Στην καρδιά της Κυνουρίας και στις κατάφυτες πλαγιές του επιβλητικού Πάρνωνα, βρίσκεται ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά και λιγότερο γνωστά οχυρά της Αρκαδίας: το Κάστρο της Γλυππίας. Χτισμένο σε χαμηλό ύψωμα, ανάμεσα στους οικισμούς Άγιος Βασίλειος και Πλατανάκι, το μνημείο αυτό αποτελεί ζωντανή υπενθύμιση της μακραίωνης ιστορίας της περιοχής.
Η περιοχή κατοικήθηκε από την αρχαιότητα, καθώς εδώ βρισκόταν η ακρόπολη της αρχαίας Γλυππίας, την οποία είχαν ιδρύσει οι Αργείοι για να ελέγχουν το στρατηγικό πέρασμα προς τη Λακωνία. Η θέση του κάστρου δεν ήταν τυχαία – προσέφερε εποπτεία και φυσικό πλεονέκτημα, στοιχεία απαραίτητα για την άμυνα της εποχής.
Παρότι η αρχαιότητα έθεσε τα θεμέλια, ο Μεσαίωνας άφησε το πιο έντονο αποτύπωμά του. Τον 13ο ή 14ο αιώνα, κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ή της Ύστερης Βυζαντινής εποχής, ανεγέρθηκε το φρούριο που γνωρίζουμε σήμερα. Το πιο εντυπωσιακό και καλοδιατηρημένο στοιχείο του είναι ο επιβλητικός τετράγωνος πύργος, ύψους περίπου 20 μέτρων, που κυριαρχεί στο τοπίο σαν αιώνιος φρουρός του Πάρνωνα.
Ο πύργος αυτός δεν είναι μόνο αρχιτεκτονικό επίτευγμα αλλά και φορέας θρύλων. Ανάμεσα στις ιστορίες που συνοδεύουν το κάστρο ξεχωρίζει εκείνη της «Νεράιδας της Γλυππίας», της όμορφης κόρης του Βενετού καστελάνου που, σύμφωνα με την παράδοση, ερωτεύτηκε έναν νεαρό Έλληνα βοσκό, μαγεμένη από τη μουσική της φλογέρας του. Ένας θρύλος γεμάτος ρομαντισμό και τραγικότητα, που προσδίδει μια παραμυθένια διάσταση στα πέτρινα τείχη.
Σήμερα, το Κάστρο της Γλυππίας αποτελεί ιδιαίτερο αν και άγνωστο γενικά σημείο ενδιαφέροντος για ταξιδιώτες, φυσιολάτρες και όσους αναζητούν μνημεία με αυθεντική ιστορική ταυτότητα. Ο πύργος, μοναδικό κατάλοιπο του μεσαιωνικού οχυρού, στέκει αγέρωχος και καλεί τον επισκέπτη σε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο – ένα ταξίδι που αναδεικνύει τη σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά της αρκαδικής γης.
Το Κάστρο της Γλυππίας δεν είναι απλώς μια παλιά οχύρωση· είναι ένα σύμβολο της διαδρομής της περιοχής μέσα στους αιώνες και ένα από τα πιο ξεχωριστά, αλλά λιγότερο προβεβλημένα μνημεία του Πάρνωνα.
