Την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα ανακοίνωσε το πρωί της Δευτέρας 6 Οκτωβρίου 2025 ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο πρώην πρωθυπουργός και επί 16 χρόνια βουλευτής, αρχηγός κόμματος και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δήλωσε ότι η απόφαση αυτή αποτελεί «πράξη συνείδησης», τονίζοντας πως δεν μπορεί να παραμένει σε μια Βουλή «δημοκρατικά απογυμνωμένη» που, όπως είπε, «δεν επιτελεί πια τον ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν».
«Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω να διατηρήσω το αξίωμα του βουλευτή, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν», ανέφερε χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή του.
Από τη Βουλή στην «ενεργή δράση»
Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι παραιτείται από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι από την πολιτική, δηλώνοντας αποφασισμένος να επιστρέψει στην κοινωνική δράση και να αφουγκραστεί «τις ανάγκες και τις ελπίδες των πολλών».
«Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης. Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα την κοινωνία», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο πρώην πρωθυπουργός έκανε λόγο για μια Ελλάδα σε οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό και ηθικό αδιέξοδο, σημειώνοντας ότι «ζητείται ελπίς μέσα από πράξεις και όχι μόνο λόγια».
«Αν δεν μπορούν οι ηγεσίες, τότε πρέπει να γίνουμε εμείς η αλλαγή»
Ο κ. Τσίπρας κάλεσε τέλος τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία να πάρει το μέλλον στα χέρια της:
«Η λεηλασία της πατρίδας μας από ένα καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους, τότε πρέπει να γίνουμε εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε».
Η ανακοίνωσή του
Αναλυτικά, στην ανακοίνωσή του ο κ. Τσίπρας αναφέρει τα εξής:
“Μετά από 16 χρόνια στη Βουλή, ως βουλευτής, αρχηγός κόμματος, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρωθυπουργός, έλαβα μια απόφαση συνείδησης:
Να παραιτηθώ από το βουλευτικό αξίωμα.
Λίγο πριν την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής Συνόδου, κατέθεσα στον Πρόεδρο της Βουλής την παραίτησή μου.
Δεν ήταν μια απόφαση εύκολη, ούτε και αβασάνιστη.
Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να διατηρήσω το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου, με την ειδική συνθήκη μάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν.
Γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή, που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει το ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν.
Παραιτούμαι όμως από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραιτούμαι από την πολιτική δράση.
Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων.
Και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης.
Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα τη κοινωνία και τις ανάγκες της.
Απελευθερωμένος από αξιώματα, δεσμεύσεις και μηχανισμούς, που δεν μπορούν πια να την εκφράσουν.
Σε μια περίοδο όπου η πατρίδα μας βρίσκεται σε επικίνδυνο αδιέξοδο.
Οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό, μα πρωτίστως ηθικό.
Ζητείται ελπίς.
Μέσα από τις πράξεις και όχι μόνο με λόγια.
Τις πράξεις που αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Τις πράξεις, που μόνο μ’ αυτές μπορούμε να υπερβούμε τα σημερινά αδιέξοδα.
Δεν πιστεύω σε Μεσσίες, ούτε σε κομματικές κατασκευές εργαστηρίου.
Πιστεύω όμως στη δύναμη του λαϊκού κινήματος που παλεύει συλλογικά για κοινωνική δικαιοσύνη.
Πιστεύω στη βούληση και τις πράξεις των πολλών.
Με αυτούς, τις ανάγκες και τις ελπίδες τους, είμαι αποφασισμένος να συναντηθώ.
Θέλω να απευθυνθώ στους συντρόφους μου, σε όλους όσους πορευτήκαμε μαζί ως εδώ και μοιραστήκαμε αγώνες, αγωνίες, ελπίδες και όνειρα.
Δεν θα είμαστε αντίπαλοι.
Και ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες.
Κυρίως όμως, θέλω να απευθυνθώ στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που ασφυκτιά:
Η λεηλασία της πατρίδας μας από ένα καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς που γεννά ανισότητες και αδικία, δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο.
Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή, τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε.
Για να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας.
Αυτό αξίζει κάθε κόπο και κάθε αγώνα.”
