Μεσσήνη: Από τη σκιά της Καλαμάτας στο δικό της φως

Γράφει ο Γιάννης Λάσκαρης
Μεσσήνη

Σε απόσταση μόλις λίγων λεπτών από την ανερχόμενη Καλαμάτα, η πόλη της Μεσσήνης μοιάζει να χάνει το στοίχημα της συμμετοχής στο μέλλον της ευρύτερης περιοχής. Αν και προικισμένη με φυσική ομορφιά, εύφορη γη, ιστορία και μια γεωγραφική θέση που άλλοτε θεωρούνταν κομβική, σήμερα φαίνεται να κινδυνεύει να καταλήξει σε έναν αόρατο δορυφόρο χωρίς πυξίδα.

Η έλλειψη συνολικού οράματος για την πόλη, τόσο από τοπικό όσο και από περιφερειακό επίπεδο, καθίσταται όλο και πιο φανερή. Την ώρα που η Καλαμάτα επενδύει σε τουριστικές υποδομές, ψηφιακή μετάβαση, πολιτιστικά δίκτυα και σύνδεση με ευρωπαϊκά ρεύματα, η Μεσσήνη παραμένει στάσιμη, εγκλωβισμένη σε μια διοικητική νοοτροπία της δεκαετίας του ’90.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η χάραξη του νέου αυτοκινητόδρομου – του μεγαλύτερου ίσως αναπτυξιακού έργου της Μεσσηνίας τις τελευταίες δεκαετίες – αφήνει τη Μεσσήνη κυριολεκτικά εκτός διαδρομής. Δεν είναι απλώς θέμα συγκοινωνιακής σύνδεσης, αλλά ένδειξη του πώς η πόλη αυτή, αν δεν διεκδικήσει δυναμικά τον ρόλο της, θα υποβαθμιστεί περαιτέρω στον χάρτη της περιφέρειας.

messini kolaz

Η Μεσσήνη μπορεί να γίνει η πράσινη αυλή της Μεσσηνίας

Υπάρχει, ωστόσο, εναλλακτική. Η εγγύτητα με την Καλαμάτα μπορεί να λειτουργήσει ως πλεονέκτημα.

Η Μεσσήνη έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε έναν ήρεμο, βιώσιμο, οικολογικό προορισμό – μια πράσινη αυλή της Μεσσηνίας, που θα προσφέρει ό,τι λείπει από την πιο «βαριά» και αστική Καλαμάτα: περιπατητικές διαδρομές, ποδηλατόδρομους, επισκέψιμες αγροτικές εκτάσεις, αρχαιολογικό τουρισμό χαμηλής όχλησης, εναλλακτικά πολιτιστικά φεστιβάλ και ένα μοντέλο ήπιας κατοίκησης για όσους θέλουν να ζουν κοντά στην πόλη αλλά όχι μέσα σ’ αυτή.

Τι χρειάζεται

Αυτό δεν θα συμβεί από μόνο του.

Απαιτείται:

  • Συνολικό χωροταξικό σχέδιο που να δίνει κατεύθυνση στην οικιστική και οικονομική ανάπτυξη.
  • Διασύνδεση με την Καλαμάτα με πράσινες υποδομές: πεζοπορικά μονοπάτια, ποδηλατόδρομους, τακτική συγκοινωνία με μικρά μέσα μεταφοράς.
  • Επαναπροσδιορισμός του τουριστικού της προϊόντος όχι με βάση τα πρότυπα της μαζικότητας, αλλά της ποιότητας και της εμπειρίας (π.χ. αγροτουρισμός, γαστρονομία, ήπια δραστηριότητα στη φύση).
  • Ανάδειξη των αρχαιοτήτων της αρχαίας Μεσσήνης ως κρίκος ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον.

Χρειάζεται φαντασία και συνεργασία

Το κρίσιμο ζητούμενο δεν είναι τα χρήματα ή η συγκυρία. Είναι η φαντασία και η πολιτική βούληση να επανανοηματοδοτηθεί η θέση της Μεσσήνης στο νέο χάρτη της Μεσσηνίας.

Να πάψει να λειτουργεί ως παθητικό φόντο της Καλαμάτας και να χτίσει με επίγνωση, στρατηγική και συνέπεια ένα μέλλον που θα δώσει ξανά λόγο ύπαρξης στους κατοίκους και ενδιαφέρον στους επισκέπτες.

Χωρίς αυτό το όραμα, η Μεσσήνη κινδυνεύει να μείνει όχι απλώς πίσω – αλλά έξω.

Σχόλια

Ένα σχόλιο

  1. Χρηστος Αποστολόπουλος

    Είναι έξω από των χορό διότι εγώ στην Μεσσήνη Μεσσηνίας οποίο και οποία μιλάει για τά πράγματα προβλήματα της δέχεται και επιδέχεται χελεσμο και τά άτομα που είναι και έχουν περάσει από την διοίκηση της δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα τους ενδιαφέρει μόνο το κόμμα τους και τό φάει τού κάθε πολιτικού συστήματος
    Θυμάμαι από μικρός ότι θά κάνουν γέφυρα στη εκβολές του ποταμού Παμίσου από τότε έχουν περάσει σχεδόν (60) χρόνια μήν είδατε την γέφυρα επίσης δεν υπάρχει ταμπέλες επιγραφές ενδείξεις οδούς σέ κάθε σημείο η δεν δρόμοι που οδηγούν σε κάθε παραλία δεν έχουν επαρκείς φωτιστικά σώματα
    Δεν προβάλλεται στο διαδίκτυο δεν διαθέτει εναλλακτικό δρόμο παραλία που νά ενώνει ολόκληρη την παραλία Μπούκας
    Όταν ήρθαν η ομογένεια της Αυστραλίας για Μπακαλαους είπαν όχι η τοπική άρχοντες
    Δεν διαθέτει ούτε ένα Βιβλίο για την ιστορία της παρά ένα μοναδικό που έγραψε ο ξάδελφος Αναστάσιος Αποστολόπουλος
    Έτσι χάσαμε το τραίνο και τώρα τρέχουμε μα για που

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

newsletter banner anagnostis