Η παραλία της Καραθώνας στο Ναύπλιο, παρουσιάζει φέτος μια διαφορετική εικόνα από τις προηγούμενες χρονιές. Τα τροχόσπιτα που συνήθως καταλαμβάνουν κάθε καλοκαίρι το πευκοδάσος γύρω από την παραλία φαίνεται πως έχουν δώσει τη θέση τους σε μια νέα ομάδα κατασκηνωτών: Ρομά με φορτηγά, αυτοκίνητα και πλαστικές καρέκλες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν κάτω από τα δέντρα, δημιουργώντας έναν άτυπο καταυλισμό.
Αυτοσχέδιες εγκαταστάσεις στη σκιά των πεύκων
Όπως καταγράφεται στη φωτογραφία, δύο λευκά βαν έχουν σταθμεύσει σε σκιερό σημείο της παραλίας, ανάμεσα στα δέντρα, δίπλα σε ένα επιβατικό αυτοκίνητο. Έξω από τα οχήματα, άνδρες – χωρίς μπλούζες λόγω ζέστης – έχουν στήσει καρέκλες και δείχνουν να έχουν εγκατασταθεί μόνιμα. Δεν υπάρχει σκηνή ή οργανωμένος εξοπλισμός κάμπινγκ, αλλά το σκηνικό παραπέμπει σε ελεύθερη κατασκήνωση με έντονο αυτοσχέδιο χαρακτήρα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν πρόκειται για μια περιστασιακή στάση ή για μόνιμη εγκατάσταση. Λουόμενοι που πηγαίνουν τακτικά στην συγκεκριμένη παραλία, αναφέρουν ότι αντίστοιχες εικόνες έχουν επαναληφθεί και στο πρόσφατο παρελθόν, όχι μόνο στην Καραθώνα, αλλά και σε άλλα σημεία του Ναυπλίου. Η ελεύθερη κατασκήνωση, είτε από τουρίστες με τροχόσπιτα είτε από άλλες ομάδες, αποτελεί ένα χρόνιο πρόβλημα για τη διαχείριση των παραλιακών χώρων.
Η ελεύθερη κατασκήνωση σε δημόσιους χώρους, όπως παραλίες και δασικές εκτάσεις, απαγορεύεται ρητά από τον νόμο. Ωστόσο, η εφαρμογή της απαγόρευσης εξαρτάται από την ενεργοποίηση των αρμόδιων αρχών – κάτι που φαίνεται να παραμένει προβληματικό. Οι τοπικές αρχές έχουν δεχθεί κατά καιρούς αιτήματα για πιο αυστηρό έλεγχο, ειδικά σε περιόδους τουριστικής αιχμής, αλλά η επαναλαμβανόμενη παρουσία κατασκηνωτών μαρτυρά ελλείψεις στην επιτήρηση.
Τουριστική εικόνα και δημόσιος χώρος
Το φαινόμενο, πέραν των νομικών παραμέτρων, επηρεάζει και την εικόνα του Ναυπλίου ως τουριστικού προορισμού. Η παραλία της Καραθώνας δεν αποτελεί μόνο χώρο αναψυχής για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά και σημείο αναφοράς για χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Η άτυπη χρήση του χώρου μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για τουρίστες που αναζητούν καθαρές και οργανωμένες παραλίες.
Η παρουσία Ρομά στην Καραθώνα, με ή χωρίς οχήματα διαμονής, αναδεικνύει ξανά το ζήτημα της διαχείρισης του δημόσιου χώρου, της κοινωνικής ένταξης, αλλά και της αναγκαίας επιτήρησης των τουριστικών περιοχών. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο οι αρμόδιοι φορείς μπορούν να εξασφαλίσουν μια ισορροπία ανάμεσα στην ελευθερία, την ασφάλεια και την τουριστική εικόνα ενός τόπου.
