Στα σταυροδρόμια της ιστορίας και του οράματος για ένα βιώσιμο παρόν και μέλλον, εκεί όπου οι Μυκήνες ρίχνουν τη σκιά τους στην πεδιάδα της Αργολίδας, το Fichti Art Festival γιόρτασε φέτος τα πέντε του χρόνια, με μια τριήμερη γιορτή τέχνης, συλλογικότητας και ευαισθητοποίησης. Από τις 19 έως τις 21 Ιουλίου, το Φίχτι και το Ναύπλιο γέμισαν φωνές, ήχους, κινήσεις, ερωτήματα και γιατί όχι όνειρα.
Το φετινό πρόγραμμα υπήρξε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από μουσικές, χορό, παραστατικές τέχνες, αρχιτεκτονική, λόγο και εικόνα – μα πάνω απ’ όλα, μια υπενθύμιση πως η τέχνη, όταν μοιράζεται, γίνεται κοινός τόπος. Γίνεται πατρίδα.
Τρεις νύχτες, τρεις τόποι, μία εμπειρία
Την πρώτη βραδιά, Σάββατο 19/7/2025 ο παλιός Σταθμός Φιχτίων ξαναζωντάνεψε από ήχους αρχαίους και σύγχρονους: αρχαία λύρα και τραγούδι στην γλώσσα των προγόνων μαςαπό το GaiaDuo, άριες και ελληνική οπερέτα, φόρος τιμής στον Γιαννίδη και Γούναρη από τον Μπάμπη Βελισσάριο και την Ελένη Βουδουράκη, μέχρι το έντεχνο και το ροκ των Δημακάκου & Σάννα. Ήταν σαν οι πέτρες του σταθμού να θυμήθηκαν τα παλιά και να τραγούδησαν μαζί.
Την Κυριακή 20/7/2025, το Αετολίθιφιλοξένησε δυο σώματα που χορεύουν την διαδρομή του ανθρώπου από την γέννηση έως τον θάνατο (Μάρθα Πασσακοπούλου και Χριστίνα Καραγιάννη), μια γυναίκα θύμα της πατριαρχίας,που της στερεί την αυτοδιάθεση στο σώμα της, και τελικά μεταμορφώνεται σε μάσκα (Αιμιλία Γιακουμοπούλου), και ξεκαρδιστήκαμε με τα ισοπεδωτικά λογοπαίγνια, τις εξωφρενικές αλλά βασισμένες στην πραγματικόττα, ιστορίες και τις ευφάνταστες μουσικές διασκευές απο τον Αριστείδη Ρήγα(Ιδέα δεν έχω).
Η αυλαία τουΦεστιβάλ έπεσε στο Ναύπλιο την Δευτέρα 21/7/2025 με τον ήχο του φλάουτου και της κιθάρας στο επιβλητικό κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείο Αλ. Σούτσου, κι έπειτα, με τη βραδινή αύρα να λικνίζεται στους ήχους του MonsieurMinimal και της Μαρίας Παπαγεωργίου στον πεζόδρομο του πάρκου Κολοκοτρώνη.
Εικαστικά που μιλούν
Όμως, το FichtiArt δεν ήταν μόνο σκηνή και κοινό. Ήταν και ματιά:
Η φωτογραφική προσέγγιση του Κωνσταντίνου Ιγνατιάδη, η έκθεση με σύγχρονους καλλιτέχνες από Γαλλία και Ελλάδα και η αρχιτεκτονική δράση της Πηλοίκο ΑΜΚΕγια την αναβίωση της πλίθρας, μας υπενθύμισαν πως οι τόποι έχουν ψυχή και πως η τέχνη μπορεί να την ανασύρει.
Λόγος και ευθύνη
Φέτος το φεστιβάλ άνοιξε και στην αγωνία: η παρουσία της Παλαιστίνης μέσα από έργα και νύξεις, η ενασχόληση με την προστασία της αρχιτεκτονικής μνήμης, οι διάλογοι για το κλίμα και την κοινότητα. Όλα φώτισαν την ανάγκη η τέχνη να είναι και στάση απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Ένα φεστιβάλ από ανθρώπους – για ανθρώπους
Το FichtiArt 2025 δεν χρησιμοποίησε σκηνές – τις έστησε από το μηδέν. Δεν έφερε κοινό – το δημιούργησε. Με είσοδο ελεύθερη, με συμμετοχή από καρδιάς, με στήριξη τοπική και διεθνή, απέδειξε για ακόμη μια φορά πως εκεί που υπάρχει συλλογικότητα, γεννιέται πολιτισμός.
Το FichtiArt είναι ένας σπόρος που φυτεύτηκε στο Φίχτι και συνεχίζει να ανθίζει καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, προσφέροντας καρπούς σε όσους πιστεύουν πως η τέχνη είναι ό,τι πιο ευγενές έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος.
Η συμβολική παρουσία του FichtiArt στο Ναύπλιο έρχεται να δηλώσει έμπρακτα τη διάθεση για υπέρβαση των γεωγραφικών και πολιτιστικών ορίων. Η συνεργασία με το Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου υπογραμμίζει τον καίριο ρόλο του στον ευρύτερο πολιτιστικό χάρτη της περιοχής.
