξεις τα πάνω του βουνού και χαρείς τη θέα, κατηφορίζεις προς την Ερμιόνη, ακολουθώντας παραλιακά κομμάτια με λιμνοθάλασσες (Θερμησιά), δόκιμες παραλίες (Δάρδιζα), ερημικές όρμους και αμμουδιές ονειρικές.
Η Ερμιόνη, με τα παλιά καπετανόσπιτα, τα στενά σοκάκια και τον ναό του Ποσειδώνα στο ακρωτήριο Μπίστι, είναι το ορμητήριο για το κλείσιμο αυτής της διαδρομής. Εδώ, στον πευκώνα δίπλα στη θάλασσα, αποκαλύπτονται λίθινα υπολείμματα του αρχαίου ναού – ένα φυσικό και ιστορικό προσκύνημα.
Ιστορία που χτυπά στα βράχια
Δεν είναι μόνο η εικόνα που συναρπάζει· είναι και η ιστορία που συνοδεύει κάθε στροφή:
- Η Αρχαία Τροιζήνα, στις πλαγιές των Αδέρων, φιλοξενούσε τείχη, ακρόπολη, ιερά – η θέση της πόλης ήταν στρατηγική.
- Η Τροιζήνα, γνωστή και ως Δαμαλάς σε μεταγενέστερες εποχές, ήταν αυτό που τώρα βλέπουμε ως χωριό στους πρόποδες των Αδέρων, πνιγμένο σε ελιές και λεμονιές.
- Το 1827, στην Τροιζήνα πραγματοποιήθηκε η Γ’ Εθνοσυνέλευση των ελεύθερων περιοχών της Ελλάδας, όπου εκλέχτηκε ο Καποδίστριας και ψηφίστηκε το «Σύνταγμα της Τροιζήνας», θεωρούμενο προοδευτικό για την εποχή του.
- Τα μονοπάτια της περιοχής και οι παλιές στάνες στα Τσελεβίνια μαρτυρούν την κοινοτική ζωή, τις μετακινήσεις των ποιμένων και την απλότητα των ανθρώπων που έζησαν εδώ επί αιώνες.
Η εμπειρία με τα μάτια του θεατή
Το παρακάτω βίντεο αποτυπώνει σκηνές καθαρές, με αργές πανοραμικές μεταβάσεις – καθεμία με τη δύναμη να σε μεταφέρει στο τοπίο.
Η κάμερα σκαρφαλώνει κορυφές, αρπάζει τον αέρα που περνάει μέσα από τα κλαδιά, διασχίζει ραβδώσεις βράχου, σκιάζει μονοπάτια και καταγράφει τη θάλασσα που λάμπει μακριά. Σε μια στιγμή, όταν το φως αγκαλιάζει το τοπίο, νιώθεις ότι ο ταξιδιώτης σου μιλάει ψιθυριστά: «Κοίτα πίσω σου, κοίτα μπροστά σου – όλος ο κόσμος σου».
Στο τέλος αυτού του ταξιδιού, δεν είναι μόνο οι κορυφές που θυμάσαι – αλλά η σιωπή ανάμεσα στα πεύκα, η θάλασσα που σε περιμένει κάτω, οι ιστορίες που κρύβει η πέτρα και το μονοπάτι. Αν κυνηγάς τις γωνιές που δεν γράφονται στα μεγάλα τουριστικά δελτία, οι Αδέρες στην Τροιζηνία σού προσφέρουν ένα απολαυστικό, «μισοκρυμμένο» road trip.
