Η φράση της αντιδημάρχου Ναυπλιέων Ντίνας Καραγιάννη, δεν ήταν απλά μια δήλωση. Ήταν μια βόμβα που έσκασε με οργή και απογοήτευση στην καρδιά του δημοσιογραφικού κόσμου. «“Τα περισσότερα ΜΜΕ δεν ενημερώνουν – απλώς περιμένουν το …κέρασμα …για να θυμηθούν τι είναι ‘είδηση’. Αν δεν πληρωθούν, σωπαίνουν. Αν πληρωθούν, ξαφνικά αποκτούν ‘αποκλειστικές πληροφορίες’. Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία, είναι ξεπούλημα. Και το χειρότερο; Τολμούν να μιλούν για ‘αντικειμενικότητα’. Δεν είναι απλώς απαράδεκτοι – είναι επικίνδυνοι”.
Μια καταγγελία που δεν αντέχει αναβολή
Η κα Καραγιάννη ρίχνει φως σε ένα φαινόμενο που πολλοί σιωπούν να ομολογήσουν. Την κακοποίηση της δημοσιογραφίας από εκείνους που θεωρούν ότι όλα πωλούνται και αγοράζονται. Τα «κεράσματα», οι «χρηματισμοί», τα «πληρωμένα ρεπορτάζ» – λέξεις που ακούμε αλλά σπάνια ακούγονται δημόσια με τόση ειλικρίνεια και οργή.
Αλλά εδώ ξεκινάει και το μεγάλο ζήτημα: η αντιδήμαρχος δεν κατονομάζει. Δεν δίνει ονόματα. Δεν φέρνει παραδείγματα. Και αυτό δεν είναι απλά παράλειψη, είναι πολιτική αδυναμία που μειώνει την αξία της καταγγελίας.
Όταν η σιωπή γίνεται συνένοχη
Καταγγέλλεις ένα σύστημα που «αγοράζει» ειδήσεις και «κάνει ξεπούλημα» τη δημοσιογραφία. Καλώς. Όμως ποιοι είναι αυτοί; Πόσοι και πώς το κάνουν; Πού είναι τα ονόματα; Γιατί αυτό το σκοτάδι;
Το να αφήνεις έναν ολόκληρο κλάδο υπόνοιες, χωρίς στοιχεία, είναι σαν να πετάς μια χειροβομβίδα μέσα σε ένα δωμάτιο και να ζητάς από τους παρευρισκόμενους να βγουν μόνοι τους. Τί εξυπηρετεί αυτή η αοριστία;
Η σιωπή της κας Καραγιάννη, που δεν κατονομάζει υπεύθυνους, υπονομεύει σοβαρά την αξιοπιστία της ίδιας της καταγγελίας της. Αφήνει το κοινό με υποψίες, τους έντιμους δημοσιογράφους εκτεθειμένους σε γενικεύσεις, και τους «πρόθυμους» ατιμώρητους.
Δημοσιογραφία ή παζάρι;
Η δημοσιογραφία είναι θεμέλιο της δημοκρατίας και η εμπιστοσύνη του κοινού το μεγαλύτερο κεφάλαιό της. Όταν τα «κεράσματα» γίνονται διαβατήριο για την αποκάλυψη «αποκλειστικών» ειδήσεων, τότε δεν μιλάμε για ενημέρωση, αλλά για παζάρι συμφερόντων και ψεύτικες ειδήσεις.
Και δυστυχώς, αυτό δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι μια πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ και χρόνια. Η διαφορά όμως τώρα είναι ότι μια δημόσια παράγοντας την καταγγέλλει ευθέως.
Όμως ποιος έχει το θάρρος της αλήθειας; Αν υπάρχει τόση διαφθορά και τόσο ξεκάθαρο πρόβλημα, τότε γιατί δεν υπάρχουν δημόσιες αποκαλύψεις; Γιατί οι φωνές που σηκώνονται δεν ονομάζουν; Γιατί το μόνο που ακούμε είναι γενικές καταγγελίες και όχι ονόματα και γεγονότα;
Η κοινωνία και ο δημοσιογραφικός κόσμος δικαιούνται να μάθουν ποιοι κρύβονται πίσω από αυτό το «σύστημα χρηματισμού» και πώς λειτουργεί. Είναι θέμα διαφάνειας, αξιοπιστίας και δικαιοσύνης.
Αν η καταγγελία της αντιδημάρχου Ναυπλιέων είναι αληθινή, τότε το ελάχιστο που μπορεί να κάνει είναι να πάρει την ευθύνη και να παρουσιάσει τα στοιχεία της. Μόνο έτσι μπορεί να προκληθεί ένας υγιής δημόσιος διάλογος, που θα οδηγήσει στην κάθαρση.
Αλλιώς, όλα αυτά μένουν αόριστες φράσεις, που δεν βοηθούν κανέναν – ούτε την κοινωνία, ούτε τους έντιμους δημοσιογράφους, ούτε την ίδια την αντιδήμαρχο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Το μέλλον της ενημέρωσης περνάει από την αλήθεια
Στην εποχή της παραπληροφόρησης και των fake news, η ανάγκη για καθαρή, ανεξάρτητη και αμερόληπτη δημοσιογραφία είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
Αυτό δεν επιτυγχάνεται με αόριστες κατηγορίες και σκιές που απλά αποκαλύπτουν φόβο και έλλειψη στοιχείων. Επιτυγχάνεται με θάρρος, διαφάνεια και υπευθυνότητα.
Η κα Καραγιάννη, ως δημόσιο πρόσωπο, έχει την ευκαιρία να γίνει η φωνή της αλλαγής, αρκεί να τολμήσει να βγάλει την καταγγελία από τη σφαίρα της φημολογίας και να την φέρει στο φως της αλήθειας. Μέχρι τότε, η καταγγελία της μένει αναπάντητη, η «δημοσιογραφία των κερασμάτων» συνεχίζει να στοιχειώνει το μέλλον, και η κοινωνία δικαιούται να αναρωτιέται: Ποιοι κρύβονται πίσω από αυτή τη βρώμικη ιστορία; Και πότε επιτέλους θα μάθουμε την αλήθεια;
