Στο Ξυλόκαστρο του 1966, πενήντα πέντε χρόνια πριν μας ταξιδεύει ένα φιλμάκι ερασιτέχνη κινηματογραφιστή. Η παραθαλάσσια κωμόπολη της Κορινθίας βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της απόστασης Αθήνα – Πάτρα και αποτελούσε πάντα πόλο έλξης επισκεπτών.
Το συγκεκριμένο φιλμ ανοίγει με την παρέα του κινηματογραφιστή να έχει σταματήσει στην άκρη του δρόμου στην εθνική Αθηνών-Κορίνθου και να συζητάνε καθώς και με την κάμερα να στέκεται για λίγο στα διόδια που βρίσκονται ακριβώς πίσω τους και την κίνηση.
Η παρέα έχει φτάσει στον προορισμό της, από την μια μεριά του δρόμου βρίσκεται το ξενοδοχείο και από την άλλη η παραλία με αρκετά αυτοκίνητα εκείνης της εποχής παρκαρισμένα μπροστά στα δέντρα. Στη συνέχεια, οι φίλοι έχουν επισκεφτεί ένα παραδοσιακό καφενείο.
Βλέπουμε ένα πανοραμικό του τοπίου, έναν άντρα να κουβαλάει καρέκλες και όλους μαζί να έχουν κάτσει και να απολαμβάνουν τον καφέ τους. Ο φακός μας δείχνει πλάνα να συζητάνε για λίγο, ενώ έχουν σηκωθεί για αποχώρηση.
Το φιλμ κλείνει με ένα συντριβάνι μπροστά από έναν μεγάλο πλάτανο και δυο άντρες να το θαυμάζουν.
