Καφενείο στην παραλία Κιβερίου. Εκεί όπου σήμερα είναι το Summer Club. Αρχείο Λιλή Καρύμπακα. (Τα τείχη πίσω). Η μεσαιωνική έπαυλη στο Κιβέρι.
Από τα χρόνια της Φραγκοκρατίας, πιθανότατα, χτίστηκαν δύο χαρακτηριστικά σπίτια παλαιότερων εποχών μέσα σε περιβόλι υπερυψωμένο στην παραλία του Κιβερίου, που χρησιμοποιήθηκαν ως θερινή έπαυλη – ανάκτορο. Τα σπίτια σώζονται μέχρι σήμερα δίπλα στη θάλασσα, με την οποία τα χωρίζει σήμερα ο παραλιακός δρόμος του λιμανιού.
Τα πετρόκτιστα αυτά σπίτια περιβάλλονται από διπλό οχυρό τοίχο με πολεμίστρες και παρατηρητήρια που μοιάζει με πύργο και καλύπτει τις τρεις προσόψεις του κήπου εκτός από τη βορεινή.
Ο μαντρότοιχος καλύπτει όλη την έκταση του ανθόκηπου και διαθέτει δύο πύλες, μία προς την ξηρά και μία προς τη θάλασσα, ενώ στον πρώτο όροφο των σπιτιών υπάρχει εξώστης προς την πλευρά του Ναυπλίου.
Διέθεταν χώρους για τη διαμονή του στρατιωτικού, υπαλληλικού και υπηρετικού προσωπικού της έπαυλης, στάβλους και αποθήκες για τα προϊόντα. Στην παραλία, κοντά στην έπαυλη, είχαν ανοίξει φρέατα για πόσιμο νερό και είχαν χτίσει έναν παραθαλάσσιο θολωτό υδρόμυλο, για να αλέθουν τα σιτηρά.[ Λαμπρόπουλος Δημ., Η Λέρνα, σελ. 81-82].
Το ένα από τα σπίτια αυτά την περίοδο του Καποδίστρια ήταν εξοχικό σπίτι του Μιχαήλ και της Μαγδαληνής Ιατρού (σήμερα ανήκει στον Κωνσταντίνο Γκαύρο). Ο Μιχαήλ Ιατρός ήταν αγωνιστής του 1821, πολιτικός, οικονομικός παράγοντας, δημοτικός άρχοντας της πόλης του Ναυπλίου και είχε μεγάλη κτηματική περιουσία σε διάφορες περιοχές.
Στην κυριότητά του ανήκαν χιλιάδες στρέμματα γης από βοσκοτόπους, σταφιδαμπέλους, καπνοχώραφα, ελαιώνες, περιβόλια και αγρούς σε όλη σχεδόν την Πελοπόννησο, στην Αττική και συνολικά σε 10 επαρχίες και 21 αστικά κέντρα.
Ο Μιχαήλ Ιατρός συχνά ξεναγούσε ή φιλοξενούσε τους φίλους του στο υποστατικό του στο Κιβέρι, όπου πήγαινε συχνά μόνος ή με την οικογένειά του για παραθερισμό ή για να παρακολουθεί τις καλλιέργειές του. Κατά μήκος της βόρειας πλευράς του μαντρότοιχου κυλούσαν τα νερά του μικρού ποταμού Ξοβριού και οι ένοικοι του σπιτιού μπορούσαν να παρακολουθούν το διαθέσιμο για άρδευση νερό. [Σπηλιωτάκης Κ. Κ., Αρχείον Μιχαήλ Ιατρού 1802-1893, τετράδια εργασίας, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα, 1983, σελ. 40-41].
Το άλλο βρίσκεται ακριβώς δίπλα του, ανήκε στο Γεώργιο Ιατρού, κτηματία και πολιτικό από το Ναύπλιο, που είχε διατελέσει δήμαρχος Ναυπλίου το 1862 και βουλευτής Ναυπλίας κατά την περίοδο 1856-1859, και σήμερα ανήκει στο Δημήτριο Γκίκα.
