Μπορεί να φανεί περίεργος ο ρυθμός περιήγησης σε μια έκθεση ζωγραφικής, όμως στη νέα έκθεση της Μαρίας Φιλοπούλου «Ελευθερία» περιηγήθηκα τραγουδώντας τους στίχους του Βαγγέλη Γερμανού «Κρουαζιέρα» (1996). Τα σώματα, οι ανταύγειες των κρυστάλλινων θαλασσινών νερών, οι παραλίες, τα ταξίδια και οι ονειρικές αποχρώσεις στον ελαφρύ κυματισμό της θάλασσας, μου έφεραν στο μυαλό όμορφες στιγμές διακοπών και αίσθηση πολυπόθητης ελευθερίας μακριά από συμβάσεις και απαιτήσεις καθημερινότητας.
Αργότερα, διαβάζοντας τον πρόλογο της Διευθύντριας της Εθνικής Πινακοθήκης Συραγώ Τσιάρα, στον εξαιρετικό οδηγό ο οποίος προσφέρθηκε στο κοινό των εγκαινίων της έκθεσης, κατάλαβα πως η περιήγησή μου ακολουθούσε το ρυθμό που εξέπεμπε η ίδια η κίνηση των χρωματικών αποτυπώσεων, ανθρώπων και φύσης, στα έργα της Μαρίας Φιλοπούλου.
Ένας εικαστικός τόπος, όπως οι λουόμενοι, με διαχρονική δημοφιλία και διεξοδική διερεύνηση, ποια θέση μπορεί να έχει στις σύγχρονες καλλιτεχνικές αναζητήσεις; Τι νέο μπορεί να κομίσει μια σύγχρονη ζωγράφος; Η Μαρία Φιλοπούλου απαντά με αγάπη, δεξιοτεχνία, ερευνητικό πνεύμα και σταθερή προσήλωση στις επιλογές της. (…) Καθώς η χρήση του ελεύθερου, γυμνού σώματος ως αλληγορία της ουτοπίας έχει μια παράδοση που ξεκινά από την Αναγέννηση και διαρκεί μέχρι σήμερα, η πραγμάτευση του θέματος από τη Φιλοπούλου, δεν μπορεί παρά να εγείρει σκέψεις γύρω από τη διαταραγμένη σχέση του πολιτισμού μας με τη φύση. Το γυμνό σώμα λειτουργεί σε αυτό το πλαίσιο ως το υλικό σύμβολο μιας αθώας, φυσικής κατάστασης, ως οραματική απεικόνιση ελεύθερων υπάρξεων που δεν καθορίζονται από τη σεμνοτυφία των κοινωνικών συμβάσεων και απολαμβάνουν την ηδονιστική εγκατάλειψη στη θωπεία του ήλιου, την ελευθερία, την απλή, φυσική διαβίωση μέσα στη θάλασσα και το φυσικό περιβάλλον.
Μπροστά στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, οι πτυχώσεις του απαλού κυματισμού και το φωτεινό μονοπάτι οδηγούν σε ένα άπειρο κόσμο του ονείρου – κόσμο μικρό και μέγα! – απλωμένο στον καμβά των έργων της Μ. Φιλοπούλου. Εκτός από το ανθρώπινο σώμα, η ανέγγιχτη φύση διηγείται διαρκώς σε τόπους «λουσμένους στο φως και στο χρώμα, προκαλούν το βλέμμα του θεατή με τις διάστικτες πινελιές στην επιφάνειά τους και τη χρήση του μπλε, πράσινου και κίτρινου χρώματος, προσδίδοντας έναν πνευματικό χαρακτήρα και μια μεταφυσική διάσταση», (Λαμπρινή Καρακούρτη-Ορφανοπούλου).
Η εκδήλωση των εγκαινίων της έκθεσης ήταν ίσως από τις πιο επιτυχημένες του παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης στο Ναύπλιο και σίγουρα η καλύτερη αυτής της χρονιάς. Δεκάδες ήταν οι επισκέπτες από την Αθήνα και άλλα μέρη. Μεταξύ αυτών και η κ. Ελένη Βαροπούλου, πάντα δυναμική και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα που έχει αφήσει την υπογραφή της σε μια σειρά από εκδηλώσεις τέχνης στην Αργολίδα και ιδιαίτερα στο Άργος. Πολλοί οι επισκέπτες, πολλές οι συζητήσεις και ακόμη περισσότερες οι εκφράσεις θαυμασμού για την φιλόξενη στέγη του παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης στο Ναύπλιο η οποία, με τη φροντίδα της Επιμελήτριας κ. Λαμπρινής Καρακούρτη-Ορφανοπούλου, προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες στο κοινό της ευρύτερης περιφέρειας να απολαμβάνει έργα τέχνης και καλλιτέχνες διαμορφώνοντας έναν εξαιρετικό πόλο πολιτισμού στην Πελοπόννησο. Την όμορφη βραδιά συμπλήρωσαν τα κρασιά του Γιώργου Σκούρα που προσφέρθηκαν στους επισκέπτες στον όμορφο αύλειο χώρο της Πινακοθήκης.
