Βαρύ πένθος έχει καλύψει το Ναύπλιο και την ευρύτερη περιοχή της Αργολίδας μετά την είδηση του θανάτου του Πάνου Λιαλιάτση, ενός από τους πιο διακεκριμένους πνευματικούς ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας. Ο λογοτέχνης, θεολόγος και εκπαιδευτικός άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα πολύτιμο λογοτεχνικό και πνευματικό έργο.
Γεννημένος στην Ασίνη το 1936, ο Πάνος Λιαλιάτσης φοίτησε στο Γυμνάσιο Ναυπλίου και στη συνέχεια σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όντας υπότροφος του Ι.Κ.Υ. Από το 1962 μέχρι το 1972 υπηρέτησε ως επιμελητής ανηλίκων στο Πρωτοδικείο Ναυπλίου, ενώ αργότερα εργάστηκε στη δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση σε Άργος και Ναύπλιο. Το 1992 συνταξιοδοτήθηκε από τη Μέση Εκπαίδευση.
Το συγγραφικό του έργο ξεκίνησε νωρίς. Ήδη από τα μαθητικά του χρόνια δημοσίευε ποιήματα στον τοπικό Τύπο. Το 1965 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ο Φράχτης», ενώ ακολούθησαν πολυάριθμα έργα που του χάρισαν την αναγνώριση στο λογοτεχνικό χώρο. Ανάμεσά τους, οι συλλογές «Κύκλος της αγρύπνιας», «Χαρμολύπη» (η οποία τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων) και «Της Ογδόης ημέρας».
Ο Πάνος Λιαλιάτσης δεν περιορίστηκε στην ποίηση. Δημοσίευσε άρθρα και δοκίμια σε εφημερίδες όπως η Καθημερινή, η Νέα Εστία και η Σύναξη, ενώ συγγραφικά του έργα όπως η «Αργολική Λογοτεχνία 1830–1993» και η «Ναυπλιακή Ανθολογία» αποτελούν πολύτιμες παρακαταθήκες για την πολιτιστική κληρονομιά της Αργολίδας.
Εξέχουσα θέση στη δράση του κατέχει και η μεταφραστική του δραστηριότητα, καθώς μετέφρασε στα ελληνικά σημαντικά δοκίμια γαλλικής θεολογικής και φιλολογικής σκέψης.
Με τη σύζυγό του Χρυσάνθη απέκτησαν δύο γιους, ενώ όσοι τον γνώρισαν κάνουν λόγο για έναν βαθιά καλλιεργημένο, ταπεινό και γενναιόδωρο άνθρωπο, που πρόσφερε ανιδιοτελώς στην παιδεία, τη λογοτεχνία και την τοπική ιστορία.
Η εξόδιος ακολουθία του Πάνου Λιαλιάτση θα τελεστεί το Σάββατο 26 Απριλίου, στις 11:00 π.μ., στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας στο Ναύπλιο. Η ταφή θα πραγματοποιηθεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ασίνη.
Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον πνευματικό χάρτη της Αργολίδας. Η μνήμη και το έργο του, ωστόσο, θα συνεχίσουν να εμπνέουν τις νεότερες γενιές.
