Η νέα ελαιοκομική περίοδος βρίσκει την Πελοπόννησο αντιμέτωπη με μια δύσκολη χρονιά. Οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν ότι η εθνική παραγωγή ελαιολάδου θα κινηθεί μεταξύ 200.000 – 220.000 τόνων, αισθητά χαμηλότερα από τις αισιόδοξες προβλέψεις της άνοιξης.
Στην Τριφυλία, η παραγωγή αναμένεται να περιοριστεί περίπου στους 20.000 τόνους, έναντι 26.000 πέρυσι, γεγονός που αποδεικνύει ότι η μείωση δεν είναι τοπικό φαινόμενο αλλά γενικευμένη τάση σε όλη τη Νότια Ελλάδα. Η Μεσσηνία, ως μία από τις πιο ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας, μαζί με την Κρήτη, θα συνεισφέρει κάτω από 100.000 τόνους, επιβεβαιώνοντας την πίεση που δέχθηκε η παραγωγή από τις καιρικές συνθήκες και την άνιση καρποφορία.
Παράλληλα, η αγορά ελαιολάδου παρουσιάζει νευρικότητα. Οι τιμές παραγωγού κυμαίνονται γύρω στα 5 €/κιλό, επίπεδο που δεν αντανακλά την πτώση της παραγωγής. Η ζήτηση φαίνεται να επιστρέφει σταδιακά στα προ κρίσης επίπεδα, την ίδια στιγμή που τα αποθέματα της περσινής χρονιάς εξαντλούνται.
Για τους ελαιοπαραγωγούς της Πελοποννήσου, η εξίσωση «λιγότερος όγκος – συγκρατημένες τιμές» δημιουργεί έντονη ανησυχία. Η μειωμένη ρευστότητα επηρεάζει τόσο τη διαδικασία συγκομιδής όσο και το κόστος άλεσης στα ελαιοτριβεία. Οι επόμενες εβδομάδες θα αποδειχθούν κρίσιμες, καθώς χώρες όπως η Πορτογαλία και η Τυνησία εισέρχονται νωρίτερα στην παραγωγή, διαμορφώνοντας νέες ισορροπίες στη Μεσογειακή αγορά ελαιολάδου.
Η Πελοπόννησος, παραδοσιακά στο επίκεντρο της ελληνικής ελαιοπαραγωγής, καλείται να διαχειριστεί μια διαφαινόμενη δύσκολη σεζόν από πλευράς ποσότητας, με το βλέμμα στραμμένο τόσο στη διεθνή συγκυρία όσο και στη βιωσιμότητα των τοπικών παραγωγών.
