Ο Επικεφαλής Περιφερειακής Παράταξης «Πρώτα η Πελοπόννησος», Μανώλης Μάκαρης, σχολιάζει την έγκριση του Περιφερειακού Χωροταξικού Πλαισίου (ΠΧΠ) της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
«Η απόφαση για την έγκριση του Περιφερειακού Χωροταξικού Πλαισίου (ΠΧΠ) της Περιφέρειας Πελοποννήσου έγινε δεκτή με πανηγυρικό τρόπο από την περιφερειακή αρχή αφού σύμφωνα με τον περιφερειάρχη Πτωχό το ΠΧΠ αποτελεί «θεμέλιο ανάπτυξης».
Αλλά ας δούμε σε τι ΠΧΠ αναφερόμαστε. Σε ένα ΠΧΠ που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2025 και στηρίζεται σε μελέτες που έχουν εκπονηθεί πριν από 15 και πλέον χρόνια, ήδη από το 2009. Η χρονική αυτή καθυστέρηση καθιστά το πλαίσιο ανεφάρμοστο και
ξεπερασμένο, με αποτέλεσμα να είναι ουσιαστικά άχρηστο ως εργαλείο περιφερειακού σχεδιασμού.
Βασίζεται σε παρωχημένα δεδομένα αφού η μελέτη βασίζεται σε στοιχεία πληθυσμού του 2001 και 2011 και όχι της πρόσφατης απογραφής του 2021. Αναφέρει τη στρατηγική “Ευρώπη 2020” και όχι την επόμενη “Ευρώπη 2030” ή τη σύγχρονη πράσινη συμφωνία
(Green Deal).
Επίσης στηρίζεται στο ΕΣΠΑ 2007-2013 ενώ το τρέχον ΕΣΠΑ είναι το 2021-2027. Πλήθος νομοθετικών και περιβαλλοντικών εργαλείων έχουν αλλάξει από τότε (π.χ. Καλλικράτης, Κλεισθένης, Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα , Δίκαιη Μετάβαση).
Αναφέρεται σε έργα που έχουν εγκαταλειφθεί όπως Λιμένας Καλαμάτας στη Δυτική Παραλία Καλαμάτας ή Αεροδρόμιο στη Δυτική Μεσσηνία. Αλλά αυτό που «βγάζει μάτια» είναι το κεφάλαιο «Σιδηρόδρομος Πελοποννήσου».
Το σχέδιο κάνει λόγο για πρόσφατη(!) ανακαίνιση του μετρικού σιδηροδρομικού δικτύου και «ανάπτυξη σιδηροδρομικών υποδομών», ενώ το τρένο στην Πελοπόννησο είναι ανενεργό εδώ και χρόνια και δεν υπάρχει αντίστοιχη πολιτική βούληση από τους κυβερνώντες.
Παράλληλα διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχει στρατηγική σε κρίσιμα θέματα όπως είναι η διαχείριση της κλιματικής κρίσης, η ανομβρία, οι δασικές πυρκαγιές αλλά και η διάβρωση των ακτών. Δεν ενσωματώνει τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας (π.χ. πανδημία,
ενεργειακή κρίση, πληθωρισμός, φυσικές καταστροφές). Παράλληλα τα χωριά της Πελοποννήσου ερημώνουν, αλλά το ΠΧΠ ακόμα μιλάει για «ενίσχυση της τουριστικής ανάπτυξης» χωρίς στρατηγικές συγκράτησης πληθυσμού και αντιμετώπισης του μεγάλου δημογραφικού προβλήματος.
Η Μεγαλόπολη, που αναφέρεται ως ζώνη αναδιάρθρωσης με βάση τον λιγνίτη, έχει ήδη προχωρήσει σε φάσεις απολιγνιτοποίησης χωρίς να έχει ενσωματωθεί στο ΠΧΠ το Σχέδιο Δίκαιης Μετάβασης. Πλήθος άλλα παρόμοια παραδείγματα μπορούν να εξαχθούν από την ανάγνωση του ΠΧΠ. Για το μεγάλο θέμα των ΑΠΕ υπάρχει αναφορά στο παρωχημένο πλέον ειδικό χωροταξικό των ΑΠΕ του 2009 χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η τωρινή ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ΑΠΕ στα βουνά της Πελοποννήσου.
Αυτή η τεράστια χρονική καθυστέρηση του ΠΧΠ φανερώνει την κακοδαιμονία της ελληνικής διοίκησης και στην Πελοπόννησο που σχεδιάζει και αποφασίζει ετεροχρονισμένα. Και το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα γιατί δεν είχε δημοσιευτεί νωρίτερα αυτό το ΠΧΠ; Γιατί αφέθηκαν να περάσουν τόσα χρόνια από τότε; Όλα αυτά τα
χρόνια με τι πλαίσιο παίρνονταν οι αποφάσεις για την ανάπτυξη της Πελοποννήσου;
Χρειάζεται άμεση αναθεώρηση του ΠΧΠ ανά περιφερειακή ενότητα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του πληθυσμού της Πελοποννήσου αλλά και τις σύγχρονες προκλήσεις. Μόνο τότε μπορεί να έχει πραγματική αξία ένα ΠΧΠ».
