Στις φωτογραφίες, το Ναύπλιο δείχνει πιο ζωντανό από ποτέ: σοκάκια με κόσμο, παραλιακή βόλτα γεμάτη τουρίστες, πλατείες που ασφυκτιούν. Στους ισολογισμούς των επαγγελματιών όμως, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική: μειωμένη κατανάλωση, τραπέζια με λειψές παραγγελίες και έσοδα που δεν καλύπτουν ούτε τα βασικά έξοδα.
Ενώ πολλοί περπατούν στα σοκάκια, λίγοι πραγματικά επιλέγουν να ξοδέψουν. Εστιατόρια αναφέρουν ότι συχνά παρατηρούν επισκέπτες που περιορίζονται σε έναν καφέ ή ένα ελαφρύ σνακ, ή ακόμη προτιμούν να παραγγείλουν στο δωμάτιο παρά να κάτσουν σε τραπέζι. Η αγορά δυσκολεύεται να «πιάσει» την τουριστική κίνηση – ζει από την εικόνα, όχι από την ουσιαστική δαπάνη. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες πόλεις της Πελοποννήσου.
Ακόμα και σε ξενοδοχεία υψηλής κατηγορίας, οι παραγγελίες φαγητού γίνονται πλέον μέσω delivery. Οι επαγγελματίες μιλούν για «τουρισμό της μίας selfie» – πολλή βόλτα, λίγη κατανάλωση.
Η κίνηση κορυφώνεται τον Δεκαπενταύγουστο και στα μεγάλα τριήμερα, αφήνοντας τους υπόλοιπους μήνες σε τέλμα. Χωρίς στρατηγική για να σπάσει η εποχικότητα, η πόλη εξαρτάται επικίνδυνα από ελάχιστες ημέρες αιχμής.
Το Ναύπλιο δίνει την εικόνα ενός προορισμού που ευημερεί. Όμως, πίσω από την εικόνα, οι επαγγελματίες μετρούν απώλειες, ακόμη και στις μέρες της «κορυφής» του καλοκαιριού.
Η εποχικότητα που στραγγαλίζει
Η τουριστική ζωή της πόλης περιστρέφεται γύρω από λίγες περιόδους υψηλής επισκεψιμότητας. Αντίθετα, τους υπόλοιπους μήνες, τα καταστήματα και τα εστιατόρια ερημώνουν. Αυτό δημιουργεί ένα κύκλο αβεβαιότητας, όπου οι επιχειρηματίες αναζητούν να καλύψουν το χαμένο “έδαφος” σε λίγες μόνο ημέρες κρίσης.
Παράλληλα η προσπάθεια για τουριστική ανάπτυξη έχει εξαλείψει τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της παλιάς πόλης. Επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται μακριά από τα κεντρικά τουριστικά σημεία παραπονιούνται πως η αγορά κατάντησε «τοπίο προς χρήση», χωρίς ουσιαστική σχέση με την καθημερινότητα της πόλης. Επίσης η συνεχής μετατροπή κατοικιών σε βραχυχρόνιες μισθώσεις αλλοιώνει τον χαρακτήρα της πόλης.
Ο τουρίστας της φωτογραφίας, όχι της εμπειρίας
Πολλοί, επισημαίνουν ένα γενικότερο πρόβλημα: Τουρίστες που περιορίζονται σε μια «φωτογραφία» ή μια βόλτα, χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον για την τοπική εμπειρία και προϊόντα.
Μάλιστα, πολλοί τουρίστες δεν κατοικούν μέσα στο Ναύπλιο, αλλά μένουν σε φθηνότερα καταλύματα στην ευρύτερη Αργολίδα ή στο Άργος — και επισκέπτονται την πόλη για λίγες ώρες, χωρίς ουσιαστική δαπάνη.
Το Ναύπλιο έχει επενδύσει στη φωτογραφία και το Instagram, αλλά όχι σε εμπειρίες που παρακινούν τον επισκέπτη να ξοδέψει και να ξαναγυρίσει. Το αποτέλεσμα; Μια πόλη που εντυπωσιάζει στα social media, αλλά δεν τροφοδοτεί την οικονομία της.
Πώς μπορεί να σωθεί η αγορά
Η πόλη πρέπει να στηρίξει προσφορές που συνδυάζουν διαμονή, τοπική εστίαση, πολιτιστικές δραστηριότητες και θεματικά events. Οι επισκέπτες να μην είναι πελάτες μίας επίσκεψης, αλλά να αποκτούν λόγους να επενδύσουν στο χρόνο και τα χρήματά τους στην πόλη.
Δράσεις, όπως μικρά φεστιβάλ, πολιτιστικά event εκτός Αυγούστου, θεματικές γαστρονομικές προτάσεις ή αθλητικά happenings, μπορούν να προσδώσουν διάρκεια και ουσιαστικό λόγο παρουσίας επισκεπτών καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Προφανές είναι ότι πρέπει να αλλάξει η στόχευση με προσέλκυση κοινού που ξοδεύει, όχι απλώς περνά.
Ναύπλιο: Ο θρύλος που φθίνει
Το Ναύπλιο έχει την εικόνα και την ιστορία ενός θρύλου, αλλά η οικονομική του φθίνει. Αν παραμείνει πόλη-«σκηνικό», αφορά μόνο την κάμερα και όχι τους επισκέπτες που θέλουν να βιώσουν και να καταναλώσουν.
Η πρόκληση είναι να επανεφεύρει τον τουρισμό της ως βιώσιμο, πολυεπίπεδο, καταναλωτικό και αυθεντικό. Όχι μόνο να προσελκύει, αλλά να προσφέρει — και την ίδια στιγμή να ενισχύει την τοπική αγορά.
Αν η τάση αυτή συνεχιστεί, το Ναύπλιο κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα υπαίθριο σκηνικό για φωτογραφίες – όμορφο, αλλά άδειο από οικονομική ζωή. Η πόλη χρειάζεται επειγόντως μια στρατηγική που να βάζει στο επίκεντρο τον επισκέπτη – καταναλωτή, όχι απλώς τον περαστικό φωτογράφο.
