Ο ήχος της ψυχής έσπασε την εκκωφαντική σιγή της Επιδαύρου και έγινε ευλογία. Το αργολικό θέατρο ένιωσε, δάκρυσε, υψώθηκε στα ουράνια και υποκλήθηκε στον “αιρετικό” για πολλούς, “αναρχικό” για άλλους, rockstar για τους περισσότερους, Θεόδωρο Κουρεντζή και την Utopia Orchestra.
Ο άνθρωπος που κατάφερε να πλημμυρίσει συναίσθημα την Επίδαυρο και να καθηλώσει τους 10.000 περίπου θεατές του φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου, ως θεραπευτής Ασκληπιός, αναμετρήθηκε με την μαγεία της μουσικής, φίλτρο μιας ουτοπικής αθανασίας.
Δεν διεύθυνε. Χόρευε, άγγιζε, παλλόταν. Ένα με την ορχήστρα, σαν σύγχρονος Έλληνας θεός.
Ανάμεσα στα αστέρια του ουρανού, ταξίδευε το γέλιο των Νεκρών Παιδιών του αυστριακού συνθέτη Γκούσταβ Μάλερ, που μου έδειξαν τα μονοπάτια του δικού τους παραδείσου.
Ο γήινος θρήνος της μάνας έσμιξε με τα εφήμερα δάκρυα των ανθρώπων σ’ ένα ταξίδι χρωμάτων, ήχων, συναισθημάτων, κινήσεων, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς σύνορα, χωρίς όρια, με οδηγό, χέρια, σώματα, ανάσες και ψυχές που πάλλονταν και τη μουσική κυρίαρχη αφτιασίδωτη, συνολικά εναρμονισμένη σε μία Ορχήστρα κι έναν Μαέστρο – Πρωταγωνιστή, που ευτύχησα να συναντήσω!
